Οταν ο άνεργος εργάτης δεν έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς ούτε της ΔΕΗ ούτε της ΕΥΔΑΠ και του κόβουν ρεύμα και νερό, όταν δεν μπορεί να ξεπληρώσει το δάνειο-θηλιά του τραπεζίτη, για το κεραμίδι που στεγάζει την οικογένεια, όταν γι' αυτά διεκδικεί, δηλαδή ούτε καν για ολόκληρη αλλά για μισή ζωή, του σφίγγουν κι άλλο το λαιμό με τον μπαμπούλα των ελλειμμάτων της οικονομίας, δηλαδή τα κλεμμένα από τη δουλειά του, που πήραν οι καπιταλιστές από το κράτος. Και του λένε, όπως χτες ο πρωθυπουργός με τις προγραμματικές δηλώσεις, ότι οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, οι γενναίες χρηματοδοτήσεις των καπιταλιστών, είναι «εθνικό συμφέρον». Οταν ιδιωτικοποιούν στρατηγικής σημασίας τομείς αλλά μετά τα αφεντικά απολύουν εργάτες ή κλείνουν τις επιχειρήσεις, όπως στον Σκαραμαγκά, στη Ζήμενς, στο Λαναρά, είναι «εθνικό συμφέρον». Οτι η άθλια κατάσταση που τον καταδικάζουν να ζει, είναι «εθνικό συμφέρον». Γι' αυτό αντεπίθεση εδώ και τώρα, για ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών στη ρότα του άλλου δρόμου της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που είναι επιτακτικά αναγκαίος και μονόδρομος, για το εργατικό συμφέρον.