-- «Περιοριστική πολιτική, με συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού». Αυτό μεταφράζεται σε συνέχιση της λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις και περικοπή των κοινωνικών δαπανών. Η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί αυξήσεις - ψίχουλα στα όρια του πληθωρισμού, μέχρι 30 λεπτά του ευρώ τη μέρα στο μεροκάματο, ενώ ο πρωθυπουργός στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο εξήγγειλε «περιστολή των σπαταλών στο δημόσιο»...

-- «Την ενδυνάμωση των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει ότι στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας θα δημιουργήσει θέσεις «κοινωνικής εργασίας», δηλαδή μερικής απασχόλησης, και «stage στον ιδιωτικό τομέα» (ανασφάλιστη εργασία με χαμηλές αποδοχές). `Η και χρησιμοποίηση της μαθητείας (είναι κατεύθυνση της ΕΕ), που θα δίνει τζάμπα δουλειά στους εργοδότες στο όνομα να μάθουν οι νέοι στην πράξη ό,τι σπούδασαν στις σχολές. Ηδη αυτό εφαρμόζεται κατά κόρον, ιδιαίτερα στον επισιτισμό - τουρισμό.

-- «Τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους (σ.σ. εργοδοτικές εισφορές) της απασχόλησης χαμηλόμισθων». Η κυβέρνηση ετοιμάζεται από τις πρώτες κιόλας μέρες να καταθέσει νομοσχέδιο που προβλέπει την «επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών (σ.σ. απαλλάσσοντας τους εργοδότες) για την επαγγελματική ένταξη των νέων για τέσσερα χρόνια».

-- «Τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για την προστασία της απασχόλησης». Δηλαδή, την επέκταση της ευελφάλειας, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, αύξηση των ορίων απόλυσης εργαζομένων. Ζητούν, δηλαδή, και άλλα μέτρα πέραν των υφιστάμενων αντεργατικών νόμων του δικομματισμού.

-- «Επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στα συστήματα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης και διά βίου μάθησης». Η νέα κυβέρνηση στο υπουργείο Παιδείας φρόντισε να προσθέσει τον τίτλο «διά βίου μάθησης», θεσμοθετώντας ακριβώς το μοντέλο της παραγωγής ψευτοκαταρτιζόμενων πτυχιούχων που θα «παράγονται» με γνώμονα τις ανάγκες της αγοράς.

-- «Την αύξηση της πραγματικής μέσης ηλικίας συνταξιοδότησης». Την περικοπή, δηλαδή, των δυνατοτήτων που δίνονται σήμερα για τη χορήγηση συντάξεων. Την «οικειοθελή παράταση του εργάσιμου βίου» την προτείνει και η κυβέρνηση στο πρόγραμμά της.

-- «Τη δημιουργία συνταξιοδοτικών λογαριασμών για κάθε εργαζόμενο», ώστε, όσο μεγαλύτερο είναι το υπόλοιπο του λογαριασμού (που θα ενισχύεται από τις ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου), τόσο μεγαλύτερη σύνταξη θα λαμβάνει. Αρα, πληρώστε πολλά μήπως και πάρετε κάποια σύνταξη. Ο Γ. Παπανδρέου ήδη από τη ΔΕΘ είχε προτείνει τη θεσμοθέτηση της «βασικής σύνταξης», ώστε να «είναι μια κοινή αφετηρία πάνω στην οποία ανάλογα με τη δουλειά, ανάλογα με τις εισφορές, μπορεί να αυξηθεί η τελική σύνταξη του συνταξιούχου, του εργαζόμενου». Πρόκειται για μια θέση της κυβέρνησης που ανατρέπει τον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης και τον μετατρέπει σε «ανταποδοτικό» αφού καθιερώνει: Μια δημόσια βασική σύνταξη στο ύψος ενός ελάχιστου επιδόματος, τη δημιουργία Επαγγελματικών Ταμείων, τα οποία θα λειτουργούν σε κεφαλαιοποιητική βάση με ατομικούς λογαριασμούς για κάθε εργαζόμενο, τη δημιουργία ατομικών ασφαλιστικών συμβολαίων των εργαζομένων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.