Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Φίλοι και φίλες,

Νέοι, νέες,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οπως σε κάθε εκλογική μάχη που έχουμε γνωρίσει έτσι και σ' αυτήν, ακόμα χειρότερα από πριν, πάνω από το κεφάλι του εργαζόμενου και δοκιμαζόμενου λαού από την αντιλαϊκή πολιτική και τα δύο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κρέμασαν εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, έξω και πέρα από τα πραγματικά προβλήματα και διλήμματα που δοκιμάζουν οι εργατοϋπάλληλοι, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροί επιχειρηματίες, οι νέοι και οι γυναίκες. Και μόνο για τον εκβιασμό που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι αξίζει να τιμωρήσουν και τα δύο κόμματα στην κάλπη. Δεν απαιτούν μόνο νέες θυσίες, θέλουν το λαό και υποταγμένο, με σκυμμένο το κεφάλι. Πρέπει να πάρουν απάντηση. Πρέπει να δοθεί μήνυμα. Την άλλη μέρα των εκλογών δε θα υπάρχει μόνο κυβέρνηση, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα ισχυρό κίνημα αγώνα, ασυμβίβαστο και ανυποχώρητο.

Κανένας εφησυχασμός. Μέχρι να κλείσουν οι κάλπες δεν πρέπει ούτε ένας ψηφοφόρος που ανήκει στα λαϊκά στρώματα και θέλει για δεύτερη φορά από το 2007 να ρίξει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν έχει κάποιες διαφωνίες μαζί μας, να υποκύψει σε εκβιασμούς. Νέοι και νέες που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα να δώσουν την πρώτη ψήφο τους στο ΚΚΕ. Θα είναι κερδισμένοι γιατί έκαναν ένα ξεκίνημα κόντρα στο ρεύμα της πειθαρχίας, της συναίνεσης, της υποταγής, της υπόκλισης στον ισχυρό.

Να μην επιτρέψουμε, όσο εξαρτάται από τη δική μας δράση, να χρησιμοποιηθεί η ψήφος ριζοσπαστών, αγωνιστών από την επόμενη κυβέρνηση ως ψήφος ανοχής και συμφωνίας.

Να μην αφήσουμε μόνο του κανέναν ψηφοφόρο να γίνει θύμα της δικομματικής εναλλαγής, της παγίδας για αυτοδύναμη ισχυρή κυβέρνηση. Πάντα είχαμε ισχυρές κυβερνήσεις, αυτές όμως έκαναν πιο ανίσχυρο και αδικημένο το λαό.

Τι λέει ο Κώστας Καραμανλής; Είναι απόλυτη ανάγκη να πάρουμε νωπή εντολή για αυτοδύναμη ισχυρή κυβέρνηση της ΝΔ για να συνεχίσουμε τις αναδιαρθρώσεις, τις μεταρρυθμίσεις, αλλιώς θα βρεθούμε στο τέλμα.

Τι λέει ο Γιώργος Παπανδρέου; 'Η μας δίνετε αυτοδύναμη κυβέρνηση ή βουλιάζουμε.

Τι λένε και οι δύο εν χορώ; Αυτοδύναμη ισχυρή κυβέρνηση ή χάος. Αυτοδύναμη ισχυρή κυβέρνηση ή ξανά εκλογές.

Και μετά τις εκλογές να είσαστε βέβαιοι ότι θα παίξουν και οι δύο πάλι τον κίνδυνο νέων εκλογών, με πρόσχημα την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι εκλογές δεν είναι ούτε τραγωδία ούτε ευτυχία. Εξαρτάται πώς ο λαός χρησιμοποιεί το όπλο της ψήφου. Αν την χρησιμοποιεί ως βόλι κατά της καταστροφικής δικομματικής εναλλαγής. Αν ενισχύει το μετερίζι της δυναμικής και πραγματικής αντιπολίτευσης, της λαϊκής αντιπολίτευσης.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές έριξαν δόλωμα με ακόμα πιο εξοργιστικό τρόπο στους νέους και τις νέες, στους γονείς τους για τα προγράμματα «stage».

Η διαμάχη για τα «πράσινα» και τα «γαλάζια» παιδιά, τα δικά μας και τα δικά σας, ήταν αποκαλυπτική.

Δε ζούμε σε άλλο πλανήτη, ξέρουμε καλά ότι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι αδύνατο να απαλλαγεί από το καρότο της ρουσφετολογίας. Είναι αδύνατο τα κόμματα αυτά να μην κάνουν εμπόριο ψήφων, να μην προσβάλλουν την αξιοπρέπεια αυτών που έχουν πιεστική ανάγκη, δεν αντέχουν την φτώχεια. Είναι κάλπικες οι κορόνες περί αξιοκρατίας, σεβασμού του πολίτη και κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν άλλαξαν και ούτε πρόκειται να αλλάξουν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Θα γίνονται χειρότεροι.

Στην παγίδα έχουν πιαστεί και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σιγοντάρουν τις διάφορες αποκαλύψεις για κομματικούς διορισμούς, αναξιοκρατία κλπ. Αλλά όταν τα κόμματα αυτά κατακτούν θέσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αναπαράγουν τη ρουσφετολογία και την αναξιοκρατία στον κύβο.

Το πρόβλημα της ανεργίας δε λύνεται με την εναλλαγή σε προσωρινές και κακοπληρωμένες θέσεις των γαλάζιων με τα πράσινα παιδιά, ή και των δύο με τα αριστερά παιδιά.

Εμείς, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά πώς γίνεται η αγορά και εξαγορά ψήφων, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να τα βάλουμε με τα αποκαλούμενα γαλάζια και πράσινα παιδιά, γιατί είναι παιδιά που εξαναγκάσθηκαν να παρακαλάνε, αυτά και οι γονείς τους, βουλευτές, υπουργούς, δημάρχους και νομάρχες, για μια θέση εργασίας, έστω και προσωρινή, σπρωγμένα από τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την έλλειψη προοπτικής.

Αυτά τα παιδιά σήμερα πρέπει να τους τιμωρήσουν και τους δύο και όσους παίζουν με τον πόνο τους. Να μη δεχθούν να σκύψουν το κεφάλι για μια ακόμη φορά στο εκλογικό παραβάν.

Το μεγάλο ερώτημα που συγκεκριμένα τίθεται σε αυτή την εκλογική μάχη είναι ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης, τις συνέπειες της κρίσης και την ανάκαμψη από την κρίση.

Την κρίση δεν την προκάλεσε ο λαός με τους μισθούς πείνας, με τις συντάξεις φιλοδώρημα, δεν την προκάλεσε η εργατική, η λαϊκή οικογένεια που κάθε μέρα βλέπει να υποχωρεί το βιοτικό της επίπεδο, να χάνει δικαιώματα, να αντιμετωπίζει το αύριο με ανασφάλεια και φόβο.

Η κρίση είναι γέννημα - θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, της στρατηγικής που υπηρετεί τη συγκέντρωση κεφαλαίου, την ακάθεκτη κερδοφορία. Εκεί βρίσκεται και η αιτία της ηθικής, πολιτιστικής και περιβαλλοντικής κρίσης.

Οι εργαζόμενοι είναι χαμένοι και όταν η πίτα μεγαλώνει και όταν η πίτα μένει στάσιμη ή μικραίνει ελαφρώς.

Δεν είναι αλήθεια ότι στέρεψε το χρήμα στην Ελλάδα, ότι χάθηκε ο πλούτος που συσσωρεύτηκε. Ο πλούτος υπάρχει στα ταμεία και στις τσέπες των επιχειρηματιών, στο Χρηματιστήριο και γενικότερα στις χρηματαγορές, υπάρχει σε εμπορεύματα που δεν μπορούν να διατεθούν γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν αγοραστική ικανότητα. Στα μέσα παραγωγής και στις παραγωγικές υποδομές που υποαπασχολούνται γιατί φράκαραν οι αγορές. Είναι όλα αυτά τα μεγαθήρια που είναι έτοιμα να ορμήσουν για να συντρίψουν κάθε μικρότερο ανταγωνιστή τους, απαιτώντας ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Η κρίση φέρνει στην επιφάνεια το μεγάλο πολιτικό ζήτημα, σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζούμε, σ' αυτήν που έχει κίνητρο το κέρδος ή σ' αυτήν που ο σκοπός της είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων ανθρώπινων υλικών και πνευματικών αναγκών. Η διαφορά της μιας κοινωνίας από την άλλη έχει αφετηρία ένα ζήτημα: Ποια τάξη έχει την ιδιοκτησία και την εξουσία, η αστική τάξη ή η εργατική τάξη σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τους μικρούς επιχειρηματίες που πιέζονται ασφυκτικά από τα μονοπώλια. Ολα τα άλλα περί φιλελεύθερης, σοσιαλδημοκρατικής και αριστερής διαχείρισης είναι παραμύθια.

Στο ερώτημα λοιπόν ποιος θα πληρώσει την κρίση και τις συνέπειές της εμείς απαντάμε κατηγορηματικά: Να πληρώσουν οικονομικά και πολιτικά στην κάλπη αυτοί που την προκάλεσαν.

Αυτοί και μόνο αυτοί.

Αυτό είναι το στοίχημα των εκλογών και όχι ποιο από τα δύο κόμματα θα πάρει το χρυσό και ποιο το ασημένιο μετάλλιο.

Εμπιστευτείτε μας στην πρόβλεψη που κάνουμε, ότι η ανάκαμψη θα προχωρήσει με ακόμα μεγαλύτερη ανεργία. Καμία ελπίδα εθελοντικής αναδιανομής.

Η έξοδος από την κρίση θα γίνει σε βάρος ιδιαίτερα των νεότερων ηλικιών, των 40ρηδων, των 30ρηδων, των 20ρηδων, των νέων που βρίσκονται σε μια μεταβατική ηλικία από τις σπουδές στο επάγγελμα και τις υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής.

Η έξοδος από την κρίση θα κάνει πιο ισχυρές τις αλυσίδες των πολυκαταστημάτων σε βάρος των μικρών επιχειρηματιών, των αυτοαπασχολουμένων, των οικογενειακών μικρών μαγαζιών, των μαγαζιών με 2, 3 ή 4 εργαζόμενους, που είναι στη μεγάλη τους πλειοψηφία μικροί επιχειρηματίες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Η έξοδος από την κρίση μπορεί να οδηγήσει σε λουκέτο και μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, που θα τις καταπιούν τα μεγαλύτερα ψάρια. Ομως αυτοί οι επιχειρηματίες στην πλειοψηφία τους έχουν τα μέσα να ζήσουν και χωρίς τις επιχειρήσεις τους. Τι θα γίνει όμως με τη νέα στρατιά ανέργων, νέων, γυναικών;

Πού θα κριθεί όμως το ζήτημα ποιος θα πληρώσει; Θα κριθεί από το συσχετισμό δύναμης, από τους αγώνες στο δρόμο. Από τη δύναμη που θα έχει το ΚΚΕ. Δυνατό ΚΚΕ, δυνατός ο λαός.

Και τα δύο κόμματα, αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ., ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολόγοι έχουν ευαγγέλιό τους την ανταγωνιστικότητα, το σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια του ίδιου του κλάδου, ανάμεσα στα πολυκλαδικά μονοπώλια, ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Ρωσία, ακόμα και τις Ινδίες, τη Βραζιλία.

Ο λεγόμενος πολυπολικός ανταγωνιστικός κόσμος είναι ο ανελέητος κόσμος της κούρσας των ανταγωνισμών που έχει μια βασική προϋπόθεση: Οι εργαζόμενοι κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο να μετατρέπονται σε όλο και πιο φθηνή εργατική δύναμη, σε δύναμη υποταγμένη και χειραγωγημένη. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι ρίχνουν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό τη μίζα, το κάρφωμα, τη συκοφαντία, τις αποκαλύψεις, όχι για λόγους ηθικής, αλλά για λόγους πρωτιάς. Χρησιμοποιούν ακόμα και το οργανωμένο έγκλημα για το σκοπό του κέρδους. Ποιος πιστεύει ότι θα σεβαστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων; Μόνο αφελείς μπορεί να πιστέψουν ότι μπορεί να υπάρξει έλεγχος και τάξη σε αυτή τη ζούγκλα με νουθεσίες και διακηρύξεις περί διαφάνειας.

Τέσσερις μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ πήραν θέση στις αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων και τραπεζιτών, αλλά και των αποφάσεων της ΕΕ που αφορούν το αύριο από τις εκλογές. Για νέες και ριζικές αναδιαρθρώσεις στην αγορά εργασίας, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στο κράτος, που σημαίνουν:

• Παραπέρα μείωση των συντάξεων με πρόσχημα τον έλεγχο των δαπανών του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Κατάρτιση νέου μισθολογίου με στόχο τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
• Αύξηση της νόμιμης υπερωριακής απασχόλησης και μείωση του κόστους υπερωριών, επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
• Ενίσχυση του θεσμού των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης.
• Κατάργηση των αγροτικών επιδοτήσεων και υποταγή κάθε σχεδιασμού γύρω από την αγροτική πολιτική στις επιταγές της ΚΑΠ.
• Νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι θυμώνουν ή αισθάνονται πληγωμένοι οι οπαδοί και φίλοι τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, όταν μας ακούνε να λέμε ότι τα δύο κόμματα έχουν την ίδια πολιτική, τους χωρίζει μόνο η κυβερνητική καρέκλα.

Δεν είμαστε το ίδιο, μας λένε. Βεβαίως εσείς δεν είστε ίδιοι με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Είσαστε άνθρωποι του λαού που εμπιστευτήκατε τα δυο αυτά κόμματα, αλλά αυτά δεν σας έλαβαν καθόλου υπόψη, σας κορόιδεψαν, σας πρόδωσαν με ψεύτικα προσχήματα και εκβιαστικά διλήμματα.

Τα πεντέμισι χρόνια της ΝΔ δεν παραγράφονται, όσο και αν φωνάζει η ΝΔ ότι κληρονόμησε και ελλείμματα και χρέη και άλυτα προβλήματα. Τα ελλείμματα και τα χρέη που της παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ είναι το άλλοθί της.

Γιατί πρέπει να ξεχάσει ο ελληνικός λαός τα 11 χρόνια του ΠΑΣΟΚ από το 1993 έως το 2004;

Τα δύο κόμματα έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ τους, τη διεκδίκηση της κυβερνητικής καρέκλας. Τους ενώνει πάνω απ' όλα η στήριξη και η θωράκιση αυτού του βάρβαρου συστήματος από τη λαϊκή αμφισβήτηση. Η εναλλαγή τους στην κυβέρνηση υπηρετεί αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Δεν έχει κανένα αντίκρισμα η ελπίδα ότι τα δύο αυτά κόμματα μπορεί να αλλάξουν σε κάποια στιγμή, να διορθωθούν, να βελτιωθούν.

Τι άλλαξε, π.χ., στη ΝΔ όταν έμεινε τόσα χρόνια στα έδρανα της αντιπολίτευσης; Μήπως το ΠΑΣΟΚ άλλαξε που έχασε δύο φορές από τη ΝΔ την πρωτιά στις εκλογές;

Μην έχετε τέτοιες ελπίδες. Η ΝΔ από γεννησιμιού της ήταν και θα είναι κόμμα του κεφαλαίου, κόμμα της αστικής τάξης, στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος.

Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε μια διαφορετική διαδρομή, τελικά, όμως, πέταξε τα συνθήματα και τις υποσχέσεις του στο καλάθι των αχρήστων. Και μάλιστα σε μια περίοδο που ο διεθνής συσχετισμός ήταν καλύτερος από σήμερα, είχε πολύ περισσότερες δυνατότητες για μια ανεξάρτητη πολιτική.

Ρωτάμε ευθέως τα λαϊκά στρώματα που δώσαμε από κοινού τη μάχη για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού ριζοσπαστικού ρεύματος τη 10ετία του '70 να απαντήσουν: Τα συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ήταν λάθος τότε, ή τώρα έχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι ο ενεργητικός εταίρος των ιμπεριαλιστικών επιλογών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ;

Ισως σκεφτόσαστε ότι πολλά πράγματα άλλαξαν εν τω μεταξύ, ότι η 10ετία του '70 δεν είναι ίδια με τη 10ετία του '90, με την πρώτη 10ετία του 21ου αιώνα.

Συμφωνούμε. Ομως, όλα δείχνουν ότι τα πράγματα έγιναν χειρότερα, η ΕΕ είναι πολύ χειρότερη της ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ έγινε ακόμα χειρότερο, ύστερα, μάλιστα, από την αλλαγή του δόγματός του, και την επέκταση της επεμβατικής δράσης του και εκτός των συνόρων.

Μήπως άλλαξαν οι ΗΠΑ σε σχέση με τη 10ετία του '70;

Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε, έγινε χειρότερο, αυτή είναι η αλήθεια.

Επομένως τι μπορεί να σας κρατάει δεσμευμένους στο ΠΑΣΟΚ; Αφού αυτό άλλαξε, εσείς δεν είσαστε υποχρεωμένοι να μείνετε πιστοί.

Ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ όταν έχασαν άλλαξαν.

Δείτε την πείρα της Ευρώπης, όπου και εκεί έχουμε εναλλαγή φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, έχουμε και το πείραμα της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς με τη συμμετοχή δυστυχώς και ορισμένων κομμουνιστικών κομμάτων και πάσης φύσεως πρασίνων, ανανεωτών.

Είδατε να γίνονται διαφορετικά πράγματα; Κοινές οι υπογραφές τους, από την κατεδάφιση λαϊκών δικαιωμάτων έως τη συμμετοχή ή την ανοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Το πολύ που βλέπουμε είναι η παραίτηση του πολιτικού αρχηγού που έχασε την εκλογική μάχη, την εκλογή νέου και πάλι από την αρχή.

Απευθυνόμαστε από αυτό το βήμα σε όλους εκείνους που αισθάνονται αριστεροί, είναι αριστεροί. Εκείνους που βαδίσαμε σε κοινούς αγώνες, ενώ σε κάποια φάση χωρίστηκαν οι δρόμοι μας, ιδιαίτερα στις αρχές της 10ετίας του '90.

Χιλιάδες είναι οι αριστεροί που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους αριστερό ανένταχτο.

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι στις δύσκολες ώρες, όταν οι σοσιαλιστικές χώρες, η μια μετά την άλλη έμπαιναν στο δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, αναρωτηθήκατε τι έφταιξε, προσπαθήσατε να βρείτε νέους δρόμους, νέους τρόπους για να ανασυνταχθεί το κίνημα. Καταλαβαίνουμε ότι οι ιδέες της ανανέωσης, της αναπροσαρμογής και του εκσυγχρονισμού έμοιαζαν σωτήριες σε μια περίοδο ήττας.

Σήμερα το τοπίο είναι περισσότερο καθαρό σε σύγκριση με πριν 20 χρόνια. Είναι καθαρό ότι υπάρχει ανανέωση και ανανέωση, εκσυγχρονισμός και εκσυγχρονισμός.

Σίγουρα δεν είναι δυνατόν να παλεύουμε σήμερα με τα ίδια ακριβώς συνθήματα, με τις ίδιες μορφές πάλης που χρησιμοποιούσαμε στη δεκαετία του '60 και στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Σήμερα, ακόμα περισσότερο από πριν, η αλλαγή δεν μπορεί να περιορίζεται στο επίπεδο της κυβέρνησης, αλλά στην αλλαγή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Σε αυτήν την προοπτική καλούμε σε συσπείρωση και κοινή δράση και όχι για να εξωραΐσουμε τον καπιταλισμό.

Το αυτοαποκαλούμενο ανανεωτικό πείραμα είναι καταδικασμένο να βιώνει συνεχή σκαμπανεβάσματα, από τη φθορά και την κρίση ως το ξεπέταγμα καθαρά από λόγους συγκυρίας, και μετά ξανά και ξανά να περνάει στη φθορά. Οι φιλοδοξίες φθάνουν ως τον ουτοπικό εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, ως εκεί.

Πανηγυρίζουν για την άνοδο της αποκαλούμενης ανανεωτικής αριστεράς στη Γερμανία και την Πορτογαλία. Περιμένουν ότι τώρα ανοίγει ο δρόμος συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία.

Τι τάζει το Κόμμα του Λαφοντέν στους ανέργους της Γερμανίας; Μετά από 4 χρόνια να πάρουν 500 ευρώ το μήνα. Προτείνει απολύσεις με κοινωνικά κριτήρια, δηλαδή να απολύονται τελευταίοι οι εργαζόμενοι γονείς. Προτείνουν απολύσεις στις ζημιογόνες επιχειρήσεις, λες και αυτές τις έριξαν έξω οι εργαζόμενοι. Φιλοδοξούν να διορθώσουν τη σοσιαλδημοκρατία. Μέχρι εκεί.

Τι πρεσβεύει το Μπλόκο στην Πορτογαλία; Οτι είναι παρωχημένες οι παραδοσιακές μορφές εργασίας, δηλαδή η μόνιμη και σταθερή δουλειά, ενώ σε συγκεκριμένα εργοστάσια του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας πρότειναν να δουλεύουν τσάμπα οι εργαζόμενοι το Σάββατο για να διευκολύνουν την εργοδοσία.

Ολα αυτά τα πειράματα, πέρα από σκαμπανεβάσματα στην εκλογική δύναμη, τελικά έγιναν σωσίβιο για το σύστημα.

Στη Βουλή που θα προκύψει στις 4 Οκτώβρη χρειάζεται αντιπολίτευση σταθερή, μαχητική, που δεν μπερδεύει τους εργαζόμενους, που δεν τους υπόσχεται την ευκολία της ανεκτής από το σύστημα ανανέωσης, αλλά αντιπολίτευση έμπειρη, που πατάει γερά στα πόδια της, έχει σαφή διαχωριστική γραμμή με τα μονοπώλια, δουλεύει για το ενιαίο Μέτωπο εργατών, μικρών επιχειρηματιών και φτωχών αγροτών, που δεν έχει αυταπάτες, όμως ξέρει να δίνει άμεσες καθημερινές μάχες, ενώ έχει πρόταση εξουσίας, της Λαϊκής Εξουσίας. Κάθε άλλη αντιπολίτευση δίνει παράταση χρόνου στη σημερινή κατάσταση, βάζει φραγμό στη διέξοδο υπέρ του λαού.

Καλούμε όλους τους αριστερούς: Το ΚΚΕ είναι το Κόμμα που βρισκόσαστε πιο κοντά. Δώστε την ψήφο σας, γιατί είναι βέβαιο ότι δε θα πάει στο ΠΑΣΟΚ. Μαζί στην κάλπη και στη δράση. Στους δρόμους για το αύριο κρίνονται τα περασμένα.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους που προσπαθούν να βρουν θετικές διαφορές ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ρωτάμε: Ισοπέδωσαν και οι δύο την Κοινωνική Ασφάλιση, ναι ή όχι;

Τσάκισαν τις εργασιακές σχέσεις και οι δυο, ναι ή όχι;

Παρέδωσαν και οι δύο τα πάντα στο κεφάλαιο, ναι ή όχι;

Κουκούλωσαν ο ένας τα σκάνδαλα του άλλου, ναι ή όχι;

Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη γαλάζια και πράσινη κρατικοποίηση, στη γαλάζια και πράσινη ιδιωτικοποίηση.

Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης διέπρεψε η ΝΔ σε κρατικοποιήσεις, ξελάσπωσε επιχειρηματίες που ήθελαν να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους αλλού, πιο κερδοφόρα.

Το ΠΑΣΟΚ στη 10ετία του '80, επίσης, διέπρεψε σε κρατικοποιήσεις που τις βάφτισε μάλιστα με το ψευδώνυμο της κοινωνικοποίησης, μετοχοποίησης, του δήθεν λαϊκού καπιταλισμού.

Τώρα άλλαξε η ρότα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επέστρεψαν τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις στους καπιταλιστές, γιατί τώρα αυτό τους συμφέρει.

Γιατί οι Ωνάσηδες, Μποδοσάκηδες, Ανδρεάδηδες, Νιάρχοι πούλησαν τις επιχειρήσεις τους στο κράτος; Γιατί έτσι τους συνέφερε. Φόρτωσαν τις ζημιές, πήραν και αποζημιώσεις.

Ψέματα λένε και οι δύο, όταν ισχυρίζονται ότι πουλάνε επιχειρήσεις για να μην πληρώνει τάχα ο λαός τα βάρη τους. Αν οι επιχειρήσεις ήταν ζημιογόνες, θα τις αγόραζε η νέα γενιά των καπιταλιστών; Ξέρουν τι αγοράζουν, ξέρουν τι θα βγάλουν.

Οι διαδοχικές κρατικοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις ένα πράγμα δείχνουν: Την ανάγκη, ο λαός να τις μετατρέψει σε κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία, να τις κάνει λαϊκή περιουσία και ότι πρέπει να προετοιμαστεί για ένα τέτοιο βήμα.

Η ταυτότητα και σύγκλιση της πολιτικής γραμμής συσκοτίζεται μέσα από τις αντιπαραθέσεις στη Βουλή. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σκοτώνονται μεταξύ τους, ενώ τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΡΙΖΑ, διέπρεψαν σε φωνές, κραυγές, σε χτυπήματα πάνω στα έδρανα, δίνοντας την εντύπωση ότι υπάρχει αξεπέραστη αντίθεση με τις επιλογές της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο για τους εργαζόμενους να έχουν εικόνα τι και πώς γίνεται έξω από τη Βουλή, στα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, στη μεγάλη πλειοψηφία των ομοσπονδιών και των εργατικών κέντρων, στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων και των νομαρχιών. Εκεί οι συμμαχίες, προσωρινές και μόνιμες, είναι το συχνότερο φαινόμενο. Στα συνέδρια των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τα βρίσκουν όταν πρόκειται να συμφωνήσουν να μοιραστούν μεταξύ τους ψήφους, προκειμένου να κόψουν κομμουνιστές και άλλους συνδικαλιστές που έχουν ταξική γραμμή και συνεπή στάση.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η συμπαιγνία για τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της ρουσφετολογίας είναι κανόνας, με εξαιρέσεις σπάνιες, περιοδικές.

Και ύστερα φωνάζουν για τις χωριστές συγκεντρώσεις. Αν η δικομματική εναλλαγή είναι καταστροφική στο πολιτικό επίπεδο, η συναίνεση και η συμπαιγνία είναι ακόμα χειρότερη στο κοινωνικό επίπεδο. Γιατί έτσι δυναμώνει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, έτσι δυναμώνει η εργατική αριστοκρατία και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο εκφυλισμός και η υποταγή του μαζικού λαϊκού κινήματος.

Ενότητα γι' αυτούς είναι να είσαι στην στρούγκα.

Οταν τους κατηγορούμε για την εξωτερική τους πολιτική, κάνουν παράπονα, ότι δεν είναι λιγότερο πατριωτικά κόμματα.

Δεν σας κατηγορούμε για έλλειψη πατριωτισμού, αλλά για τον πατριωτισμό σας, που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του κεφαλαίου, που είναι ενταγμένος στην προσαρμογή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική στρατηγική, στην αλλαγή των συνόρων, στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», στη στρατηγική της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής πάλης και του προληπτικού χτυπήματος, που έχουν συνυπογράψει ΕΕ και ΗΠΑ.

Αυτός ο πατριωτισμός σας είναι ξένος με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, των γειτονικών λαών, όλων των λαών. Το ίδιο ξένος και επικίνδυνος είναι ακόμα περισσότερο ο εθνικισμός του ΛΑ.Ο.Σ., που κάπου κάπου φωνάζει δήθεν αντιαμερικανικά, αλλά την ίδια στιγμή ψηφίζει κάθε ΝΑΤΟική επιλογή.

Μπροστά στον ελληνικό λαό εκθέτουμε για μια ακόμη φορά τις κρυστάλλινες θέσεις μας.

Η αμυντική ικανότητα της χώρας να στηριχτεί στο λαό και στη νεολαία, στα στρατευμένα παιδιά, στους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που δεν ανέχονται την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας.

Η αμυντική θωράκιση της χώρας όχι μόνο δε διασφαλίζεται στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά υπονομεύεται και υποσκάπτεται.

Αντιπαλεύουμε την αλλαγή συνόρων, τους στρατούς κατοχής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Καμία συμμετοχή των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους στρατούς κατοχής.

Αντιπαλεύουμε τη μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων σε μισθοφορικό στρατό. Είμαστε εναντίον των στρατιωτικών δαπανών και των εξοπλισμών που υπηρετούν ΝΑΤΟικές ανάγκες.

Αντίσταση και πάλη κατά της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, κατά του ευρωστρατού και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Επιστροφή όλων των ελληνικών σωμάτων από το Αφγανιστάν, τα Βαλκάνια, από παντού.

Κατάργηση των ξένων βάσεων στη χώρα μας, όλων των διευκολύνσεων στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ.

Σεβασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο χερσαίο, εναέριο και θαλάσσιο χώρο. Να ανατραπεί η συμφωνία Σημίτη - Ντεμιρέλ, που αναγνωρίζει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, δηλαδή τις αξιώσεις της για τις γκρίζες ζώνες.

Είμαστε αντίθετοι με τη Συμφωνία του Ελσίνκι που υπέγραψε ο Γ. Παπανδρέου και χειροκροτεί το ΠΑΣΟΚ, γιατί για πρώτη φορά γίνεται αποδεκτό από την Ελλάδα να συζητηθούν τα σύνορά της στο ιμπεριαλιστικό Δικαστήριο της Χάγης.

Ωρα ευθύνης για τον εργαζόμενο.

Αφού όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί θα κλιμακώσει την αντιλαϊκή επίθεση μετά τις εκλογές, η καλύτερη άμυνα για τον εργαζόμενο είναι η αντεπίθεση. Δεν θέλουν και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Πιστεύουμε στη δυνατότητα της λαϊκής αντεπίθεσης να ανακόψει τη νέα αφαίρεση δικαιωμάτων που σχεδιάζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να προβάλει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης σε σύγκρουση με τα συμφέροντα και την εξουσία των μονοπωλίων.

Μόνο η ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπορεί να διαμορφώσει όρους και προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Γιατί το ΚΚΕ προβάλλει μαχητικά ριζοσπαστικούς στόχους πάλης, όπως η πλήρης και σταθερή εργασία, η αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν Υγεία και Παιδεία, η κατάργηση των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, η αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου στον αντίποδα των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Γιατί το ΚΚΕ βρίσκεται καθημερινά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα, από τις κινητοποιήσεις για την ανάκληση απολύσεων στον «Παπουτσάνη» και στην «Wind» μέχρι τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια.

Γιατί απέναντι στην ΚΑΠ, που διώχνει τη φτωχή αγροτιά από τη γη και καταδικάζει το λαό σε ακριβή διατροφή, το ΚΚΕ προτείνει αγώνα για εγγυημένες τιμές με αξιοπρεπές εισόδημα, μείωση του κόστους παραγωγής, επιδότηση εφοδίων, προστασία της ντόπιας παραγωγής από εισαγόμενα μεταλλαγμένα κακής ποιότητας.

Γιατί το ΚΚΕ στην κυρίαρχη λογική της ανοχής και του συμβιβασμού με τα ναρκωτικά, υποστηρίζει τη μαχητική λογική της νίκης σε βάρος της τοξικομανίας, το δικαίωμα όλων των χρηστών να ενταχθούν «καθαροί» στην κοινωνία.

Γιατί το ΚΚΕ στην κερδοσκοπία της γης αντιτάσσει πλαίσιο λαϊκής συσπείρωσης και διεκδίκησης, ενάντια στην καταστροφή των δασών, των παραλιών, του περιβάλλοντος, της μόλυνσης του νερού, για την αντιπλημμυρική προστασία, την αντισεισμική θωράκιση. Γιατί θέλει διόδια ανοιχτά για το λαό!

Γιατί το ΚΚΕ προτείνει μέτρα προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που με πρόσχημα την ασφάλεια δήθεν του λαού, οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις πήραν μόνο αντιδραστικά μέτρα καταστολής.

Γιατί το ΚΚΕ παλεύει ασταμάτητα για να οικοδομηθεί η πιο στέρεη λαϊκή συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γιατί το ΚΚΕ έχει πίσω του μια ηρωική ιστορία 91 χρόνων αταλάντευτης σύγκρουσης με την άρχουσα τάξη, που αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για να το εμπιστευτεί ο λαός.

Γιατί το ΚΚΕ έχει διαμορφώσει ξεκάθαρη στρατηγική και χειροπιαστό όραμα εξουσίας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας. Γιατί το ΚΚΕ στοχεύει στην κατάργηση της κλοπής του παραγόμενου κοινωνικά πλούτου από το κεφάλαιο, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Γι' αυτό και ο εργαζόμενος πρέπει να προσέλθει στην κάλπη με όπλο την πείρα του και με το βλέμμα στην επόμενη μέρα μετά τις εκλογές. Να συμβάλει στο άνοιγμα του δύσκολου αλλά ελπιδοφόρου δρόμου της λαϊκής αντεπίθεσης. Να ψηφίσει αλλά και να συστρατευθεί αγωνιστικά με το ΚΚΕ, χωρίς δεσμεύσεις για ιδεολογική προσχώρηση. Να πάρει επιτέλους την τύχη του στα χέρια του.

Δύο δρόμοι ανάπτυξης, δύο δρόμοι επιλογής πολιτικής στάσης και δράσης στον αγώνα και στην κάλπη. Οι δύο δρόμοι αγώνα, οι δρόμοι ανάπτυξης διαπερνούν και καθορίζουν κάθε πρόβλημα της καθημερινότητας. Ο δρόμος που καθορίζεται από την ιδιοκτησία και εξουσία των μονοπωλίων και ο δρόμος που οδηγεί στη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων, των γυναικών και της νεολαίας, στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο, με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αν θα πάμε πίσω, αν θα κάνουμε ένα βήμα εμπρός, εξαρτάται από το πόσοι περισσότεροι εργαζόμενοι προσχωρούν στον αγώνα για την αναμέτρηση με το σύστημα που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στους νόμους του κέρδους, της συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε όλο και λιγότερα χέρια.

Καλούμε να ρίξουν την ψήφο στην κάλπη του ΚΚΕ, όλους εκείνους και εκείνες που συναντηθήκαμε στους αγώνες κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Ολους εκείνους και εκείνες που παλέψαμε μαζί κατά των νόμων Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, τους αγρότες που βρεθήκαμε χέρι χέρι στα μπλόκα της αγροτιάς, τις χιλιάδες μαθητές των καταλήψεων, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους σπουδαστές των ΤΕΙ, που είδαν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ παρόντα σε κάθε αγώνα για την Παιδεία. Τους εργάτες και τις εργάτριες που σε χιλιάδες τόπους δουλειάς γνώρισαν τη δράση του ΚΚΕ κατά των απολύσεων, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, για την υπεράσπιση του εισοδήματος.

Οι εκλογές στις 4 Οκτώβρη είναι μια μάχη που δεν πρέπει να πάει χαμένη για το λαό. Δυνατό ΚΚΕ, δυνατός λαός, αυτό πρέπει να είναι το νέο στοιχείο που θα βγάλει η κάλπη. Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς. Σ' αυτά τα χέρια είναι η δύναμη, αυτά τα χέρια παράγουν όλο τον πλούτο και τους ανήκει. Αυτό το απλό διακηρύσσει το ΚΚΕ και καλεί σε πανστρατιά.

Εχει σημασία πολύ μεγάλη, καμιά μάχη να μη χάνεται για το λαό, γιατί τότε πάμε πίσω. Γιατί τότε απομακρύνεται ο δρόμος για νίκες, κατακτήσεις, αλλά και για την τελική λαϊκή νίκη. Σκεφτείτε το αυτό! Αυτή η μάχη πρέπει να φέρει το λαό ένα βήμα μπροστά. Ποιο θα είναι το νέο στοιχείο που πραγματικά θα δώσει ελπίδα το βράδυ που θα ανοίξουν οι κάλπες και θα βγουν τα αποτελέσματα; Το δυνατό ΚΚΕ! Γιατί αυτό σημαίνει δυνατός λαός! Αυτό πρέπει να είναι το νέο στοιχείο που θα βγάλει η κάλπη. Δυνατό ΚΚΕ δυνατός λαός, σημαίνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που είναι απολύτως υπεύθυνοι για την αύξηση των προβλημάτων, θα έχουν υποστεί πλήγμα, ανεξάρτητα ποιο θα είναι πρώτο ή δεύτερο κόμμα.

Δεν πρόκειται να σώσει το λαό κανένα από τα δυο κόμματα. Η εναλλαγή δεν σώζει. Ούτε η γαλάζια, ούτε η πράσινη. Το χρέος του λαού είναι να στηριχτεί στα δικά του πόδια, στα δικά του χέρια, στο δικό του μυαλό. Με τα δικά μας χέρια, με τα δικά του χέρια, ο λαός θα σηκωθεί. Σ' αυτά τα χέρια του λαού, στο μυαλό, στην καρδιά του λαού είναι η δύναμη. Στα χέρια που παράγουν όλο τον πλούτο. Και τους ανήκει. Να, αυτό σε τελευταία ανάλυση είναι η καρδιά της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ. Αφού τον πλούτο τον παράγει ο λαός και όλοι οι άλλοι που φαινομενικά δίνουν δουλειά στο λαό είναι εκμεταλλευτές και κηφήνες, τότε ο πλούτος ανήκει στο λαό.

Αν αυτό το πράγμα κατανοηθεί βαθιά στο λαό, τότε δε θα αισθάνεται αδύναμος, δε θα φιλάει τα χέρια βουλευτών, δημάρχων, νομαρχών. Δε θα τρέχει στα γραφεία των κομμάτων για να εγγράφεται μήπως τον θυμηθούνε μετά τις εκλογές. Και εννοούμε βεβαίως τα κόμματα της αστικής τάξης. Τότε ο λαός θα συνειδητοποιήσει - ότι έχει δίκιο αυτό το ξέρει - αλλά θα δει ότι άφησε ανεκμετάλλευτη τη δύναμή του και τις εφεδρείες του και γι' αυτό δεν κέρδισε μάχες και γι' αυτό έχασε μάχες.

Αυτό το απλό λοιπόν λέμε: Πανστρατιά. Και το δίκιο είναι με το μέρος μας, με το μέρος του λαού και η δύναμη βρίσκεται τα χέρια του λαού. Ποτέ δεν είπαμε ότι αποκλειστικά το ΚΚΕ θα γίνει ο σωτήρας του λαού. Αλλά δίχως δυνατό ΚΚΕ δεν υπάρχει δυνατό ανυποχώρητο λαϊκό κίνημα. Αυτό το διδάσκει η Ιστορία. Οταν το ΚΚΕ δυνάμωνε, δυνάμωνε και το λαϊκό κίνημα. Οποτε το ΚΚΕ αδυνάτιζε, αδυνάτιζε και το λαϊκό κίνημα. Τα χέρια του λαού είναι η ελπίδα και η δύναμη. Τα χέρια κυριολεκτικά των ψηφοφόρων, που έχουν ριζοσπαστική συνείδηση, αυτών που καταλαβαίνουν πια, ότι ανάμεσα στα δυο κόμματα δεν υπάρχει διαφορά, στα χέρια αυτών βρίσκεται, αν τη Δευτέρα το πρωί θα αισθανόμαστε ότι έγινε ένα βήμα μπρος.

Επιτρέψτε μου να το πούμε χωρίς κομπασμό και έπαρση, αλλά -πώς να το κάνουμε- έτσι θέλουμε να κλείσουμε αυτή τη συνομιλία μας στην τελική προεκλογική συγκέντρωση: ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ! Μαχητικά και με πείσμα στην κάλπη. Να μη βρεθεί χωρίς στήριξη κανένας και καμιά που θέλει να κάνει το βήμα, αλλά την τελευταία στιγμή θα τον δυσκολέψουν με εκβιασμούς, με απειλές. Ολα πέφτουν στο χαρτί, όλα την τελευταία στιγμή. Η πείρα τού χτες δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μας. Δεν μπορεί να φύγει από τη μέση δυο τρεις μέρες πριν τις εκλογές. Και άλλωστε, ακόμη περισσότερο από πριν, πρέπει να κοιτάξουμε το αύριο, πριν είναι αργά, πριν μας πούνε «μας ψηφίσατε, ε, λοιπόν θα προχωρήσουμε».

Και σκεφτείτε ένα πράγμα: Εσείς που με την πικρία στην καρδιά και με την αμφιβολία, ακόμα και με θυμό, ψηφίζετε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, την άλλη μέρα πώς θα τους ζητήσετε αυξήσεις; Πώς θα τους ζητήσετε να σας προστατέψουν από τις απολύσεις; Θα έχετε δυσκολία να το ζητήσετε, αφού τους έχετε ψηφίσει. Γι' αυτό, ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ!