Συζήτηση για το ρόλο του ΝΑΤΟ και τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία έγινε την Πέμπτη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ
Ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, σημείωσε ότι η συζήτηση έχειιδιαίτερη επικαιρότητα μπροστά στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη, εξηγώντας: «Το αν η χώρα μας θα έχει τη δυνατότητα να αντιταχθεί στις λογικές των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αν η χώρα μας θα έχει τη δυνατότητα να αντιταχθεί και να μην ανέχεται την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, να διασφαλίσει την αμυντική της θωράκιση, να μη στέλνει εκστρατευτικά σώματα στο εξωτερικό, αν δεν θέλουμε οι ένοπλες δυνάμεις μας να μετατραπούν σε μισθοφορικό στρατό, εάν θέλουμε και επιδιώκουμε την κατάργηση των βάσεων ξεκινώντας από το σταμάτημα των διευκολύνσεων για τις εκστρατείες τους, έχει σημασία να πείσουμε ακόμη περισσότερους, να στηρίξουν το ΚΚΕ. Γιατί δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός λαός και δυνατός λαός σημαίνει ότι μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στα νέα σχέδια που έχουνε για την περιοχή μας».
Προηγούμενα ο Θ. Κωνσταντινίδης, αναφέρθηκε, κάνοντας αναδρομή σε σημαντικούς σταθμούς, στο γεωπολιτικό «παζάρι» που προηγήθηκε στα Βαλκάνια, πριν την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και είχε σε πρώτο πλάνο τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, την καθυπόταξη όλων των χωρών των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, τη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων που θα είναι πειθήνια όργανα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την εκμετάλλευση των νέων αγορών. Σημείωσε πως με την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία μπήκε επίσημα σε εφαρμογή το νέο Δόγμα του ΝΑΤΟ που σκοπό είχε «να στηρίξει, να εδραιώσει και να θωρακίσει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα με την κατάργηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων».
Αριστερά ο Θ. Κωνσταντινίδης και δεξιά ο Θ. Παφίλης. Τη συζήτηση συντονίζει η δημοσιογράφος του «Ρ» Αννα Αννανιάδου (κέντρο) |
Στάθηκε ιδιαίτερα στη μετατροπή της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής σε προγεφύρωμα για τη βρώμικη και δολοφονική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία που οδήγησε στον κατακερματισμό της, με τελευταία πράξη την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.
Ο Θ. Κωνσταντινίδης πρόβαλε το ρόλο του ΚΚΕ και ειδικότερα της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης, στην οργάνωση της αντίστασης του λαού. «Το ΚΚΕ, με τις πρωτοβουλίες που ανέπτυξε, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθυστέρηση της προώθησης των δυνάμεων και του υλικού στη γειτονική χώρα», είπε.
Ο Θ. Κωνσταντινίδης, αναφέρθηκε στην πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των άλλων δυνάμεων, στο Βαλκανικό ζήτημα, που όπως είπε ήταν πολιτική ταύτισης με τους ιμπεριαλιστές, συμβιβασμού. Εθεσε το ζήτημα που πρέπει να απαντήσουν οι λαοί και το δρόμο που πρέπει να επιλέξουν: «Φιλοϊμπεριαλιστική ή αντιιμπεριαλιστική πολιτική; Συμμόρφωση με την πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ή αντίσταση και ανυπακοή; Η απάντηση αφορά ποιες ταξικές δυνάμεις, άρα και ποια πολιτική απαντά στα προβλήματα της υπεράσπισης των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας από τον ιμπεριαλισμό. Αυτή την πολιτική της αντίστασης και της ανυπακοής, το κόμμα μας επιδιώκει να την κάνει γραμμή συσπείρωσης του φιλειρηνικού και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος γενικότερα, να την κάνει γραμμή του εργατικού του λαϊκού κινήματος.
Στο ρόλο του ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, αναφέρθηκε ο Θανάσης Παφίλης, ξεκαθαρίζοντας ότι «το ΝΑΤΟ πάντα ήταν ίδιο, ήταν το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού».
Οπως είπε, το ΝΑΤΟ, από την αρχή ήταν επιθετικό. Εξέφραζε την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού απέναντι στις σοσιαλιστικές χώρες. Παραμένει μια ιερή συμμαχία του ιμπεριαλισμού, η οποία προσπάθησε, με όλους τους τρόπους, να διασφαλίσει τα συμφέροντά του μετά τις αλλαγές που έγιναν στον παγκόσμιο χάρτη το 1945 με την αντιφασιστική νίκη. Παράλληλα προσπάθησε και σε ένα βαθμό το πέτυχε, να περιορίσει οποιεσδήποτε αλλαγές και ανατροπές, χτυπώντας κοινωνικές επαναστάσεις, στηρίζοντας παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις («κόκκινη προβιά» κ.ά.). Θύμισε μάλιστα, ότι στη διοίκηση του ΝΑΤΟ μέχρι το 1961 υπηρετούσαν 136 Γερμανοί στρατηγοί και ναύαρχοι που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου.
Ο Θ. Παφίλης αναφέρθηκε στις Συνόδους του ΝΑΤΟ μέσα από τις οποίες χρόνο με το χρόνο αποφάσιζε την επέκτασή του για να μετατραπεί σε έναν παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Στάθηκε ιδιαίτερα στις πιο πρόσφατες, τη Σύνοδο στη Ρίγα όπου κατάργησε τα όρια δράσης του και μπορεί να επεμβαίνει σε όλο τον κόσμο αλλά και τη σύνοδο στο Στρασβούργο, που καθόρισε ακόμη και τις κλιματικές αλλαγές ως αιτία επέμβασης.
«Το ΝΑΤΟ επεξεργάζεται την στρατηγική του για να μπορεί να επεμβαίνει στο εσωτερικό των χωρών. Το κείμενο εργασίας που συζητείται αυτή την περίοδο αναφέρει μεταξύ άλλων πως "η Ευρώπη δεν είναι ακόμη ακέραιη, ελεύθερη και ειρηνική, επομένως πρέπει να είναι στο κέντρο της προσοχής της συμμαχίας ο παραπέρα εκδημοκρατισμός της Ευρώπης". Αυτό αυτόματα παραπέμπει στο ότι αντικείμενο επέμβασης αποτελεί οποιαδήποτε χώρα στην οποία θα υπάρξει λαϊκό κίνημα που θα απειλήσει το καπιταλιστικό σύστημα, τη συνοχή της συμμαχίας», είπε.
Αναφερόμενος στη σχέση ΝΑΤΟ - ΕΕ, ο Θ. Παφίλης σημείωσε πως «παρά τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς που οξύνονται και θα οξυνθούν περισσότερο, μπροστά στον κοινό αντίπαλο που είναι οι λαοί, τον κίνδυνο ανατροπών του καπιταλιστικού συστήματος, η ΕΕ λέει ξεκάθαρα ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί τον πυλώνα της ασφάλειας. Οσοι λοιπόν προβάλλουν την ΕΕ σαν αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ, όχι απλώς δημιουργούν αυταπάτες, αλλά είναι συνένοχοι και αθωώνουν την πολιτική και της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».