1. Είχα καιρό να τριγυρίσω στην Αττική γη. Η ανοησία μου και η πεποίθηση πως το δάσος είναι πάντα εκεί και θα με περιμένει είναι ακριβώς η ίδια που έχω για τους ανθρώπους γύρω μου: ότι θα είναι πάντα εδώ.

2. Μόνο η «Γκουέρνικα» μπορεί να εκφράσει αυτό που ζούμε. Ολα τα άλλα είναι κοινοτοπίες.

3. Ορισμένοι Νεοέλληνες την ώρα της μεγάλης φωτιάς κατέγραφαν με τα κινητά τους τα σπίτια που καίγονταν. Τσογλάνια ή νοσηρή περιέργεια; Χωρίς να το καταλάβουν, λειτούργησαν το αγαπημένο χόμπι των Ναζήδων που κινηματογραφούσαν κάθε καταστροφή. Αραγε οι εντιμότατοι συμπολίτες μας θα αντέξουν στην επόμενη φωτιά να φωτογραφίσουν και το δικό τους σπίτι να καίγεται;

4. Το δάσος πέθανε. Και μόνο αυτή η φράση βάζει τέλος στην κυβερνητική φλυαρία.

5. Οι επιχειρηματίες που ετοιμάζονται να βάλουν πόδι στα καμένα δάση θα πρέπει αυτόματα να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες πολέμου.

6. Στο αργό ψυχορράγημα των δασών, εμείς παθητικοί θεατές. Με την πρώτη βροχή θα κυλιστούμε στη λάσπη που μας αξίζει.

7. Η χαμέρπεια των κυβερνητικών κύκλων δεν αφήνει σε κανέναν ηθικό κώδικα να λειτουργήσει. Ο Καραμανλής, μιλώντας στους πιλότους, θύμισε με τον καλύτερο τρόπο τη ρώσικη παροιμία: «Λέει ψέματα σαν αυτόπτης μάρτυς».

8. Από τι πάσχουμε, σύντροφοι; Σ' ένα σημειωματάριο ο Ζεράρ ντε Νερβάλ μιλάει για «μελαγχολική υποχονδρία». Πρόκειται για τρομερό βάσανο, γιατί μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα ως έχουν.

9. Παρ' όλα αυτά, και με δεδομένο ότι όλα θα χειροτερεύουν, κανείς μα κανείς τεχνικός της εξουσίας δεν επιτρέπεται να μας κάνει «φίλους κλειστών δωματίων», στους οποίους αφιέρωνε τα θαυμάσια ποιήματά του ο φίλος μου Μεϊμάρης.

10. Πώς να περιγράψει κανείς τον Ελληνα μικροαστό που παρακολουθούσε τις φωτιές σαν ένα έκτακτο σίριαλ. Ο χώρος όπου κινείται συρρικνώνεται. Ο χρόνος του είναι ετοιμοπαράδοτος, άπληστος και το λεηλατεί. Εχοντας θάψει κάθε επιθυμία του στο βωμό της επιβίωσης, μεταφράζει τα δεινά σε αναγκαιότητες. Είναι μισάνθρωπος και απεχθάνεται καθετί που έχει σχέση με συντροφιά. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο ιδανικός ψηφοφόρος.

11. Η λατρεία της εξουσίας κάνει τον κ. Αντώναρο να ευτελίζεται με τον πιο παράδοξο τρόπο. Τα βάζει με την όραση ενός ολόκληρου λαού προσπαθώντας να αποδείξει πως μόνο εκείνος είναι ικανός να βλέπει. Είναι συνεπής μόνο στο αφεντικό του, και γι' αυτό έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι επιτυχημένος και ότι μπορεί να ασκεί επιρροή ακόμα και στις φλόγες.

12. Πέρα από κάθε ψυχαναλυτική ερμηνεία, στην οποία καταφεύγουν οι φτηνοί προφήτες της χωματερής του θεάματος, οι φλόγες μιλάνε μόνες τους. Οι δυνάμεις που μπορούν να αναχαιτίσουν αυτή την παραφροσύνη που χαρίζει υγεία μόνο σε επιχειρηματικούς κύκλους βρίσκονται μέσα στο κίνημα. Διανύουμε έναν ιλουστρασιόν μεσαίωνα και κάποτε πρέπει να τελειώνουμε μ' αυτόν.

13. «Το χειμώνα τα γυμνά κλαδιά που φαίνονται να κοιμούνται εργάζονται κρυφά προετοιμάζοντας την άνοιξή τους». Τζελαλουντίν Ρουμί.