«Στα καθήκοντα του προσωπικού ασφαλείας περιλαμβάνεται και το προβλεπόμενο από την παράγραφο 1 του Αρθ. 275 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας δικαίωμα να συλλαμβάνουν τους δράστες πράξεων βίας στις περιπτώσεις αυτόφωρων αδικημάτων και να τους παραδίδουν αμέσως στην παριστάμενη Αστυνομική Αρχή. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι ουσιαστικό σκέλος των αρμοδιοτήτων της ΕΛ.ΑΣ. δύναται να μετακυλιστεί στο προσωπικό ασφαλείας που διατηρούν οι ΠΑΕ» αναφέρει χαρακτηριστικά η επιστολή. Οσο για το ρόλο της Αστυνομίας, σύμφωνα με τα όσα θέλουν οι παράγοντες του ποδοσφαίρου, θα πρέπει να περιορίζεται στον έλεγχο των χώρων εκτός των γηπέδων.

Ετσι πλέον γίνεται ξεκάθαρο πως ένα δημόσιο ζήτημα, όπως αυτό της ασφάλειας των φιλάθλων, αρχίζει να ιδιωτικοποιείται, με απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες. Παράλληλα ενισχύονται οι πρακτικές της δημιουργίας «ιδιωτικού στρατού», που καθιστά πλέον τον παράγοντα - επιχειρηματία ιδιοκτήτη της ομάδας να έχει αυτοκρατορικό ρόλο και τους δικούς του... πραιτοριανούς.

Οι λογικές αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον επικίνδυνες και μάλιστα σε μια περίοδο που το λαϊκό κίνημα χτυπιέται ολοένα και περισσότερο από τα συνεχώς αυξανόμενα (με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες) κατασταλτικά μέτρα. Για παράδειγμα, όπως δείχνουν πολλά περιστατικά, με πρόσχημα την ασφάλεια ή την αντιμετώπιση της βίας οι αγωνιστικοί χώροι ή αθλητικές εκδηλώσεις έχουν αποτελέσει αρκετές φορές το πεδίο ασκήσεων για καινούργια κατασταλτικά μέτρα, τα οποία αργότερα βρίσκουν εφαρμογή κυρίως απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Αλλωστε είναι ξεκάθαρο πλέον και αποδεδειγμένο ότι όσα μέτρα και να παρθούν το πρόβλημα της βίας δε λύνεται αφού οι αρμόδιοι μένουν μακριά από την ουσία του φαινομένου και δεν αγγίζουν τις αιτίες για την εμφάνισή του. Αιτίες που έχουν να κάνουν με τη στενή σχέση της βίας με το σημερινό επαγγελματικό και εμπορευματοποιημένο αθλητισμό και τις λογικές που αυτός καλλιεργεί και εξυπηρετεί.