Associated Press

Η κατοχή και το δράμα του αφγανικού λαού συνεχίζεται

Σε αυτόν τον κυκεώνα πολέμου συμπαρασύρεται και το Πακιστάν, με τη δικαιολογία ότι στο έδαφός του εκπαιδεύονται «οι τρομοκράτες». Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε ότι και κατά την τελευταία επίσκεψη του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, συνοδευόμενου από τον επικεφαλής του αμερικανικού Μεικτού Επιτελείου Στρατού Μάικλ Μιούλεν, το Ισλαμαμπάντ ζήτησε την άνευ όρων στήριξή του, για να «πολεμήσει την τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό», υπερτονίζοντας τη δέσμευση της χώρας στη συνεργασία με τις ΗΠΑ...

Η ανακοίνωση της «αναθεωρημένης πολιτικής» των κατοχικών για το Αφγανιστάν από τα χείλη του νέου πλανητάρχη, όσο και οι αποφάσεις που ελήφθησαν σχετικά στη Σύνοδο της Χάγης και στη Συνάντηση Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο, το περασμένο Σάββατο και επαναβεβαιώθηκαν και στη Σύνοδο ΗΠΑ - ΕΕ την Κυριακή στην Πράγα, έδωσαν ξεκάθαρο και σαφές μήνυμα: Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν θα συνεχιστεί, με μεγαλύτερη ένταση, συγκεντρώνοντας στην ιδέα ισοπέδωσης και πλήρους ελέγχου αυτής της χώρας όλο το ιδεολόγημα «περί πάταξης της τρομοκρατίας», που στήριξε και στηρίζει τους πολέμους του 21ου αιώνα και έρχεται να αντικαταστήσει το Διεθνές Δίκαιο.

Τα συμπεράσματα της Συνόδου του ΝΑΤΟ είχαν ως βασικό θέμα την ενίσχυση αλλά και τη διεύρυνση του πολέμου στο Αφγανιστάν, σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο, βασισμένης σε μια σειρά «νέων πρωτοβουλιών για το Αφγανιστάν». Πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν την αποστολή ακόμα 5.000 οπλιτών στη χώρα με τη δικαιολογία της προάσπισης της ασφάλειας των προεδρικών εκλογών του Αυγούστου και της «εκπαίδευσης» των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας, συστήνοντας και την εκπαιδευτική αποστολή του ΝΑΤΟ. Αντίστοιχα θα σταλεί και πολιτικό προσωπικό, με στόχο την οργάνωση του κράτους με γνώμονα την ουσιαστική εξακολούθηση και ενδυνάμωση του ελέγχου των θεσμών της χώρας, ενώ αποφασίστηκε και η «ενίσχυση της εμπλοκής γειτονικών κρατών».

Οι αποφάσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν και στη Σύνοδο της Πράγας, όπου οι 27 της ΕΕ συνυπέγραψαν τα όσα υπαγόρευσε η Ουάσιγκτον διά των Συμπερασμάτων του ΝΑΤΟ, με το Αφγανιστάν να χαρακτηρίζεται ως «πόλεμος ζωτικής σημασίας» για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που, κατά τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, δεν έχουν δικαίωμα να τον χάσουν, καθώς «διακυβεύεται μέγα μέρος της παγκόσμιας ελευθερίας» .

Το γενικό πλαίσιο των αποφάσεων, ωστόσο, είχε ανακοινωθεί από τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου σχετικά με την αναθεώρηση της κατοχικής στρατηγικής του Αφγανιστάν, προς το χειρότερο, εν είδει προειλημμένης απόφασης, που επαναβεβαιώθηκε και στη σχετική Σύνοδο του ΟΗΕ στη Χάγη, με τη συμμετοχή 80 περίπου κρατών, που συμμετέχουν στην κατοχή, γειτνιάζουν με το Αφγανιστάν ή επιθυμούν την εμπλοκή τους στο παιχνίδι του πολέμου, διεκδικώντας μερίδιο στα κέρδη που θα αποδώσουν η «ανοικοδόμηση, η ανασύσταση του κράτους, η οικοδόμηση της σταθερότητας και η ασφάλεια»...

Στο «χορό των λεόντων» για το μοίρασμα της λείας από τους πρώτους μνηστήρες που έκαναν την εμφάνισή τους ήταν η Ρωσία, επιδιώκοντας φυσικά την ικανοποίηση των συμφερόντων της που περνούν μέσα από το Αφγανιστάν και διεκδικώντας ένα ρόλο πιο παρασκηνιακό και επιτελικό, αλλά καθόλα ουσιαστικό και ρυθμιστικό. Οι διεκδικήσεις της Μόσχας στο Αφγανιστάν εντάσσονται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εξελίσσονται σε όλα τα πεδία - στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό - και βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση τόσο με τις βλέψεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την εγκατάσταση πυραύλων στην Ευρώπη, με τον πρόσφατο πόλεμο στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και την πολιτική και στρατιωτική επιρροή των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην Κεντρική Ασία, δεδομένων και των εστιών πολέμου που εμφανίστηκαν μετά τη διαμόρφωση των νέων αγορών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και παραμένουν θερμές ή αναζωπυρώνονται καθώς εντείνονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πηγών και των αγωγών τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου.

Η Ρωσία φέρεται να εξακολουθεί να «συζητά» τους όρους της προσφοράς εναλλακτικών οδών πέραν του Πακιστάν, που πλέον χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα επικίνδυνο, για τον ανεφοδιασμό των κατοχικών δυνάμεων του Αφγανιστάν, δηλώνοντας πρόθυμη σύμμαχος στη «μάχη κατά της τρομοκρατίας» και της αφγανικής κυβέρνησης του Χαμίντ Καρζάι. Η εμπλοκή της Ρωσίας πέρα από τις συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των φορτίων ανεφοδιασμού των κατοχικών δυνάμεων κατά τη διέλευση τους από το Πακιστάν, τονίστηκε ιδιαίτερα και από την εντολή να κλείσει η αεροπορική βάση των ΗΠΑ του Μανάς στο Κιργιστάν, προσφέροντας ως σιωπηλό αντάλλαγμα κάποια δισεκατομμύρια δολάρια, υπό μορφή «βοήθειας». Με την τακτική του μαστίγιου και του καρότου η Μόσχα έχει ήδη κάνει σαφή τη δύναμή της, αλλά και τον έλεγχο των χωρών επιρροής της, που οι κατοχικές δυνάμεις βλέπουν ως εναλλακτικές λύσεις, καθώς η αναδιάρθρωση των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και των αντίπαλων πόλων με την αναβαθμισμένη παρουσία και ισχυροποίηση στο διεθνές προσκήνιο της Ρωσίας, της Κίνας και της Ινδίας και των περιφερειακών ενώσεων (βλ. Συνεργασία της Ομάδας της Σανγκάης ή ASEAN), τείνει να διαμορφώσει νέα δεδομένα στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για το μοίρασμα των αγορών.

Στο μεταξύ μετά την προσέγγιση Ιράν - ΗΠΑ, που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη Σύνοδο της Χάγης, τη δέσμευση του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών για συμμετοχή στην ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, αλλά και τις διφορούμενες δηλώσεις του Μπ. Ομπάμα στην Πράγα, περί προσήλωσης στην ανάπτυξη εποικοδομητικών δεσμών με την Τεχεράνη, παρά το ότι διατηρούνται οι παράλληλες απειλές σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα, πιθανές λύσεις θεωρούνται και οι εναλλακτικοί οδικοί άξονες της γραμμής Τουρκίας, Κουρδιστάν, Ιράν ή απευθείας Ιράν - Καμπούλ.

Ωστόσο στο ιδεολόγημα της τρομοκρατίας, που στηρίχθηκε και δικαιολογήθηκε εξυπηρετώντας χιλιάδες καθημερινά εγκλήματα πολέμου, στο Αφγανιστάν, στοχοποιώντας ως άξονα του κακού σχεδόν το σύνολο του αραβικού κόσμου, μετά την επίθεση στους «δίδυμους πύργους» της Νέας Υόρκης, κανείς δεν τολμά να δώσει απαντήσεις στο ποιος εξόπλισε, εκπαίδευσε και στήριξε τους «Ταλιμπάν» και τα υπόλοιπα «αντάρτικα» στην περιοχή. Κανείς δεν τολμά να πει ξεκάθαρα ότι οι «Ταλιμπάν» και η «αλ Κάιντα» χρηματοδοτήθηκαν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ως μέσο υπονόμευσης της Σοβιετικής Ενωσης και της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Αντίστοιχη η ιστορία και στο Πακιστάν, που πάντα θεωρείτο άρρηκτα συνδεδεμένο με το Αφγανιστάν και οι ΗΠΑ είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν οι ίδιες τους ισχυρούς δεσμούς των μυστικών υπηρεσιών του με τους «Ταλιμπάν», που σήμερα κατηγορούν.

Εγκυρες πληροφορίες, ακόμα, καταγγέλλουν ότι η κυβέρνηση του Πακιστάν, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας πραγματοποιεί εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή των φυλών του Πακιστάν, ενώ οι «ισλαμιστές μαχητές» δρουν ανενόχλητοι.

Με το δεδομένο ότι η θέση του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, που συνδέεται άμεσα πλέον με τον πόλεμο, στο χάρτη των ενεργειακών οδών και του ελέγχου τους είναι στρατηγικής σημασίας, είναι βέβαιο ότι και η αναθεωρημένη στρατηγική πολέμου στις δύο χώρες θα μεταφραστεί σε περισσότερο «αντιτρομοκρατικό θάνατο» για τους λαούς, με νεκρούς εκατοντάδες αμάχους και στις δύο χώρες, που θα χαρακτηρίζονται δικαιολογημένες παράπλευρες απώλειες, μέχρι την εξάλειψη της «τρομοκρατίας» που οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές δημιούργησαν.

Αλλωστε οι ισλαμιστικές ομάδες και οι «Ταλιμπάν» εξακολουθούν να εξυπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, δίνουν «λόγο ύπαρξης στην κατοχή επιτρέποντας τον απόλυτο έλεγχο της χώρας, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, υπό τις διακηρύξεις της δήθεν υπεράσπισης της ειρήνης και της ασφάλειας του πλανήτη από την «τρομοκρατική απειλή».