Ο χρήσιμος ρόλος του οπορτουνισμού αποκαλύπτεται περισσότερο σε περιόδους κρίσιμες για το καπιταλιστικό σύστημα. Προχτές ο Αλ. Τσίπρας προέτρεπε σε περιορισμό των δαπανών για «λαδώματα», λέγοντας «αυτά μπορούμε να τα περιορίσουμε; Κι ας αφήσουμε τους μισθούς»...

Χτες μιλώντας στο «ΜΕΓΚΑ» προέτρεψε σε περικοπή των μισθών παραγόντων όπως του προέδρου της ΕτΕ, των Διευθυνόντων Συμβούλων του ΟΠΑΠ και του Διοικητή της ΔΕΗ, οι οποίοι είναι ιλιγιώδεις: «Κανείς δε μιλάει για περικοπές σ' αυτούς τους μισθούς» είπε.

Και παρακάτω «έριξε στο τραπέζι» και μερικές ακόμα προτάσεις για δημόσια παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, για ένα πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, για έλεγχο στην εκκλησία κλπ.

Ετσι, λοιπόν, την ώρα της κρίσης που αντικειμενικά δημιουργούνται ευνοϊκότεροι όροι για παρέμβαση στη συνείδηση των ανθρώπων του μόχθου, έτσι που να κατανοείται η ανάγκη όξυνσης της πάλης άμεσα για διεκδίκηση μέτρων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους, για να μην πληρώσουν αυτοί την κρίση των καπιταλιστών, και με προοπτική ρήξης, σύγκρουσης και ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος. Αυτή την ώρα έρχονται οι «χρήσιμοι» και λένε στο λαό: Ζήτα να περιοριστούν τα «φακελάκια». Αλλά δεν του λένε ποιο περιβάλλον γεννά και αναπαράγει τέτοια «λουλούδια». Ζήτα να μειωθούν οι μισθοί μεγαλοπαραγόντων. Ζήτα και μερικές ακόμα ασπιρίνες.

Αλλά μέχρι εκεί. Αλλωστε δε χρειάζεται να παλέψουν για τίποτα άλλο, αφού κατά τον Αλ. Τσίπρα: «Εχουμε την κατάρρευση του υπαρκτού καπιταλισμού. Αν το '89 είχαμε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, σήμερα πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε αλλαγές σε διεθνές επίπεδο».

Το '89 εγκατέλειψαν τρέχοντας το στρατόπεδο της εργατικής τάξης. Το 2009 ακόμα τρέχουν μακριά απ' αυτή, στην υπηρεσία των αντιπάλων της. Δεν περνά μέρα χωρίς να ακούμε το «λαχάνιασμά» τους.