Δεκαπέντε μέρες και 14 νύχτες στους δρόμους της πάλης κλείνουν, σήμερα, οι μικρομεσαίοι αγρότες. Ο αγώνας τους έχει συγκλονίσει όλη τη χώρα.

Είναι αγώνας μαζικός, καθώς συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες αγρότες, από όλη την Ελλάδα.

Είναι αγώνας δυναμικός, καθώς χιλιάδες τρακτέρ έχουν βγει στις εθνικές οδούς, στήνοντας μπλόκα.

Είναι αγώνας δίκαιος, καθώς όλοι αναγνωρίζουν ότι οι μικρομεσαίοι αγρότες αντιμετωπίζουν πάρα πολλά και πολύ οξυμένα προβλήματα κι αυτό που διεκδικούν είναι ο κόπος τους να τους εξασφαλίζει την επιβίωσή τους.

Σ' αυτές τις δεκαπέντε μέρες οι αγωνιζόμενοι αγρότες είδαν και άκουσαν πολλά και κατάλαβαν περισσότερα.

Είδαν τους κυβερνώντες να προσπαθούν, στην αρχή, να τους σύρουν σε ένα «διάλογο» για να τους ξεγελάσουν, και τους άκουσαν, στη συνέχεια, να τους προσφέρουν λίγα ψίχουλα για να τους κλείσουν το στόμα. Κι όταν δεν «τσίμπησαν στα ψίχουλα», απαντώντας, περήφανα, «δεν είμαστε ζητιάνοι, αλλά δουλευτάδες της γης και νοικοκύρηδες», τους είδαν να ζορίζονται και να αγριεύουν, τους άκουσαν να φοβερίζουν για να υποχωρήσουν, να τους εκβιάζουν για να υποταχθούν, να ενεργοποιούν τα «αγροτοδικεία» και να τους απειλούν με εισαγγελείς. Και κατάλαβαν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, τους έχει για ξέκαμα και δεν πρόκειται να τους βοηθήσει και να τους χαριστεί.

Ακουσαν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, να τους εμπαίζει με το χειρότερο τρόπο. Από τη μια να τους «κανακεύει», λέγοντας ότι αναγνωρίζει το δίκιο τους και ότι στηρίζει τον αγώνα τους, κι από την άλλη να τους καλεί ν' αφήσουν ανοιχτούς τους δρόμους. Κι όταν δεν υπάκουσαν στην «ορμήνια» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άκουσαν τον Πάγκαλο να τους χαρακτηρίζει «έκνομους» και να ζητά τη «νόμιμη» τιμωρία τους. Και κατάλαβαν ότι αυτό το κόμμα δεν αλλάζει - του ταιριάζει γάντι η λαϊκή παροιμία που λέει «ο λύκος το τρίχωμα αλλάζει, αλλά όχι το χούι» - και είτε είναι στην κυβέρνηση, είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση, στρέφεται εναντίον τους.

Είδαν τους εκπροσώπους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθούν να τους παραπλανήσουν, ισχυριζόμενοι ότι για τα προβλήματά τους δε φταίει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ που τους ξεκληρίζει, αλλά η «διαπραγματευτική - διαχειριστική ανικανότητα» των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και κατάλαβαν ότι και τα μικρότερα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» δεν τους λένε την πραγματική αλήθεια - γι' αυτά ισχύει η λαϊκή παροιμία «όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν» - και επομένως δεν μπορούν να στηριχτούν πάνω τους.

Είδαν εκπροσώπους των βιομηχάνων και των μεγαλοξενοδόχων να στρέφονται εναντίον τους, κατηγορώντας τους που «κόβουν την Ελλάδα στη μέση» κι απειλώντας τους με μηνύσεις για «παρακώλυση συγκοινωνιών» και με αγωγές για «διαφυγόντα κέρδη». Και αστικά ΜΜΕ να τους χαρακτηρίζουν «εχθρούς της κοινωνίας» και να προωθούν τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Από την άλλη, είδαν εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, νέους των σπουδών, φτωχούς συνταξιούχους να στέκονται ολόψυχα στο πλευρό τους, να εκφράζουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους, να δημιουργούν, μαζί τους, ένα ισχυρό «φρούριο» για να αποκρούονται οι πολυμέτωπες και πολύμορφες επιθέσεις που δέχονται. Και κατάλαβαν ότι για να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη ισχύ των αντιπάλων τους, πρέπει να στηριχτούν στη μεγαλύτερη δύναμη των πολυπληθών κοινωνικών συμμάχων τους.

Ακουσαν τα ποδοβολητά της «φυγής των λαγών», όταν κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές - «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και «σαν έτοιμοι από καιρό» - χωρίς να τους ρωτήσουν, έσπασαν μερικά από τα μπλόκα, επιχειρώντας να μειώσουν την πίεση προς την κυβέρνηση και να βγάλουν από τη δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ. Κι είδαν τους αγροτοσυνδικαλιστές που ποτέ δεν τους πρόδωσαν, να «κρατούν Θερμοπύλες», καλώντας τους σε συνέχιση και ένταση του αγώνα για το «σήμερα» και για το «αύριο» της μικρομεσαίας αγροτιάς. Και κατάλαβαν πως είναι ανάγκη, «μια και καλή», να ξεμπερδέψουν με όλους αυτούς τους αγροτοσυνδικαλιστές που, ενώ δηλώνουν εκπρόσωποί τους και «το παίζουν αγωνιστές», κάθε φορά που «ο κόμπος φτάνει στο χτένι», δε διστάζουν να τους «πουλήσουν», εξυπηρετώντας πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες και ατομικά οφέλη.

Δίπλα στην αγωνιζόμενη μικρομεσαία αγροτιά βρέθηκε το ΚΚΕ, που καθαρά και ξάστερα τάχθηκε υπέρ του δίκιου του αγώνα τους και στηρίζει τα ουσιαστικά αιτήματά τους, να υποδεικνύει την πραγματική αιτία των προβλημάτων τους και να αναδεικνύει την πολιτική προοπτική διεξόδου για τη μικρομεσαία αγροτιά, να δηλώνει, ευθαρσώς, ότι οι δρόμοι πρέπει να μείνουν κλειστοί για να μην κλείσουν τα σπίτια των αγροτών. Και κατάλαβαν ποιος είναι πραγματικός φίλος τους, στον οποίο μπορούν να στηριχτούν.