Αν προσπαθήσει κάποιος να μελετήσει τις «βασικές επιδιώξεις μιας νέας αγροτικής πολιτικής» του ΣΥΝ, όπως έχουν παρουσιαστεί κωδικοποιημένα από την «Αυγή», εύκολα διαπιστώνει ότι: Οταν ένα κόμμα δεν έχει καμιά απολύτως πρόταση που να ξεφεύγει από τα όρια της εφαρμοζόμενης πολιτικής της ΕΕ και της κυριαρχίας του κεφαλαίου, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει να διαχωρίσει τη θέση του από τα κόμματα του δικομματισμού που στηρίζουν το κεφάλαιο, στην ουσία κοροϊδεύει και εμπαίζει τους εργαζόμενους, ή, στην προκειμένη περίπτωση, τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες. Η προσπάθεια του ΣΥΝ να δείξει ότι μπορεί να συνταιριάξει το ταξικό χάσμα ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους στοχεύει αποκλειστικά στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων, στην υπονόμευση των αγώνων τους, στην ακύρωση κάθε ιδέας-προσπάθειας ανατροπής της εξουσίας της ολιγαρχίας. Στόχο έχει να στηρίξει τα πλέον αντιδραστικά σχέδια των εκμεταλλευτών.

Ο ΣΥΝ, για την αναδιάρθρωση, όπως λέει, της αγροτικής παραγωγής, προτείνει κατ' αρχήν «εθνικό σχεδιασμό». Ωραία, μόνο που, όπως σπεύδει να συμπληρώσει, «ο εθνικός σχεδιασμός ασφαλώς θα παίρνει υπόψη τις διεθνείς τάσεις και τους περιορισμούς της ΚΑΠ». Αρα, ο εθνικός σχεδιασμός που προτείνει ο ΣΥΝ θα κινείται στο πλαίσιο της ΚΑΠ. Εδώ ακριβώς θα μπορούσε να σταματήσει κάθε συζήτηση και για το «εθνικός» και για το «σχεδιασμός», αφού η ίδια η συμφωνία της ΚΑΠ - όπως επίσης και της ΕΕ συνολικά - αν αποβλέπει κάπου, αυτό είναι ο ευρωενωσιακός σχεδιασμός, μέσα στον οποίο εντάσσεται και ο «εθνικός», που δεν έχει καμιά σχέση με τη μικρομεσαία αγροτιά και τα συμφέροντά της, αλλά είναι σχεδιασμός των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας, που γίνεται με βάση τα διαμορφωμένα συμφέροντα των μονοπωλίων εντός Ελλάδας και των πολυεθνικών της ΕΕ. Ομως, εξαιτίας αυτών των «διεθνών τάσεων» και της ΚΑΠ:

• Επιταχύνθηκε το ξεκλήρισμα των αγροτών.
• Εξαφανίστηκαν ολόκληροι τομείς γεωργικών καλλιεργειών.
• Αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς οι χέρσες-ακαλλιέργητες εκτάσεις.
• Αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τις εμποροβιομηχανικές αλυσίδες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα.
• Μειώθηκε η κάλυψη της εγχώριας κατανάλωσης με προϊόντα εγχώριας παραγωγής.
• Μειώνονται συνεχώς οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό.
• Το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο από πλεονασματικό μετατρέπεται σε όλο και πιο ελλειμματικό.

Εξαιτίας της ΚΑΠ και των περιοριστικών ρυθμίσεών της, σε μια κοινωνία όπως είναι η Ελλάδα, όπου έχουμε συνεχή αύξηση του φυσικού πληθυσμού, αλλά και της κατανάλωσης αγροτικών προϊόντων:

• Η παραγωγή του αγροτικού τομέα πάει από το κακό στο χειρότερο.
• Εξαφανίστηκε ο καπνός.
• Ψυχορραγούν οι καλλιέργειες τεύτλων.
• Μειώνεται, σχετικά ή απόλυτα, η παραγωγή στα αμπέλια, στο βαμβάκι, στα φρούτα και λαχανικά.

Εκτός και αν ο ΣΥΝ, όταν λέει «θα παίρνονται υπόψη οι περιορισμοί της ΚΑΠ», εννοεί ότι ανάλογα με το πού φυσάνε τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών της ΕΕ, οι αγρότες, κάθε τόσο, θα τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις, αναζητώντας άλλου είδους καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αλλάζοντας συνεχώς τις καλλιέργειές τους με άλλες και ψάχνοντας για μακρινές αγορές διάθεσης των προϊόντων τους. Κάτι σαν τη ...«διά βίου μάθηση» των εργαζομένων. Ναι, μόνο που αυτό είναι «εθνικός σχεδιασμός» για το κεφάλαιο. Περισσότερο μοιάζει με ακόμα μεγαλύτερο εγκλωβισμό και υποταγή της αγροτικής οικονομίας στους σχεδιασμούς ΕΕ-ολιγαρχίας και με καταδίκη των αγροτών να μαζεύουν τα ψίχουλα που αφήνουν, κάθε φορά, πίσω τους οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Κωδικοποιώντας την πρότασή του για τις «βασικές επιδιώξεις μιας νέας αγροτικής πολιτικής» ο ΣΥΝ ζητά:

Πρώτο:«Ριζοσπαστικές αλλαγές στην ΚΑΠ με βασικούς στόχους μια μεγάλη ανακατανομή των πόρων υπέρ του μικρομεσαίου αγρότη και την αναδιάρθρωση της κοινοτικής παραγωγής. Να περάσουμε από τα πλεονασματικά προϊόντα στην παραγωγή προϊόντων που είναι ελλειμματικά και ποιοτικά, όπως είναι και τα ελληνικά προϊόντα».

Η κοροϊδία είναι προφανής. Ο ΣΥΝ, χωρίς να το ομολογεί, γνωρίζει ότι στα πλαίσια της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ - κάτι που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του ύπαρξης - δεν υπάρχει καμιά απολύτως περίπτωση να αλλάξει κάτι στα σχέδια που υπάρχουν για την αγροτική οικονομία της χώρας. Ορμώμενος από τη θέση αυτή, δε διανοείται καν να προτάξει ζητήματα που να αφορούν στην αγροτική οικονομία σε όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς της χώρας, αλλά ζητά να γίνει αναδιάρθρωση της ...κοινοτικής παραγωγής. Ζητά, δηλαδή, από τις δυνάμεις του κεφαλαίου που εκπόνησαν και εφαρμόζουν αυτή τη συγκεκριμένη πολιτική της ακόμα μεγαλύτερης καπιταλιστικοποίησης του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, να κάνουν στροφή 180 μοιρών, εισακούοντας την πρότασή του. Τόσο καλά. Μόνο που με τον τρόπο αυτό, στην πραγματικότητα υιοθετεί πλήρως την πολιτική της ΕΕ και της ΚΑΠ. Δηλώνει αδυναμία να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής. Αποδέχεται ότι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, τα άλλα λαϊκά στρώματα οφείλουν να υποτάσσονται και να περιμένουν τέτοιες λύσεις που θα γίνονται αποδεκτές από την ΕΕ. Εν τέλει, στηρίζει πλήρως αυτή την πολιτική, αδιαφορώντας για τις συνέπειές της και τις επιπτώσεις που, στην προκειμένη περίπτωση, έχει για τη μικρομεσαία αγροτιά.

Από εκεί και πέρα η αναζήτηση λύσεων με τη λογική το ...πέρασμα από τα πλεονασματικά προϊόντα σε ελλειμματικά και παρόμοιου είδους άλλες προσεγγίσεις, εκτός του ότι δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο εναλλαγής της ταξινόμησης των προϊόντων πότε σε πλεονασματικά, πότε σε ελλειμματικά, αποδεικνύει ότι η συλλογιστική του ΣΥΝ, συνολικά, κινείται μέσα στα αυστηρά όρια των «αγορών», της «ανταγωνιστικότητας», της ΕΕ και της ΚΑΠ και καλεί τον αγρότη σε αγώνα δρόμου για τη διάθεση των προϊόντων της παραγωγής του. Ολα αυτά είναι αδιάφορα για την αγροτιά. Οχι μόνο δεν εγγυώνται το αγροτικό εισόδημα, αλλά ούτε καν τη δυνατότητα αξιοποίησης της αγροτικής γης, ώστε να παράγει σε όλο και πιο διευρυμένη κλίμακα προϊόντα για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Δεύτερο:«Αντιμονοπωλιακός έλεγχος στις πολυεθνικές και το εμποροβιομηχανικό κύκλωμα που τροφοδοτούν τα νοικοκυριά με γεωργικά εφόδια σε δυσανάλογα υψηλές τιμές (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα. μηχανήματα, κλπ.). Αποφασιστικό πλήγμα στα καρτέλ που λειτουργούν στο χώρο της συγκέντρωσης, επεξεργασίας. Αποφασιστικό χτύπημα στα καρτέλ...».

Ημουνα νιος και γέρασα, θα αναφωνήσει κάποιος. Τα περί «αντιμονοπωλιακού ελέγχου» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία παπαρδέλα που την έχουν επινοήσει διάφορα τμήματα της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλες μονοπωλιακές ενώσεις. Αλλωστε, ο «αντιμονοπωλιακός έλεγχος» αποτελεί μία από τις βασικές κατευθύνσεις της πολιτικής της ΕΕ, μέσω της οποίας υποτίθεται πως προστατεύεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός ανάμεσα στις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες και ομίλους. Μπούρδες. Κανένας απολύτως «αντιμονοπωλιακός έλεγχος» δεν μπορεί να γίνει από τη σκοπιά της προστασίας των λαϊκών συμφερόντων. Από τη στιγμή που υπάρχουν τα μονοπώλια, μόνο τα μονοπώλια είναι σε θέση να καθορίζουν τις κατευθυντήριες πολιτικές και τους άξονες της εφαρμοζόμενης πολιτικής σε όλο το φάσμα της οικονομικής πολιτικής. Το θέμα είναι τι κάνουμε με τα μονοπώλια, αλλά το θέμα δεν απασχολεί τον ΣΥΝ, όπως και δεν ενδιαφέρει την κάθε πολιτική δύναμη που αποτελεί συμπλήρωμα του συστήματος.

Την ίδια στιγμή, τα περί καρτέλ αποτελούν μια ολωσδιόλου υποκριτική συζήτηση, αφού εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι η δημιουργία καρτέλ είναι μια διαδικασία απόλυτα συνυφασμένη με τον ίδιο τον καπιταλισμό και την επιδίωξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομάδων να ελέγξουν την αγορά. Η ιστορία με το περιβόητο καρτέλ των γαλακτοβιομήχανων στη χώρα είναι αποκαλυπτική. Σε αυτή την περίπτωση βρέθηκε και οπτικοακουστικό υλικό, που επιβεβαίωνε την ύπαρξή του, το αστικό κράτος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έστειλε στα δικαστήρια τους βιομήχανους, υποτίθεται πως ορίστηκαν κάποια πρόστιμα, αλλά το κύριο είναι ότι: Ανεξάρτητα αν αυτά θα πληρωθούν ή όχι, το καρτέλ στο γάλα εξακολουθεί να λειτουργεί μια χαρά. Μια βόλτα αν έκαναν τα στελέχη του ΣΥΝ στους κτηνοτρόφους γαλακτοπαραγωγούς, ή στα σούπερ μάρκετ, θα πείθονταν ότι, παρά το ...«πλήγμα», το καρτέλ εξακολουθεί και κυριαρχεί. Από εκεί και πέρα ο καθένας καταλαβαίνει ότι τα περί ελέγχου των ...«δυσανάλογα υψηλών τιμών», το πολύ πολύ να αποτελούν μια φραστική επιθυμία και ευσεβή πόθο, όταν διατυπώνονται από κάποιο θύμα της ασυδοσίας των μονοπωλίων. Οταν όμως εκφέρεται από συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό, τότε έχουμε να κάνουμε με αποπροσανατολιστική πολιτική και πολιτική κουκουλώματος του ρόλου που παίζουν τα μονοπώλια.

Τρίτο:«Ανάπτυξη των συνεταιρισμών και άλλων μορφών συλλογικής δραστηριότητας. Φυσικά όχι με τη σημερινή γραφειοκρατία και πελατειακούς μηχανισμούς».

Ούτε εδώ ο ΣΥΝ λέει την αλήθεια. Ζητούμενο για τη μικρομεσαία αγροτιά δεν είναι η «γραφειοκρατία». Ζητούμενο είναι τι ακριβώς επιδιώκεται με την όποιας μορφής «συλλογική δραστηριότητα». Συλλογική δραστηριότητα είναι, για παράδειγμα, η εξασφάλιση από μια ομάδα επιχειρηματιών, που διαθέτουν μονάδα επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων, μεγάλων εκτάσεων γης, οι οποίες θα καλλιεργούνται από δεκάδες ή και εκατοντάδες εργάτες γης και θα εφοδιάζουν τη μονάδα με προϊόντα προς επεξεργασία, συσκευασία, κλπ. Αυτό όμως δεν είναι αγροτικός συνεταιρισμός. Είναι το αποκορύφωμα του ξεκληρίσματος του μικρομεσαίου αγρότη. Η προώθηση της διαδικασίας καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής παραγωγής. Η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών χάνουν τη γη και τα δικαιώματα στην παραγωγή και γίνονται εργάτες στον επιχειρηματία αγρότη-βιομήχανο.

Αλλη είναι η λύση για τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι μόνο ο παραγωγικός συνεταιρισμός, που θα λειτουργεί παράλληλα με τον κοινωνικοποιημένο τομέα της αγροτικής παραγωγής και που και οι δύο μαζί από κοινού, στα πλαίσια της κοινωνικοποιημένης οικονομίας συνολικά, θα λειτουργούν και θα αναπτύσσονται με βάση τη σχεδιοποιημένη ανάπτυξη της κοινωνίας. Μόνο που αυτή η προοπτική, η προοπτική της ανάτασης του αγρότη και της απογείωσης της αγροτικής παραγωγής, προϋποθέτει άλλη εξουσία και λαϊκή οικονομία, και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη στρούγκα των συνεταιρισμών που προτείνει ο ΣΥΝ. Γιατί το σημαντικό για τη συνεταιριστική δράση δεν είναι οι «πελατειακές σχέσεις», αλλά το συνολικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει ο συνεταιρισμός. Και ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει: Για το κέρδος μιας ομάδας μικρών ή μεγάλων επιχειρηματιών που σκοπεύουν να γίνουν μεγαλύτεροι, ή για να καλύψουν με τη σχεδιοποιημένη παραγωγική τους δραστηριότητα τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου;

Τέταρτο: «Στήριξη του μικρομεσαίου αγρότη με χαμηλότοκα δάνεια και σε νέους αγρότες άτοκα παραγωγικά δάνεια. Γενναία κίνητρα για παραμονή της νεολαίας στο χωριό».

Με αυτή την πρόταση αποκαλύπτεται και τι ακριβώς εννοεί ο ΣΥΝ όταν διατυπώνει όλες τις προηγούμενες προτάσεις και μιλάει για συνεταιρισμούς. Τι εννοούμε; Μα αν πράγματι ο ΣΥΝ πίστευε ότι με το πλαίσιο της αγροτικής του πολιτικής θα λυνόταν το πρόβλημα της αναδιάρθρωσης και παραγωγής, αν πίστευε ότι πράγματι μπορούν να ελεγχθούν τα μονοπώλια και τα καρτέλ, αν πίστευε ότι πράγματι μπορούν να γίνουν παραγωγικοί συνεταιρισμοί προς όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς και των λαϊκών αναγκών, δε θα υπήρχε καμιά απολύτως ανάγκη για την ανακύκλωση της γάγγραινας του δανεισμού των αγροτών. Δε θα υπήρχε ανάγκη για «γενναία κίνητρα». Κεφάλαιο για τους αγρότες είναι η γη τους και η παραγωγή τους. Κεφάλαιο και κίνητρο για τους αγρότες πρέπει να είναι οι εγγυημένες τιμές, για τις οποίες ο ΣΥΝ δε βγάζει άχνα. Κεφάλαιο για τους αγρότες θα πρέπει να είναι ο απρόσκοπτος εφοδιασμός τους από το κράτος με σπόρους, λιπάσματα, μηχανήματα και άλλα εφόδια και όχι τα δάνεια των τραπεζών, που όσο χαμηλότοκα και αν είναι οδηγούν την αγροτιά στην υπερχρέωση και στην απόγνωση.

Κεφάλαιο για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι η κλιμάκωση του αγώνα τους κόντρα και ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Κόντρα και ενάντια στον καιροσκοπισμό του ΣΥΝ και των άλλων απολογητών του συστήματος. Κεφάλαιο - και μάλιστα ανεκτίμητο - για την αγροτιά είναι η συμπόρευσή της με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Πρώτα και κύρια με την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, τη νεολαία. Κεφάλαιο και δύναμη για το σύνολο των εκμεταλλευόμενων είναι το κοινό τους αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.