Συναισθανόμενος το ...βάρος της «ιστορικής του ευθύνης», καθώς, όπως εκτιμά, «έχει αναδειχτεί στη βασική αντιπολιτευτική δύναμη» και λόγω κωλύματος στη διαδικασία επεξεργασίας και δημοσιοποίησης του προγράμματός του, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε χτες, σε συνέντευξη Τύπου, στη δημοσιοποίηση 15 άμεσων στόχων πάλης «για μια άλλη κοινωνική και οικονομική πολιτική που βάζει τον άνθρωπο πάνω απ' τα κέρδη».

Πρόκειται για ένα κείμενο αναμάσημα γνωστών σοσιαλδημοκρατικής υφής θέσεων και προτάσεων, όπου στα λόγια «προβάλλει την προοπτική του σοσιαλισμού» για να την αναιρέσει προτείνοντας την πράξη μιας «πολιτικής αλλαγών, μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών», διαχείρισης δηλαδή του καπιταλισμού, τον οποίο ...ευελπιστεί ή, καλύτερα, εμπαίζει το λαό ότι μπορεί να εξανθρωπίσει.

Ενα συνονθύλευμα προτάσεων, απ' το να διαλυθεί το ΝΑΤΟ μέχρι για το δικαίωμα επιλογής τρόπου συμβίωσης ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, που τίθεται αυτομάτως υπό την αίρεση της αμετακίνητης προσήλωσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, άρα και στις δεσμεύσεις που συνεπάγονται απ' αυτήν. Ετσι, ζητούν «κατάργηση των συνθηκών της ΕΕ και ιδιαίτερα των διατάξεων του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας (σ.σ. δηλαδή αυτών που στήριξε ο ΣΥΝ) που προωθούν συνταγματική θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού». Αν τώρα αυτή η διατύπωση σημαίνει κατάργηση συνολικά της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την οποία ψήφισαν και με τα δύο χέρια, ή μόνο κάποιων διατάξεων από αυτή τη συνθήκη - πράγμα που είναι πιθανότερο αν πάρουμε κατά λέξη τη συγκεκριμένη διατύπωση - δεν το διευκρίνισαν. Φαίνεται, πάντως, πως θεωρούν ότι οι συνθήκες ή μέρος των συνθηκών υπαγορεύουν τη νεοφιλελεύθερη μορφή διαχείρισης κι όχι οι σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, που αποτυπώθηκαν στις συνθήκες με τη μορφή μέτρων που να ανταποκρίνονται σ' αυτές τις ανάγκες. Πρόκειται για καθαρή προσπάθεια εξωραϊσμού της αντιλαϊκής, αντιδραστικής φύσης της ΕΕ και σκορπίσματος αυταπατών για τη δήθεν δυνατότητα αυτή να μεταλλαχτεί επί το φιλολαϊκότερον ή, όπως το διατυπώνουν, «να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πολιτική στο εσωτερικό της»!

Ανάμεσα στις προτάσεις τους είναι και για την επαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, οργανισμών και υποδομών. Είναι αποκαλυπτική η απάντηση που δόθηκε σε ερώτηση για το αν μιλούν για κρατικό μονοπώλιο ή για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. «Αυτή τη στιγμή - ειπώθηκε - δε μιλάμε για περιορισμό της απελευθέρωσης των αγορών, μπορεί αργότερα να το πούμε κι αυτό»!

Χωρίς να αμφισβητείται ούτε στο ελάχιστο η ελεύθερη αγορά πρότειναν θεσμικές παρεμβάσεις για έλεγχο των καρτέλ και επιβολή «ελεγχόμενων ποσοστών κέρδους», ως απάντηση στην ακρίβεια που κατατρώγει το ισχνό λαϊκό εισόδημα.

Η αποδοχή ωστόσο της ύπαρξης και δράσης του μεγάλου κεφαλαίου καθιστά κενό γράμμα όλες τις προτάσεις τους και αυτές περί πλήρους, σταθερής και ασφαλούς εργασίας, κατάργησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για την Κοινωνική Ασφάλιση, για δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους, αφού προσκρούουν στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που αυτό έχει ανάγκη για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Συν τοις άλλοις τέτοιες προτάσεις αναδεικνύουν και την υποκρισία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του οποίου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση εφαρμόζουν τέτοιες εργασιακές σχέσεις.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό ισχυριζόμενος ότι μπορεί να παρθούν μέτρα υπέρ των συμφερόντων του χωρίς να θιχτεί στο παραμικρό η πλουτοκρατία, χωρίς την οργάνωση και ανάπτυξη της λαϊκής πάλης εναντίον της. Στα λόγια σημειώνει ως προϋπόθεση υλοποίησης των προτάσεών του την «αναγέννηση - αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος», το οποίο, όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη Τύπου, πρέπει «να αλλάξει ρότα». Στην πράξη καμία τέτοια στόχευση δεν υπηρετεί αυτή την προϋπόθεση. Αντίθετα, την υπονομεύει συμπορευόμενος με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, υπεύθυνες για τη ρότα που σήμερα υπάρχει.