Του συνεργάτη μας Θανάση ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.--

Δυο αγαπημένα θέματα για τους μεγάλους επέλεξε ως περιεχόμενο του θεατρικού έργου της για παιδιά, κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο, η Μαριάννα Τόλη: α) το παλιό και γνώριμο κλασικό παραμύθι της Π. Τράβερς και β) τις μουσικές επιτυχίες των «σκαθαριών», του αξέχαστου συγκροτήματος των Μπιτλς της δεκαετίας του '60. Ετσι, οι γονείς αδράχνουν την ευκαιρία να φέρουν σε επαφή τα παιδιά τους και οι εκπαιδευτικοί τους μαθητές τους με τη μαγεία του παραμυθιού και τις περιπέτειες της αγαπημένης σε όλους Μαίρης Πόπινς, αλλά και με τη μουσική πορεία του θρυλικού συγκροτήματος. Στα δεξιά της σκηνής είναι στημένο το κίτρινο υποβρύχιο (σήμα κατατεθέν) και στ' αριστερά τετραμελές μουσικό σχήμα παίζει ζωντανά, καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, μεγάλες και γνωστές επιτυχίες των Μπιτλς (σε μουσική ενορχήστρωση - διασκευή Γιώργου Θεοδοσιάδη). Το πολυμελές θεατρικό σχήμα αποδίδει θαυμάσια στην καλοστημένη παράσταση - μιούζικαλ με μπρίο, χιούμορ και ενθουσιασμό τα διασκευασμένα από την Μαριάννα Τόλη επεισόδια του κειμένου της Τράβερς, αλλά και προσφέρει παράλληλα μια μουσική πανδαισία με συντελεστές θαυμάσιους τραγουδιστές, με προεξάρχουσα την πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα Μαριάννα Τόλη.

Η μαγευτική αισθητική απόλαυση και η συγκινησιακή φόρτιση που παράγεται κατά την έκβαση του μύθου, απογειώνουν μικρούς και μεγάλους θεατές, δυναμώνοντας τη δημιουργική φαντασία τους, δημιουργώντας αισθητική απόλαυση και προβληματίζοντας ιδεολογικά τους θεατές (για τις υπάρχουσες προβληματικές οικογενειακές σχέσεις και τη μοναξιά, το στείρο εγκυκλοπαιδισμό στα σχολεία και την έλλειψη παιχνιδιού και δημιουργικών δραστηριοτήτων, την ανυπαρξία της ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης, μέσα από ευκαιρίες που μπορεί να προσφέρει η φύση και ο πολιτισμός κλπ.). Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι δυνατό να συζητήσουν, μετά την παράσταση, με τα παιδιά για τις οικογενειακές σχέσεις, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα στην αστική κοινωνία και ότι φυσικά δε λύνονται τα προβλήματα με μεταφυσικές αντιλήψεις και μαγικά τρικ.

Στο φόντο της σκηνής το βίντεο παίζει αδιάκοπα κινηματογραφημένα στιγμιότυπα από τις δραστηριότητες των Μπιτλς, παρουσιάζει υπέροχες εικόνες και βίντεο με το βυθό της θάλασσας, με το μαγικό πάρκο, με το καρουσέλ, με τους πιγκουίνους στο Νότιο Πόλο, με κινούμενα σχέδια κ.ο.κ. Οι χορογραφίες του Αλέξανδρου Κουζίτζκιν είναι υπέροχες, όπως και τα μουσικά μέρη, είτε σε μονοφωνικό είτε σε χορωδιακό επίπεδο. Η παράσταση ανήκει ασφαλώς στο λυρικό θέατρο και νομίζω ότι είναι αισθητικά πετυχημένη απόλυτα.

Τα σκηνοθετικά ευρήματα της Μαριάννας Τόλη είναι πλούσια (η χιουμοριστική αφήγηση του πλοιάρχου, οι τσαγιέρες, οι πιγκουίνοι, οι ξυλοπόδαροι, η τράπεζα, οι οδοκαθαριστές στις στέγες, η άνοδος της Πόπινς στον ουρανό κ.ά.), τα κοστούμια της Ιωάννας Κουρμπέλα εντυπωσιακά και η σκηνογραφία της Δέσποινας Βολίδη ευφάνταστη. Η μουσική των Τζον Λένον, Πολ Μακάρντεϊ, Ρίνγκο Σταρ σκορπίζει ρίγη συγκίνησης, με στίχους της Μαριάννας Τόλη.

Κατά τη γνώμη μου ο ρόλος των τεσσάρων μικρών κοριτσιών που συμμετέχουν στην παράσταση είναι εντελώς περιφερειακός και δευτερεύων, και ως εκ τούτου δεν κρίνεται απαραίτητη η συμμετοχή τους. Επίσης, στα αρνητικά της παράστασης είναι η ενσωμάτωση στο θεατρικό κείμενο και η προβολή ενός από τους χορηγούς, κατά την ώρα της παράστασης.

Από τους θαυμάσιους ηθοποιούς - τραγουδιστές ξεχωρίζουν οι: Γιάννης Φίλιας (υπέροχη φωνή), Αννα Φιλιππάκη, Γιώργος Χουλιάρας (ταλαντούχος κωμικός), Βαγγέλης Κρανιώτης και Ανδρέας Βασσιούκ Μπαμπάνιν.

Πρόκειται για μια συμπαθητική μουσικοθεατρική παράσταση, όπου κυριαρχεί ο αφηγηματικός παραμυθιακός λόγος, με στοιχεία μιμικής, θεατρικού παιχνιδιού και σωματικού θεάτρου, με μέσα φωνητικά και χειρονομιακά, καθώς και με έντονες τις εκφράσεις του προσώπου των ηθοποιών. Συχνά επιζητείται από τους μικρούς θεατές η συμμετοχή τους. Οι μεταμορφώσεις των ρόλων πραγματώνονται με απλά μέσα (γκροτέσκες μάσκες της κομέντια ντελ άρτε, φορέματα, αντικείμενα).

Στο περιεχόμενο του παραμυθιού επιχειρείται μείξη στοιχείων των λαϊκών παραμυθιών με τις παραδόσεις της κομέντια ντελ άρτε, όπου ο περιφερόμενος θίασος αποτελείται από μαριονέτες, με πρωταγωνιστή τον κλασικό τύπο (υπηρέτη) Πουλτσινέλα, που διεκδικεί την ελευθερία του και ενώ κόβει τα σκοινιά του, παρασυρμένος και από τις «φωνούλες της νύχτας», σκέφτεται να κάνει το ίδιο και για την Ντορατέλα, τη φίλη του μαριονέτα. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι καταπληκτική. Ο σκύλος, τελικά, δεν τους τρώει, αφού είναι ξύλινοι, αλλά αντιθέτως γίνεται φίλος και συνεργάτης τους.

Τα μηνύματα είναι εμφανή: αγάπη για την ελευθερία, τη φιλία, το γέλιο και τη χαρά. Το αφιλόξενο δάσος τους βάζει σε περιπέτειες, καθώς και ο Πάποκ, ένα συντηρητικό και κακόβουλο (ξωτικό) πλάσμα του δάσους, που δεν ανέχεται την όποια αλλαγή και εξέλιξη. Οι νεράιδες, όμως, μαζί με τις πρώην μαριονέτες θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για ένα όμορφο και γελαστό δάσος, συμπαρασύροντας και τον Πάποκ στη θετική μεταμόρφωσή του. Οι συμβολισμοί της παράστασης εντείνουν την αναγκαιότητα για συνειδητοποίηση των παιδιών ότι η ζωή είναι δύσκολη (σκοτεινό δάσος), αλλά η θέληση, η συνεργασία, η αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα των ανθρώπων είναι δυνατό να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο (γελαστό δάσος).

Λυρικό παραμύθι, που εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και τους διεγείρει το συναισθηματικό τους κόσμο. Οι τρεις ηθοποιοί (Κλεονίκη Καραχάλιου: Ντορατέλα, Αννα Σεβαστή - Τζίμα: Πουλτσινέλα και Μαρία Καλλινάκη: Πάποκ), με εύπλαστες κινήσεις του σώματος, με υποκριτικές ικανότητες, αλλά ωστόσο με μέτριες μουσικές επιδόσεις, κατορθώνουν μέσα από γρήγορους ρυθμούς (συνεχόμενες αλλαγές ρόλων και επαναφορές) να μεταδώσουν στα παιδιά τη μαγεία του παραμυθιού. Παίζουν αισθησιακή μουσική, ζωντανά, κυρίως ρυθμικά μοτίβα, με φλάουτο, φλογέρα, μεταλλόφωνο, ξυλόφωνο και κρουστά.

Το «σενάριο» - δραματικό κείμενο υπογράφουν οι: Αννα Σεβαστή-Τζίμα και Σύλβια Κουτσουφλάκη. Τη σκηνοθεσία επιμελήθηκε ο Θωμάς Κινδύνης, τις χορογραφίες η Κλεονίκη Καραχάλιου και τη σκηνοθεσία - κοστούμια η Αννα Σεβαστή-Τζίμα.

(Αλκμήνης 13, Κάτω Πετράλωνα).

Ενα παραμύθι με οικολογικά μηνύματα, με δραματικό χώρο την Αχνοχώρα και ήρωες τους καλούς, χαμογελαστούς και ήρεμους κατοίκους της. Οι δυο ήρωες, ο Αχνούλης και η Αχνούλα, ρίχνονται σε περιπέτειες, ψάχνοντας τη χειμωνιάτικη φίλη τους Παχνούλα, αφού η κακιά Αράχνη κάνει σε όλους τη ζωή δύσκολη. Τελικά, η φύση αποδεικνύεται σοφή, αφού χρειάζεται όλα τα πλάσματα και διατηρεί όλα τα φαινόμενα. Τα στοιχεία του όμορφου μαγικού παραμυθιού συνεπαίρνουν τους μικρούς θεατές και τους ταξιδεύουν στη χώρα της φαντασίας και του ονείρου με την υπέροχη μουσική του Δαμιανού Πάντα, την ενδιαφέρουσα δραματουργική, κατέχει και το ρόλο του αφηγητή, σκηνοθετική άποψη του Μιχάλη Κουκουλομμάτη, το αφαιρετικό σκηνικό και τα λιτά κοστούμια της Δέσποινας Βολίδη και τις αξιόλογες χορογραφίες της Αννας Φιλιππάκη. Την ευθύνη για τους φωτισμούς έχει ο Σοκόλ Τομτσίνι. Οι στίχοι του Μιχάλη Κουκουλομμάτη είναι αρκετά καλοί.

Ευρηματικά τα κινούμενα σχέδια του Γιώργου Μπιγιάκη, που συνομιλούν με τους ηθοποιούς, έτσι που να συμπλέουν με επιτυχία τέχνες και τεχνικές και να δένονται αρμονικά. Φιλότιμες οι προσπάθειες των ηθοποιών: Δόξας Πάντα (αρκετά καλή), Μαρίας Βλαχοδημήτρη, Γιώργου Μπανταδάκη και Ειρήνης Καζάκου. Στα αρνητικά της παράστασης είναι, κατά τη γνώμη μου, η βιντεο-προβολή της ηθοποιού - παρουσιάστριας γνωστού τηλεοπτικού σταθμού, Χριστίνας Λαμπίρη, διαφημίζοντας έμμεσα ιδιωτικά συμφέροντα. Θα μπορούσε απλά ν' ακούγεται η φωνή της, χωρίς αναφορά στο, έστω παραπλανητικά ονομαζόμενο «ΑΧΝΑ-CHANNEL». Η αναφορά στη βοήθεια και χορηγία οποιουδήποτε στο θεατρικό πρόγραμμα είναι άλλη υπόθεση, τουλάχιστο βρίσκεται εκτός της δραματουργίας. Στο βίντεο παρουσιάζεται και ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας.

Επίσης, αρνητικά κρίνονται και τα μαγνητοφωνημένα τραγούδια. Νομίζω ότι όταν οι ηθοποιοί τραγουδούν ζωντανά, συγκινούν περισσότερο συναισθηματικά.

Χρειάζεται σκληρή δουλειά και είναι βέβαιο ότι σύντομα θα έρθουν οι ποθητές επιτυχίες. Η τέχνη, αναμφίβολα έχει απαιτήσεις.

(Ελευσινίων 15 - Μεταξουργείο).