Με αρκετά κομμάτια ο μαύρος και με αμοιβαία «καρφώματα» προσπαθεί ο συνθέτης (Ρ. Μπάτσνερ 1933) να μας δυσκολέψει. Παρ' όλα αυτά, τα λευκά παίζουν και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρθ8, Βγ7, Πε5, Πη1, Ιγ2, Ιη4, Αθ1 (7)

Μαύρα: Ρζ4, Πγ4, Ιη5, Αα1, Αζ7 (5)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρα6, Πθ5, Ια3, Αβ8, Αε6, Στρ. β4, γ5 (7)

Μαύρα: Ργ6, Πθ1, Στρ. β5 (3)

Ενα καταπληκτικό πρόβλημα του Σ. Οστερχολτ από το 1922, θα εντυπωσιάσει τους ισχυρούς λύτες της στήλης μας. Προσοχή στο θαυμαστικό της 3ης κίνησης! Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (4) τέσσερις κινήσεις.

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

Λευκά: Ρθ1, Πα3, Πζ1, Ιβ1, Ιε4, Αβ6, Αδ3, Στρ. β5, γ2, δ4 (10)

Μαύρα: Ρε3, Βα6 (2)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

1. Ιη3! (απειλεί 2. Ιζ5Χ).

1... Ββ7+ 2. Αε4+ (σαχ από πύργο «α3») και ματ! Αν 1... Βα8+ τότε 2. δ5+ (τώρα η αποκάλυψη σαχ γίνεται από τον αξιωματικό «β6») και ματ!

Η λύση του ισχυρού:

1. Πθ3! Πολύ καλή θυσία που απομακρύνει τη Β από τη διαγώνιο «γ1-θ6». 1... Βγ1 2. Πθ4 Αδ2 3. η5+ Αη5 4. Αη7+ ματ! Αν 1... Βζ4 2. Αη7+ Ρη5 3. Αε5+ Ρθ6 4. Αζ4+ ματ!