Για την κυβέρνηση της Ουγγαρίας, όπως και για τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, η «ελευθερία» κίνησης των κεφαλαίων ήταν το μεγάλο δώρο του καπιταλισμού. Πίστεψαν (και έκαναν πολύ κόσμο να πιστέψει) ότι βρήκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση των «τεσσάρων ελευθεριών» (της ελευθερίας στην κίνηση των κεφαλαίων, του εργατικού δυναμικού, των προϊόντων και των υπηρεσιών) το σύγχρονο «Ελντοράντο».

Πράγματι, τα ξένα κεφάλαια έρεαν προς την Ουγγαρία και τις άλλες χώρες της περιοχής, αξιοποιώντας τη φθηνή εργατική δύναμη και τους χαμηλότατους φορολογικούς συντελεστές τους.

Ομως, το «πάρτι τέλειωσε», η διεθνής οικονομική κρίση έχει μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα τη φυγή των κεφαλαίων προς κατευθύνσεις περισσότερο ασφαλείς. Ετσι, η «ελευθερία» της κίνησης των κεφαλαίων από ευχή έγινε κατάρα.

Μόλις την περασμένη Τετάρτη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε τη χορήγηση έκτακτου δανείου ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουγγαρία για να αντιμετωπίσει την κρίση που προκαλεί η μαζική φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό. Υπάρχει αμφιβολία για το ποιος θα πληρώσει το δάνειο και όλα τα «σπασμένα»;

Λίγες μέρες πριν, η Ισλανδία αντιμετώπισε το ενδεχόμενο χρεοκοπίας εξαιτίας του ίδιου λόγου. Η Ισλανδία, μπορεί να μην είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαρτάται όμως απολύτως απ' αυτήν. Η κυβέρνηση της χώρας, για να αποτρέψει την κατάρρευση, προχώρησε στην «κρατικοποίηση» των τριών μεγαλύτερων τραπεζών και επέβαλε περιορισμούς στην εξαγωγή κεφαλαίων. Μια κίνηση που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της βρετανικής κυβέρνησης αφού οι ισλανδικές τράπεζες ήταν ένας προσφιλής προορισμός για τα κεφάλαια των Βρετανών επιχειρηματιών, εξαιτίας των υψηλών επιτοκίων και των χαμηλών φόρων.