Η Μαρία, μία έφηβη κοπέλα, μετά το θάνατο της μητέρας της εγκαταλείπει τον τόπο της, την Πρέβεζα, για να μείνει με τη θεία της στην πρωτεύουσα. Γράφεται στη Γ΄ Λυκείου, σ' ένα σχολείο κάπου στα δυτικά της Αθήνας, όπου γνωρίζει την Αννα και τον Παύλο, τον πρώτο της εφηβικό έρωτα, τον Θάνο, τον επαναστάτη και οραματιστή του σχολείου, την Αρτεμη και την Ελένη, τον Δημήτρη και τον Αντρέα, τον ξανθό. Ο Θάνος, ο πρόεδρος της μαθητικής κοινότητας, αγωνίζεται, μέσα στην ανούσια καθημερινότητα του σχολείου που αναλώνεται στο εξεταστικό σύστημα, να βρει νόημα και να δικαιώσει τις ώρες που περνούν τα παιδιά στα θρανία. Απέναντί του ο Θάνος, αλλά και όλη η παρέα βρίσκουν τον υποδιευθυντή του σχολείου, ένα κοντόφθαλμο και αυταρχικό άνθρωπο. Η αντιπαράθεση μεταξύ τους, δραματική και απελπιστικά παράλογη, θα τελειώσει μ' ένα θάνατο, που θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι και θα οδηγήσει στον ξεσηκωμό των παιδιών.

Η σύγκρουση των εφήβων με το κατεστημένο βρίσκεται στο επίκεντρο του βιβλίου «Τα παιδιά του τελευταίου θρανίου» της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη. Η έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στο μουμιοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα και την παλλόμενη ολόγυρα ζωή διατρέχουν το παρόν μυθιστόρημα, που απευθύνεται σε αναγνώστες από δεκατεσσάρων ετών. Κυκλοφορεί από τα «Ελληνικά Γράμματα».