Εκεί όμως που δυσκολεύονται να εξηγήσουν την τακτική τους, είναι στη συμπόρευσή τους σε συνδικαλιστικό επίπεδο με τις δυνάμεις του δικομματισμού, την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ. Γράφουν λοιπόν τα στελέχη του ΣΥΝ ότι «απαιτείται μια ισχυρή κοινωνική αντιπολίτευση (...) τα συνδικάτα θα μπορούσαν να έχουν ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια εφόσον εγκαταλείψουν τη συμβιβαστική και ηττοπαθή στάση για την οποία ευθύνονται οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ». Καλά, περιμένει - πιστεύει κάποιος σοβαρός άνθρωπος και μάλιστα συνδικαλιστής, ότι η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ θα αλλάξουν τη στρατηγική τους; Εάν η απάντηση είναι «όχι», τότε εννοείται ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις παρατάξεις και να πορευτούν ενάντια και στην πολιτική τους και στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και όμως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ - για άλλη μια χρονιά πάνε να διαδηλώσουν μαζί με τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Να τους δώσουν, δηλαδή, για μια ακόμη φορά το πολυπόθητο άλλοθι, σαν καλά ΣΥΝαιτεράκια στο ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων.