Η ματωμένη Γη: Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ. Οι εικόνες της φρίκης. Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, λέει μια κινέζικη παροιμία. Οσοι είδαν πριν δυο χρόνια σ' όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, την εν ψυχρώ εκτέλεση του τραυματία Ιρακινού αντιστασιακού στη Φαλούτζα από τον μισθοφόρο, δικαιώνουν τη ρήση. Την είδατε αυτή την εικόνα; Θα έρθει να πάρει τη θέση της, δίπλα στην αλήστου μνήμης εκείνη ανάλογη, με την εκτέλεση του Βιετναμέζου από τον Αμερικανό λοχία, στο Μιν Λάι. Θα πάρει την πρωτοκαθεδρία, δίπλα στις τρομακτικές «υπέροχες» πυρές (του Νέρωνα), την αιώνια ντροπή για κάθε βάρβαρο κατακτητή. Τώρα, όπου το οπλισμένο χέρι κυριολεκτικά, μπροστά στα μάτια του τραυματισμένου πυροβολεί. Πυροβολούν οι μισθοφόροι, για το πετρέλαιο - τα υπερκέρδη των πολυεθνικών. Οι «κανόνες» του πολέμου - οι «ηθικοί» και ανήθικοι πόλεμοι, πόλεμοι βρώμικοι και «καθαροί»... Ολα τα αλέθει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Στα Ηνωμένα Εθνη, σύμφωνα με τις προτάσεις που έγιναν το 1993 - στην Παγκόσμια Διάσκεψη για τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα» για τον αυξημένο συντονισμό - ο Κόφι Ανάν, ο πρώην Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών δήλωνε: «Θα γίνω ο πρωταθλητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα διασφαλίσω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ενταχθούν πλήρως στη δράση ολόκληρου του συστήματος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών...». Αλλά, αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που αναφέρονται στους ανθρώπους της Φαλούτζα, της Μοσούλης... είναι άγνωστες έννοιες. Ας μας πούνε οι γραφειοκράτες υπαλληλίσκοι του ΟΗΕ, τελικά, από πού ξεκινούν τα ανθρώπινα δικαιώματα; Δεν ξεκινούν από τους μικρούς τόπους κοντά στο σπίτι του Ιρακινού; 'Η οι τόποι είναι τόσοι μικροί, που δε φαίνονται σε κανέναν από τους χάρτες του ΟΗΕ - για το Ιράκ;

Διάβαζα πριν μέρες το βιβλίο του Αμερικανού «διανοούμενου» Μάικλ Γουόλτσερ (Michael Walzer) «Δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι». Αρχίζει με τη σελίδα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Οι στρατηγοί (Αθηναίοι) Κλεομήδης, Τεισίας εξηγούν στους δικαστές της Μήλου, ότι το νησί δεν μπορεί να μείνει ουδέτερο, στη σύγκρουση της Αθήνας με τη Σπάρτη. Η Μήλειοι αντιστέκονται στα κελεύσματα της Αθήνας. Η Αθήνα καταστρέφει την πόλη τους. Εκτελεί τους άνδρες, που μπορούν να φέρουν όπλα. Μετατρέπει τις γυναίκες, τα παιδιά σε σκλάβους.

Το ίδιο πράττουν οι ιμπεριαλιστές παντού... Σ' αυτόν τον πόλεμο, που «δικαιούνται» οι Αμερικανοί να σκοτώνουν εκ του ασφαλούς, η κορύφωση της βίας, βαρβαρότητας είναι προφανής... Δεν είναι προφανής βέβαια για τους «χριστιανούς» Αμερικανούς της «θείας Πρόνοιας», του «In god we trust» («Από το θεό χρηματιζόμεθα»!!!!!). Η εικόνα της Φαλούτζα ας κατοικήσει στη συνείδηση κάθε αντιιμπεριαλιστή, ως παράδειγμα. Τώρα που ακούγονται οι κρότοι και οι κλαυθμοί! Εικόνες βαρβαρότητας - εννέα χρόνια από τους βομβαρδισμούς στη Σερβία, πέντε χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ - είναι απτά δείγματα, για το τι πρόκειται να συμβεί στο Κόσσοβο...