To σκηνικό γνωστό, βγαλμένο από το παρελθόν. Και ήδη αρχίζει να ξαναστήνεται το ντεκόρ του... Η συμμετοχή του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Ελλάδας στη φετινή τελική φάση του EURO σε Αυστρία/Ελβετία μονοπωλεί πλέον τα πάντα στη χώρα μας. Ο τίτλος μάλιστα της πρωταθλήτριας Ευρώπης δίνει ένα παραπάνω κίνητρο για ενασχόληση. 'Η καλύτερα για εκμετάλλευση. Το ταξίδι για τον... έβδομο ουρανό, μας λένε ότι είναι έτοιμο να ξαναρχίσει... Και με τον τρόπο τους μας καλούν να είμαστε... επιβάτες. Μέσω διαφημίσεων, χορηγιών και της απαραίτητης εθνικής υπερηφάνειας, μας θέλουν μαζί τους...

Αλλωστε για όλους αυτούς τους διαχειριστές και εκφραστές ενός συστήματος εκμετάλλευσης του λαού και των αναγκών του, θα ήταν ό,τι καλύτερο να... πετάξουμε στα σύννεφα. Γιατί εκεί θα μπορέσουν να κρύψουν καλύτερα την πραγματικότητα! Αυτή που θέλει τα ολυμπιακά έργα υποδομής, τα οποία φτιάχτηκαν με χρήματα του λαού να παραμένουν κλειστά, προκειμένου να προσφερθούν σαν δώρα στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Που μετατρέπει την ανάγκη για άθληση στην πιο κερδοφόρα επιχείρηση για κάποιους. Που αποτελειώνει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (υποδομές, οικονομική ενίσχυση), αλλά κάνει τα πάντα για την εξυπηρέτηση των μεγάλων Αθλητικών Εταιρειών (χάρισμα χρεών, παραχώρηση εκτάσεων για τη δημιουργία γηπέδων - εμπορικών κέντρων. Μιας πραγματικότητας που γυρνάει την πλάτη στις ανάγκες του λαού, αλλά σκύβει το κεφάλι στα «θέλω» του κεφαλαίου και δεν αλλάζει με τις κατακτήσεις τροπαίων. Χρειάζεται άλλου είδους κατακτήσεις...