«Η συνάντηση νεοσταλινισμού και νεοφιλελευθερισμού» είναι ο βαρύγδουπος τίτλος άρθρου του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Μ. Γκίβαλου στο «Παρόν της Κυριακής», με το οποίο επιχειρεί «παρέμβαση» στα τεκταινόμενα στα πανεπιστήμια. Αυτό που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι ότι ο κ. καθηγητής επιχειρεί να δικαιολογήσει τον όρο «νεοσταλινισμός» επικαλούμενος τη δράση των «επαναστατικών φοιτητικών ομάδων», οι οποίες «έχουν αναγορεύσει τη βία ως μόνιμο μηχανισμό προώθησης των ιδεών και των στόχων τους, έχουν επιβάλει στην πράξη την κυριαρχία τους». Με άλλα λόγια ο κ. καθηγητής ταυτίζει το (νεο)σταλινισμό με τις τυχοδιωκτικές ενέργειες, που πολλές φορές λειτουργούν και προβοκατόρικα, διαστρεβλώνοντας κατάφωρα την ιστορία και αναπαράγοντας γνωστά αντικομμουνιστικά στερεότυπα. Ομως νισάφι πια. Δεν «καταπίνονται» όλα, στο όνομα των «λεπτών ισορροπιών» και των εξετάσεων, που δίνουν κάποιοι στο σύστημα...