Με την κατάθεση Σχεδίου Νόμου στη Βουλή, η κυβέρνηση επικυρώνει και τυπικά τη συμφωνία που υπέγραψε με τους Γερμανούς, βάζοντας έτσι και τη δική της «σφραγίδα» στην πολιτική ιδιωτικοποίησης, που εγκαινίασαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Οι κυβερνώντες ματαίως επιχειρούν να πείσουν ότι η οριστική και τυπική πλέον κυριαρχία των ιδιωτικών κεφαλαίων στον ΟΤΕ θα είναι δήθεν επωφελής για τους ιδίους τους εργαζόμενους στον Οργανισμό, αλλά και γενικότερα για τον ελληνικό λαό. Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία κυβέρνησης - ΝΤ εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στο οποίο εξασφαλίζει συνθήκες ενίσχυσης της κερδοφορίας του. Αντίθετα, πλήττει καίρια τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει ακόμα πιο ακριβά το κόστος των τηλεπικοινωνιών.

Αυτή η πολιτική, «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποιήσεων, ήταν ανάγκη της οικονομικής ολιγαρχίας, ώστε να εξασφαλιστεί η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου, στις σύγχρονες συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού. Η πολιτική της «απελευθέρωσης των αγορών» και των ιδιωτικοποιήσεων αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο και προβλέπεται ρητά στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στη Συνθήκη που συνυπέγραψαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» που το καθένα από την πλευρά του φέρει τεράστιες ευθύνες για την εκπόνηση και υλοποίηση της πολιτικής που παραδίνει σημαντικά κομμάτια του κοινωνικού πλούτου και τις υποδομές στους εκπροσώπους του κεφαλαίου και τις μεγάλες μονοπωλιακές ενώσεις. Αλλο τώρα αν κάποιοι, όπως ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, προσπαθούν να αποσείσουν τις ευθύνες των δικών τους πολιτικών επιλογών και σπεύδουν να ...κατακεραυνώσουν την κυβέρνηση, για επιμέρους ουσιαστικά χειρισμούς, που δεν αλλάζουν σε τίποτα το ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης. Ευθύνες που φυσικά ανήκουν και στις πλειοψηφίες συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως η ΟΜΕ-ΟΤΕ και η ΓΣΕΕ, που με την τακτική που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια διευκόλυναν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης.

Τη «χαριστική βολή» στον ΟΤΕ έμελλε τελικά να τη ρίξει η κυβέρνηση της ΝΔ. Το έγκλημα όμως σε βάρος του Οργανισμού άρχισε να διαπράττεται συστηματικά και σταδιακά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όταν στις αρχές του 1996 ανακοινώθηκε η πρώτη φάση ...«μετοχοποίησης» του ΟΤΕ, σε ποσοστό περίπου 8%. Οι επόμενες φάσεις της ιδιωτικοποίησης φαίνονται στο σχετικό πίνακα. Το ΠΑΣΟΚ, πάντως, εγκαταλείποντας την εξουσία το 2004, είχε παραδώσει σε ιδιώτες το 65% του ΟΤΕ, διατηρώντας τη συμμετοχή του Δημοσίου μόλις στο 35%.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ...ξιφουλκεί κατά της κυβέρνησης, ουσιαστικά έβαλε πλάτη όλα αυτά τα χρόνια για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Εβαλε πλάτη υιοθετώντας πλήρως τις πολιτικές της «απελευθέρωσης των αγορών» και των «αναδιαρθρώσεων», που προβάλλονται από την ΕΕ. Πολιτικές που συνδέονται άμεσα με τις ιδιωτικοποιήσεις γενικά και του ΟΤΕ ειδικότερα. Εβαλε πλάτη υιοθετώντας την πολιτική της ...μερικής ιδιωτικοποίησης, αποκρύπτοντας έτσι την αλήθεια ότι η μερική ιδιωτικοποίηση είναι το προστάδιο της πλήρους παράδοσης στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Εβαλε πλάτη, καλλιεργώντας στους εργαζόμενους αυταπάτες για το ρόλο και την προοπτική που θα μπορούσε να έχει ο ΟΤΕ, στο νέο τοπίο που είχε διαμορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια, που την πλειοψηφία των μετοχών κατείχαν οι ιδιώτες και οι διεργασίες για την αναζήτηση «στρατηγικού συμμάχου» ή «στρατηγικού επενδυτή» ήταν σε ...ημερήσια διάταξη.

Ο ΟΤΕ, παρά τις όποιες ανακατατάξεις έγιναν τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να κυριαρχεί στην ελληνική τηλεπικοινωνιακή αγορά, η οποία είναι χρυσοφόρα, με ετήσιο τζίρο που ξεπερνά τα 11 δισ. ευρώ! Βέβαια, στην αγορά αυτή κυριαρχούν τα ιδιωτικά συμφέροντα, παίζονται τεράστια επιχειρηματικά παιχνίδια και με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα και συσχετισμούς, μοναδική της προοπτική είναι η ένταξη - απορρόφησή της από τις λίγες μονοπωλιακές ομάδες, που θα κυριαρχήσουν μέσα στο επόμενο διάστημα.

Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και η «απελευθέρωση» των τηλεπικοινωνιών σε καμιά περίπτωση δεν είναι μονόδρομος, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους. Οι θιασώτες αυτής της πολιτικής εντάσσουν και τις τηλεπικοινωνίες στα εμπορεύματα, τα οποία αγοράζονται από τους πολλούς και πουλιούνται από τους λίγους για να θησαυρίζουν. Πρέπει, όμως, να είναι εμπόρευμα οι τηλεπικοινωνίες; `Η επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται ως ένα κοινωνικό αγαθό, μέσω του οποίου καλύπτονται βασικές ανάγκες της κοινωνίας, των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών; Οσοι συμπαρατάσσονται με τη δεύτερη θέση - και είναι πάρα πολλοί - δεν έχουν παρά να αντιταχθούν σθεναρά και στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και όσων με «αριστερή φωνή» συμπορεύονται με τις επιλογές της ΕΕ, αποδέχονται τις διαδικασίες της «απελευθέρωσης της αγοράς», υιοθετούν την ιδέα του επιχειρηματικού ανταγωνισμού και κοντολογίς σιγοντάρουν επί της ουσίας την αντιλαϊκή πολιτική. Μονόδρομος για τον ελληνικό λαό δεν είναι η μερική ή η πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και των ελληνικών τηλεπικοινωνιών. Μονόδρομος είναι η θέση που προβάλλει το ΚΚΕ, το οποίο εντάσσει τις τηλεπικοινωνίες στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και προτείνει τη δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα επικοινωνιών. Λαϊκή οικονομία, η οποία θα μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Και αυτό σημαίνει αντίσταση στις εφαρμοζόμενες επιλογές, αποκάλυψη κάθε αποπροσανατολιστικής διελκυστίνδας, πάλη για την ανατροπή των συσχετισμών, αγώνας για τη δημιουργία του Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία.