Δυστυχώς οι εικόνες από τα φραουλοχώρια της Νέας Μανωλάδας δεν είναι «εικόνες από το 1900», όπως έγραψε πρωτοσέλιδα το «Βήμα», αλλά από το εφιαλτικό μέλλον που φτιάχνουν τον 21ο αιώνα. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η απλήρωτη εργασία, οι μεγαλοτσιφλικάδες, οι δουλέμποροι, οι ένοπλοι φύλακες, οι εργάτες δίχως δικαιώματα, είναι στην πραγματικότητα «κομμάτια» του παζλ που προετοιμάζουν εδώ και χρόνια τα μονοπώλια και το πολιτικό προσωπικό τους στις Βρυξέλλες. Είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που έρχεται μέσω της στρατηγικής της Λισαβόνας, της οδηγίας Μπολκεστάιν, των γενικευμένων ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της Υγείας, της καταστροφής του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Δε θα είναι τα σύγχρονα τσιφλίκια και τα χωράφια τα μόνα «πεδία» εκμετάλλευσης ούτε οι εργάτες γης τα μόνα θύματα. Σε κάθε εργασιακό χώρο, αλλά ακόμα και στο ίδιο το σπίτι τους, οι προλετάριοι θα υφίστανται άγρια υπερεκμετάλλευση, σε βαθμό που απλά θα τους επιτρέπουν να επιβιώνουν... Ευτυχώς ποτέ η ζωή δεν έχει μια όψη, ευτυχώς την ιστορία δεν τη γράφουν οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, αλλά οι αγώνες και η ταξική πάλη των λαών, που αργά ή γρήγορα θα είναι νικηφόρα.