Τα νέα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ που οδηγούν στην παραπέρα ανατροπή των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, προανήγγειλαν οι υπουργοί Απασχόλησης και Οικονομικών, σε συνεντεύξεις τους στον κυριακάτικο Τύπο, επιβεβαιώνοντας την αναγκαιότητα ο αυριανός απεργιακός αγώνας να πάρει χαρακτηριστικά καθολικής αναμέτρησης με την πολιτική της κυβέρνησης, να αποτελέσει βήμα κλιμάκωσης για το επόμενο διάστημα.

Η Φ. Πάλλη - Πετραλιά επιβεβαίωσε τη συνέχιση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, με αιχμή αυτή τη φορά τους δημόσιους υπάλληλους, καθώς, όπως είπε, «υπάρχουν βήματα όπως είναι το ενιαίο μισθολόγιο, που πρέπει να προηγηθούν του Ασφαλιστικού». Από την επίθεση δεν ξεφεύγουν και οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ, για τους οποίους δήλωσε ότι «θα υπάρξει και νέα κυβερνητική πρωτοβουλία», η οποία θα προωθηθεί «μέσα από ένα ξεχωριστό νομοσχέδιο». Ανάλογες δηλώσεις έκανε χτες μετά τις συναντήσεις της με τον πρωθυπουργό και τη διοίκηση του ΙΚΑ, όπου εξετάστηκαν πλευρές της εφαρμογής του νόμου Πετραλιά.

Βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου, η υπουργός Απασχόλησης ισχυρίστηκε προκλητικά ότι «το πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, μέσα στο οποίο κινούμεθα, αφορά ένα και μόνο πράγμα: Το μοντέλο της πλήρους και ποιοτικής εργασίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, ο οποίος, υπερασπιζόμενος το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας στα πλαίσια της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων των πρώην ΔΕΚΟ, δήλωσε ότι οι εργασιακές σχέσεις σε αυτές πρέπει να εξισωθούν με τις εργασιακές σχέσεις του ιδιωτικού τομέα, όπου επικρατούν συνθήκες απόλυτης εργοδοτικής ασυδοσίας. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Εργασιακές σχέσεις δύο ταχυτήτων δε δικαιολογούνται».

Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινείται και το πόρισμα της Επιτροπής Κουκιάδη, σημεία του οποίου είδαν ξανά το φως της δημοσιότητας. Η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την αναμόρφωση του Εργατικού Δικαίου, που συστάθηκε το Μάρτη του 2007 με επικεφαλής τον Ι. Κουκιάδη, πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και καθηγητή Εργατικού Δικαίου, στο πόρισμά της προτείνει να καταργηθεί ό,τι εμποδίζει τους εργοδότες να κάνουν όσες απολύσεις θέλουν, όποτε θέλουν.

Το πόρισμα προβλέπει μεταξύ άλλων:

• Να μπορεί ο εργοδότης να απολύει εργαζόμενο ακόμα και αν το δικαστήριο αποφασίσει την επαναπρόσληψή του, αρκεί να καταβάλλει μια πρόσθετη αποζημίωση, πέραν της αποζημίωσης απόλυσης.
• Να απαλλάσσεται ο εργοδότης από την υποχρέωση να καταβάλλει αποζημίωση στον εργαζόμενο που απολύει, όταν έχει αντισυμβατική συμπεριφορά! Ενα κριτήριο που ουσιαστικά διώκει ακόμα και την αγωνιστική στάση του εργαζόμενου.
• Να αποφασίζουν οι «κοινωνικοί εταίροι» πόσοι και πώς θα απολύονται, όταν οι απολύσεις γίνονται με την επίκληση οικονομοτεχνικών λόγων και το πλαίσιο του νομοθέτη να περάσει σε δεύτερη μοίρα.
• Να προσδιορίζεται σύντομα η δίκη για το ορθό ή όχι της απόλυσης.
• Ακόμα προβλέπεται ο εργαζόμενος να αποχωρεί με τη θέλησή του και να δικαιούται αποζημίωση για αυτό ύστερα από 15 χρόνια υπηρεσία. Μια πρόταση που σε περίπτωση εφαρμογής της θα οδηγήσει σε μαζικές «εθελούσιες εξόδους».
• Τέλος, να καταργηθεί η δυνατότητα παρέμβασης του κράτους να έχει λόγο στις απολύσεις.