Κυριακή 9 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Υπέρ των ισχυρών κατά των αδυνάτων

Τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, όπως αναλυτικά παρουσιάζονται στις προηγούμενες σελίδες, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ακόμα νομοθετικό έκτρωμα. Με την παρουσίαση του νομοσχεδίου κατέρρευσαν όλοι οι μύθοι που περίτεχνα έστηνε τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ψεύδη κατ' εξακολούθηση

Τα «ΔΕΝ» του Κ. Καραμανλή, όπως έγκαιρα προειδοποίησε τους εργαζόμενους το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αποδείχτηκαν άλλη μια μπλόφα με ημερομηνία λήξης. Γιατί τα μέτρα αυτά και τα όρια ηλικίας αυξάνουν και τις συντάξεις μειώνουν και τις παροχές υγείας κουτσουρεύουν. Το τελευταίο θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από τις λαϊκές οικογένειες. Ο ισχυρισμός μάλιστα της κυβέρνησης - τον οποίο συνεχίζει να επαναλαμβάνει - ότι δεν αυξάνει τα γενικά όρια ηλικίας, δεν έχει την παραμικρή αξία και καταντά ένα παιχνίδι με τις λέξεις.

Πρώτον γιατί και τα «γενικά όρια» αυξάνονται π.χ. στο 68ο έτος από το 67ο που προέβλεπε ο νόμος Ρέππα, έστω και αν αυτό γίνεται «εθελοντικά» όπως λένε. Δεύτερον, γιατί για πάνω από 200.000 ασφαλισμένους τα «ειδικά όρια» - όπως τα καταγράφουν - δηλαδή το 58 έτος της ηλικίας τους, ήταν τα δικά τους «γενικά όρια», αφού με 10.500 ένσημα μπορούσαν να αποχωρήσουν με πλήρη σύνταξη σε αυτή την ηλικία. Τώρα το ηλικιακό αυτό όριο μετακινείται στο 60ό έτος. Το ίδιο συμβαίνει και για τους εργαζόμενους με 10.500 ένσημα, εκ των οποίων τα 7.500 ήταν σε ΒΑΕ, και σε αυτούς φορτώνεται μία διετία.

Διαψεύδεται πανηγυρικά και η «μη μείωση των συντάξεων», αφού το πλαφόν του 20% στις επικουρικές και η αύξηση της ποινής από το 4,5% στο 6% ετησίως για αυτούς που αποχωρούσαν με πρόωρη συνταξιοδότηση, οδηγούν σε δραστικές μειώσεις των ήδη χαμηλών συντάξεων.

Επίθεση στις ...«προνομιούχες» μητέρες

Στη Βουλή ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «προνομιούχους». Να, λοιπόν, κατά την άποψή του ποιοι είναι οι προνομιούχοι: Είναι οι συνταξιούχοι των 500 και 600 ευρώ. Είναι οι 250.000 γυναίκες με τα ανήλικα παιδιά, που τις φορτώνει τουλάχιστον με μια πενταετία ακόμα, ως ανταμοιβή προφανώς γιατί έχουν αναλάβει το βαρύ διπλό ρόλο της εργαζόμενης και της μητέρας. «Προνομιούχοι» είναι αυτοί που ενώ έχουν φτύσει αίμα για 35 χρόνια στη φάμπρικα, τώρα τους λένε να συνεχίσουν να δουλεύουν μέχρι τα 60 τους χρόνια.

Προκύπτει το ερώτημα: Αραγε δεν αρκεί σήμερα κάποιος εργαζόμενος με 35 ολόκληρα χρόνια στην παραγωγή να μπορέσει και αυτός να αποσυρθεί και να πάρει μια ανάσα; Αυτή λοιπόν είναι η «πρόοδος» που ευαγγελίζονται; Και όμως κάθε μέρα επιβεβαιώνουν ότι αυτό είναι το σύστημα που υπηρετούν. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» την οποία τάζουν στους εργαζόμενους. Η ανάπτυξή τους αφήνει πίσω μόνο κοινωνικά συντρίμμια, φέρνει μεγαλύτερα βάρη και φτώχεια στη συντριπτική πλειοψηφία.

Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Γιατί αυτή είναι η οικονομία που βασίζεται μόνο στο μεγαλύτερο κέρδος για τους λίγους και όχι στην ικανοποίηση των αναγκών που έχουν οι πολλοί. Αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της «ανταγωνιστικότητας», των «αναδιαρθρώσεων» και των «μεταρρυθμίσεων» που πρεσβεύουν και η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση.

«Δικαιοσύνη» σε βάρος των πολλών

Διορθώνουν λένε τις «αδικίες του συστήματος». Πράγματι, για τους υπηρέτες της πολιτικής της ΟΝΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας, δηλαδή για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην οποία - εκτός των άλλων δύο κομμάτων - σκύβει το κεφάλι και ο «ΣΥΝ», είναι προνόμιο να μπορεί να φεύγει ο εργαζόμενος μετά από 37 ολόκληρα χρόνια εργασίας και 11.100 ημέρες αδιάκοπης και κοπιώδους εργασίας. Γι' αυτό του ζητάει τώρα και την ημερομηνία γέννησης. Να μην έχεις γεννηθεί τους λέει πριν 57 χρόνια. Αν έτυχε να μπεις αρκετά νέος στην παραγωγή πρέπει να δουλέψεις ακόμα μερικά χρόνια. Διορθώνουν τη «μεγάλη αδικία» οι μάνες με τρία παιδιά, από τα ειδικά ταμεία, να μπορούν να συνταξιοδοτούνται χωρίς όριο ηλικίας. Αν κάποια μάνα με τρία παιδιά στην πλάτη της δούλεψε 20 χρόνια και είναι 45 χρόνων, πρέπει - σύμφωνα με τη δικαιοσύνη τους - να δουλέψει ακόμα πέντε χρόνια!

Διορθώνουν δήθεν τις «αδικίες» αυξάνοντας τα ένσημα για ιατροφαρμακευτική κάλυψη από τα 50 στα 100! Προφανώς, τα οικονομικά του συστήματος δεν κινδυνεύουν από την ανεξέλεγκτη αύξηση στις τιμές των φαρμάκων, αλλά από τη δυνατότητα ενός ανθρώπου που δυσκολεύεται να σταυρώσει μεροκάματο, να μπορεί να παίρνει φάρμακα όταν αρρωσταίνει.

«Εξορθολογίζουν» τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης, όχι «πιάνοντας» την εισφοροδιαφυγή, όχι υποχρεώνοντας τους βιομήχανους και τους άλλους εργοδότες να πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, όχι επιστρέφοντας τα κλεμμένα του χρηματιστηρίου και των δομημένων ομολόγων, αλλά επιβάλλοντας χαράτσι σε αποθεματικά Ταμείων. Για τους λίγους μεγαλοεργοδότες χαριστικές ρυθμίσεις και εισφοροαπαλλαγές, για τους εργαζόμενους κλοπή των αποθεματικών.

Ευθύνη μόνο απέναντι στην πλουτοκρατία

Κινδυνολογούσε η κυβέρνηση ότι αν δεν πάρει μέτρα, το σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει. Βιαζόταν να πάρει μέτρα. Μόνο που τη μόνη πρεμούρα που έχει η κυβέρνηση είναι να σώσει και να ενισχύσει την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Η μόνη «ευθύνη» που επιδεικνύει είναι απέναντι στην άρχουσα τάξη και την πλουτοκρατία. Ευθύνη να συνεχίσει την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της. Ευθύνη και υποχρέωση να τσακίσει και τα τελευταία ασφαλιστικά δικαιώματα. Να ισοπεδώσει ό,τι από τους ασφαλισμένους κατακτήθηκε με αγώνες και ιδρώτα. Να υλοποιήσει τις οδηγίες και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία βέβαια στις Βρυξέλλες και αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωσή της.

Αυτή η επίδειξη «υπευθυνότητας» της κυβέρνησης αφορά όμως μόνο στην άρχουσα τάξη. Απέναντι σε αυτού του είδους την ευθύνη που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, για τους εργαζόμενους προκύπτουν οι δικές τους ευθύνες. Και η ευθύνη πριν απ' όλα σήμερα είναι με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, να σταματήσουν την αντιασφαλιστική επίθεση, να οργανώσουν την πάλη τους, να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Γιατί έχουν ευθύνη και υποχρέωση και απέναντι στον εαυτό τους, αλλά και απέναντι στη νέα γενιά.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ