Τα τεράστια προβλήματα της ειδικής αγωγής ήρθαν στο προσκήνιο στη σχετική σύσκεψη που διοργάνωσε χτες το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

Στην κατάσταση της ειδικής αγωγής σήμερα και στις προθέσεις του υπουργείου αναφέρθηκε ο Γ. Ηρακλέους. Οπως σημείωσε, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΠΘ, «ειδική εκπαίδευση» χρειάζεται ένας αριθμός μεγαλύτερος από 180.000 μαθητές (10% του μαθητικού δυναμικού) που περιλαμβάνει τόσο τα άτομα με αναπηρίες όσο και εκείνα με μαθησιακές δυσκολίες. Από αυτά, μόνο 13.500 μαθητές, παιδιά της ηλικίας του δημοτικού σχολείου, παρακολουθούν κάποια μορφή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε ειδικές τάξεις ή σχολεία, ενώ μόλις το 10% από αυτούς, δηλαδή 1.400 περίπου μαθητές, συνεχίζει σε κάποια δευτεροβάθμια διαδικασία ειδικής αγωγής. «Αυτό το ποσοστό από μόνο του είναι μια κραυγή ντροπής για την κυρίαρχη πολιτική των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και για το κοινωνικό σύστημα που εγκληματικά αδιαφορεί για συγκεκριμένους λόγους», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα, ενώ σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται, τόνισε πως μπορεί να «δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται και μεριμνά για όλα, στην ουσία όμως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αλλά το επιδεινώνει με περίσσια υποκρισία».

Τους βασικούς στόχους πάλης που θέτει το ΠΑΜΕ για την ειδική αγωγή, ανέπτυξε στην εισήγησή του ο Αντ. Καλόβουλος, τονίζοντας ότι ο αγώνας για αυτά τα προβλήματα πρέπει να καταλάβει μια από τις πρώτες θέσεις στο γενικότερο αγώνα για το σχολείο των λαϊκών αναγκών. Το πλαίσιο πάλης προτάσσει την ανάγκη για καθιέρωση της ειδικής αγωγής ως υποχρεωτικής και αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν από την ηλικία των 3 χρόνων, κατάργηση των νόμων 2817/2000 και 3194/2003 που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της ΕΕ, καθιέρωση τρίχρονης ειδικής προσχολικής αγωγής και ειδικών βρεφονηπιακών σταθμών, αποκλειστικά δημοσίων και δωρεάν, ίδρυση σχολείων «μεταλυκειακής» ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης για όσα παιδιά δεν μπορούν να φοιτήσουν σε κοινές επαγγελματικές σχολές, εξασφάλιση του αναγκαίου ειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού, μέτρα για τη στήριξη των αναπήρων μαθητών, φοιτητών και σπουδαστών κ.ά.

Στη συζήτηση που ακολούθησε, η αγανάκτηση ξεχείλισε. Οι απόφοιτοι του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής καταγγέλλουν πως αν και το τμήμα ιδρύθηκε το 1993, ακόμα δεν έχει διοριστεί ούτε ένας δάσκαλος. Οι εργαζόμενοι σε δομές ένταξης και στήριξης των ΑμΕΑ μιλούν για τα υπεράριθμα τμήματα και τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς.

Κι όπως επισημάνθηκε, μπορεί κάποιος να θεωρήσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ότι κάτι πάει να συμμαζέψει, ωστόσο δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κείμενο συγκάλυψης της βαρβαρότητας που βιώνουν καθημερινά γονείς, εκπαιδευτικοί και ΑμΕΑ: «Πετάει στον Καιάδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της εκμετάλλευσης τα παιδιά με ειδικές ανάγκες».

Υπογραμμίστηκε ότι το θέμα είναι να βρουν το δικό τους σχολείο τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες, που είναι εκτός εκπαίδευσης. Να υποχρεωθεί το κράτος να τους βρίσκει δουλειά. Να σταματήσουν οι γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους και οι εκπαιδευτικοί να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

Στη σύσκεψη κατέληξαν σε πρωτοβουλίες ανάδειξης των ζητημάτων της ειδικής αγωγής με συγκέντρωση υπογραφών, περιοδείες του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας το επόμενο διάστημα.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν εκπρόσωποι από Δημοκρατική Ενότητα Γονέων, Συντονιστική Επιτροπή Νέων Αναπήρων, Επιτροπή Αγώνα Νέων ΑμΕΑ, Σύλλογο Εργαζομένων στο ΚΕΑΤ, ΚΕΚ ΑμΕΑ, ΕΣΚ ΑμΕΑ, Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών, εκπρόσωποι Συλλόγων Δασκάλων και ΕΛΜΕ, του Συλλόγου Αποφοίτων του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής και άλλοι.