Δυο μέρες μετά την πανεργατική πανελλαδική απεργία και συγκεκριμένα την Παρασκευή 15 Γενάρη, η κυβέρνηση όρισε να γίνει στη Βουλή η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Την ίδια μέρα, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να κατατεθεί και το σχετικό νομοσχέδιο για τις νέες αντιδραστικές αλλαγές στο Ασφαλιστικό, τις οποίες έχει ήδη αποφασίσει η κυβέρνηση.

Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα το νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ, οι αλλαγές θα αφορούν κύρια στις ενοποιήσεις Ταμείων και στην εξίσωση δικαιωμάτων προς τα κάτω, με παράλληλη αξιοποίηση των αποθεματικών των «πλεονασματικών» Ταμείων, το πετσόκομμα των λεγόμενων πρόωρων συντάξεων, με μεγαλύτερα θύματα τις μητέρες με ανήλικα παιδιά, τους ανάπηρους και άλλες ευπαθείς ομάδες εργαζόμενων, καθώς και τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.

Ειδικά οι τελευταίοι βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια όχι μόνο να ελαχιστοποιηθούν οι εργαζόμενοι εκείνοι που βγαίνουν κατά μια πενταετία νωρίτερα στη σύνταξη εξαιτίας της επικινδυνότητας του επαγγέλματός τους, αλλά κυρίως για να εξαλειφθεί οριστικά ο θεσμός και να αντικατασταθεί με «μέτρα» και «πρόνοιες» που καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στους τόπους δουλειάς. Κατάσταση που επιδεινώνεται καθημερινά εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας, της γενίκευσης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, της κατάργησης του οχτάωρου και της προκλητικής έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Στα τέλη του Φλεβάρη αναμένεται και το πόρισμα της «Επιτροπής» που συνέστησε η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του νόμου 3029/02 του ΠΑΣΟΚ, για την αναθεώρηση της λίστας των ΒΑΕ. Τα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και η προκλητική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης μαρτυρούν κατεδάφιση επί της ουσίας του θεσμού των ΒΑΕ. Κι αυτό σε μια περίοδο που ακόμα και τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την ανάγκη όχι μόνο να μειωθούν τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά επιπλέον νέα επαγγέλματα να ενταχθούν στα ΒΑΕ, να ενισχυθούν τα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας, να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που επιδεινώνουν τις συνθήκες εργασίας (διευθέτηση, μερική απασχόληση κ.ά.).

Αυτή η γραμμή πάλης αντιστοιχεί σήμερα στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Κι αυτό επιβεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τα στοιχεία που αποκάλυψε την περασμένη Παρασκευή ο «Ρ», σύμφωνα με τα οποία, στα κράτη - μέλη της ΕΕ κάθε 3,5 λεπτά πεθαίνει ένας άνθρωπος από αιτίες σχετικές με την εργασία! Δηλαδή, είτε από εργατικό «ατύχημα», είτε από κάποια επαγγελματική ασθένεια.

Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα κρεματόρια του κεφαλαίου, παρά την προσπάθεια των κυβερνήσεων και των εργοδοτών να πείσουν ότι η οικονομική πρόοδος και η εξέλιξη της τεχνολογίας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε «υπερπολυτελή θέρετρα» για τους εργάτες και άρα υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να «χαλαρώσουν», έως και να καταργηθούν τα μέτρα ασφάλειας και τα ΒΑΕ, που αποτελούν κατάκτηση των εργαζομένων, σαν η ελάχιστη προστασία από τη διαρκή φθορά της υγείας τους κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου.

Το καπιταλιστικό κέρδος και η δίψα - ανάγκη για τη διαρκή αύξησή του είναι αυτό που δολοφονεί και σακατεύει εργάτες. Είναι αυτό που ευτελίζει και καθιστά κοστοβόρο «βαρίδι» κάθε μέτρο ασφάλειας. Είναι αποκαλυπτική η εκτίμηση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, ο οποίος, παρά την πλήρη ενσωμάτωσή του στην προώθηση της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, δεν μπορεί να αποκρύψει το εξής συνταρακτικό γεγονός: Οτι αν εφαρμόζονταν ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας παγκόσμια και στο σύνολο των επιχειρήσεων, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ετησίως τουλάχιστον 300.000 θάνατοι από «ατυχήματα», από τους περίπου 350.000 που καταγράφονται κάθε χρόνο και 200 εκατομμύρια «ατυχήματα» οποιασδήποτε φύσης ετησίως, από τα 270 εκατομμύρια που συμβαίνουν κάθε χρόνο στους τόπους δουλειάς!

Τα στοιχεία που καταγράφουν οι επίσημοι παγκόσμιοι και ευρωενωσιακοί οργανισμοί και τα οποία παρουσίασε ο «Ρ» είναι συγκλονιστικά. Ορισμένα μόνο παραδείγματα:

• Οι θάνατοι εργαζομένων από εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες που κατέγραψε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) στα κράτη - μέλη της ΕΕ το 2006 ήταν 167.000.
• Κατά μέσο όρο, περίπου 150.000 εργαζόμενοι στην ΕΕ χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από τις ίδιες αιτίες. Ο στατιστικός καταμερισμός καταγράφει 142.400 θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες και 8.900 από εργατικά «ατυχήματα».
• Οι τραυματισμένοι εργάτες που τελικά έχασαν τη μάχη με το θάνατο ύστερα από «ατύχημα» στην εργασία έφτασαν παγκοσμίως τους 351.000.
• Τα εργατικά «ατυχήματα» οποιασδήποτε φύσης και σοβαρότητας υπολογίζονται συνολικά σε 270 εκατομμύρια.
• Εκτιμάται ότι 184 με 208 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως υποφέρουν από επαγγελματικές ασθένειες. Από αυτές τις περιπτώσεις, οι 24 με 48 εκατομμύρια αφορούν θανατηφόρες ασθένειες.
• Κάθε χρόνο υπολογίζεται πως 22.000 παιδιά πεθαίνουν σε εργατικά «ατυχήματα».

Ακόμα, σε επίπεδο ΕΕ:

• 300.000 εργαζόμενοι αποκτούν μόνιμη αναπηρία διαφόρων βαθμών.
• 350.000 εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αλλάξουν δουλειά μετά από «ατύχημα» της τρέχουσας ή προηγούμενης απασχόλησής τους.
• 15.000 αποκλείονται οριστικά από την αγορά εργασίας.

Για τους νέους από 18 μέχρι 24 ετών, τα στοιχεία αναφέρουν ότι υπάρχουν τουλάχιστον 50% περισσότερες πιθανότητες να τραυματιστούν στο χώρο εργασίας σε σχέση με τους έμπειρους εργαζόμενους. Είναι αυτοί που έχουν ένα λόγο παραπάνω να μην αφήσουν τη ζωή και την ακεραιότητά τους στα χέρια των εργοδοτών τους, αλλά να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει, συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ.