Πέρασαν κιόλας σχεδόν 22 χρόνια από το θάνατο του Αντρέι Ταρκόφσκι (29 Δεκέμβρη 1986). Ο μεγάλος Ρώσος δημιουργός, παρότι γύρισε επτά μόλις ταινίες μεγάλου μήκους, έβαλε βαθιά τα αποτυπώματά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Συνάδελφοί του, όπως ο Μπέργκμαν ας πούμε, μίλησαν με μεγάλο θαυμασμό για το έργο του: Για μένα, ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος, είναι αυτός που εφηύρε μια νέα γλώσσα, πιστή στη φύση του κινηματογράφου, καθώς συλλαμβάνει τη ζωή ως αντανάκλαση, τη ζωή ως όνειρο», δήλωσε ο, επίσης μεγάλος, Σουηδός σκηνοθέτης.

Ο,τι και να γράψει κανείς για τον Ταρκόφσκι λίγο θα είναι! Ο κινηματογράφος του δεν «έμοιαζε» με κανέναν άλλον. Ηταν δικός του κινηματογράφος! Κάτι που συμβαίνει μόνο με τους μεγάλους δημιουργούς (ζωγράφους, ποιητές, συγγραφείς, σκηνοθέτες κλπ.). Είναι κρίμα που ο μεγάλος ετούτος δημιουργός δημιούργησε σε μια περίοδο που ο σοσιαλισμός στην πατρίδα του είχε εμφανίσει μεγάλα σημάδια υποχώρησης. Είχαν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος οι αντεπαναστάτες. Πολλές από τις ταινίες του είναι επηρεασμένες από ετούτο το «ρεύμα». Κυρίως στο φιλοσοφικό μέρος τους, όπου κυριαρχεί η μεταφυσική και η θρησκοληψία! Σίγουρα, θα ήταν άλλη η εξέλιξή του αν είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο στα πρώτα χρόνια της επανάστασης! Τότε που ο κόσμος γύριζε ανάποδα, δηλαδή στα ίσα του!

Στο μικρό αφιέρωμα στον Ταρκόφσκι στον κινηματογράφο «Τριανόν» (31/1 έως 6/2/08), ο θεατής μπορεί να έρθει σε επαφή με το έργο και την προσωπικότητα του Αντρέι Ταρκόφσκι. Η επιλογή είναι τέτοια που δείχνει το «διχασμό» του δημιουργού! Αλλη ταινία είναι «Τα Παιδικά Χρόνια του Ιβάν» και άλλη οι «Φονιάδες». Αλλά και τα δυο ντοκιμαντέρ που γύρισαν γι' αυτόν - και θα παιχτούν στο αφιέρωμα - ο Αλεξάντερ Σοκούροφ («Η Ελεγεία της Μόσχας») και ο Κρις Μαρκέρ («Μια Μέρα στη Ζωή του Αντρέι Αρσένιεβιτς»), βοηθάνε για μια πληρέστερη εικόνα.

Ομως, και μόνον «Τα Παιδικά Χρόνια του Ιβάν» να δείτε, είναι αρκετά για να συμφωνήσετε πως μιλάμε για έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Παρότι είναι η πρώτη ταινία του, έχουμε να κάνουμε με ένα ολοκληρωμένο κινηματογραφικό έργο. «Χωρίς τα "Παιδικά χρόνια του Ιβάν", ούτε θα μάθαινα πώς να κάνω κάτι, ούτε και θα έκανα τίποτα τελικά», δήλωσε ο επίσης μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης Σεργκέι Παρατζάνοφ. Για να συμπληρώσει ο Μπέργκμαν: «Η "ανακάλυψη" του πρώτου φιλμ του Ταρκόφσκι ήταν για μένα ένα θαύμα. Βρέθηκα να στέκομαι μπροστά σε μια πόρτα κρατώντας το κλειδί που ποτέ κανένας δε μου είχε δώσει».

Για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, πρέπει να πούμε πως ο Αντρέι Ταρκόφσκι δεν έπεσε από τον ουρανό. Ο πατέρας του ήταν ένας άξιος ποιητής. Ο ίδιος σπούδασε στη μεγάλη επαναστατική κινηματογραφική σχολή VGIK. Παρότι δεν έδειχνε μεγάλο ενθουσιασμό για την επανάσταση, η σοσιαλιστική Ρωσία τού έδινε τα μέγιστα για να κάνει τις ταινίες του. Ο «Σάλκερ», για παράδειγμα, γυρίστηκε τρεις φορές! Μέχρι να ικανοποιηθεί ο σκηνοθέτης! Τίποτα, τελικά, δε χτίζεται από μόνο του!