ΑΚΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ τις μέρες τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου να δηλώνουν κατηγορηματικά και δημοσίως ότι δεν πρόκειται να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να μειώσουν τις συντάξεις και νιώθουμε τρομερές ...ενοχές!

Πώς διανοηθήκαμε να τους καταλογίσουμε, βρε παιδί μου, τέτοιες προθέσεις! Πώς μας «κόλλησε» αυτή η τρελή ιδέα ότι θέλουν να θίξουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα του κόσμου;

Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα μπορούσαν να δίνουν τέτοιες υποσχέσεις, αφού - όπως είπε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - θέλουν να μπορούν να «κοιτάζουν στα μάτια» τους συνταξιούχους μετά τις εκλογές;

Βέβαια, είναι και κάποιες μικρές λεπτομέρειες, όπως τα προγράμματα των δυο κομμάτων που μιλούν για «κίνητρα παραμονής στην εργασία». Επίσης, είναι κι εκείνο το νομοσχέδιο Γιαννίτση που θέλησε να «περάσει» το ΠΑΣΟΚ, που έγινε «νόμος Ρέππα», καθώς και οι νόμοι του Σιούφα για το Ασφαλιστικό που ουδέποτε καταργήθηκαν.

Εχουμε, επίσης, την ΕΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον ΟΟΣΑ, την Τράπεζα της Ελλάδας και όλους τους παρόμοιους «οικονομικούς συμβούλους», που εν χορώ ζητούν κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Τελικά, μάλλον μας λένε ψέματα και οι δύο τους με τον πλέον προκλητικό τρόπο.

ΤΙ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑ, όμως, αυτή η επίτροπος, η Ντανούτα Χούμπνερ. Υποσχέθηκε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να ενεργοποιηθεί το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ, προκειμένου να βοηθηθούν οι πυρόπληκτες περιοχές. Προφανώς, πρέπει να της χρωστάμε χάρη για την εξυπηρετικότητά της.

Μόνο που δε μας διευκρίνισε από πού έχει έσοδα αυτό το Ταμείο, όπως και όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά ταμεία. Μήπως είναι από τη φορολογία των πολιτών της Ευρώπης; Μήπως ο κάθε λαός έχει πληρώσει διπλά και τρίδιπλα αυτά που μας παρουσιάζουν σαν παροχές τους;