Το πρόβλημα είναι όμως ότι η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή γίνεται όταν οι εφοριακοί και οι εφορίες ...εφαρμόζουν το νόμο και όχι όταν τον παραβιάζουν.
Γιατί όταν η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει μείωση κατά 10% των φοροαπαλλαγών στις επιχειρήσεις, όταν πριμοδοτεί φορολογικά τις συγχωνεύσεις και όταν δίνει φορολογικά κίνητρα σε κάθε αγορά που κάνουν οι εφοπλιστές, είναι η ίδια η νομοθεσία που οδηγεί στην απώλεια των εσόδων του Δημοσίου.
Κι όταν νομοθετούν τέτοια πράγματα, κάπως πρέπει να ...καλύψουν το κενό. Κάπου εκεί αρχίζει ο δικός μας ρόλος. Μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν τη νύφη είτε με τους άμεσους είτε με τους έμμεσους φόρους.
Οσο για τους μικρομεσαίους, εκεί το υπουργείο Οικονομίας ζητά από τους φορολογικούς του μηχανισμούς να εξαντλήσουν το ...αστυνομικό τους δαιμόνιο και να βγάζουν «από τη μύγα ξίγκι» στραγγαλίζοντας τα μικρομάγαζα.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ να ...προσέχει τι λέει η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαρία Δαμανάκη, όταν ζητάει από τη Νέα Δημοκρατία να αποκαλύψει προεκλογικά και όχι μετεκλογικά τις θέσεις της για το Ασφαλιστικό.
Ομως δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο για ένα κόμμα που προσπάθησε να περάσει το «νόμο Γιαννίτση» και ενστερνίζεται όλες τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, που ζητούν συρρίκνωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Οπως καταλαβαίνετε, με αυτά τα δεδομένα, ούτε οι «μπλε» ούτε οι «πράσινοι» θα μας πουν την αλήθεια για το τι σχεδιάζουν. Το μόνο που θα κάνουν είναι να μιλάνε για «διαλόγους» που άνοιξαν ή θα ανοίξουν και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να κοροϊδέψουν τους ασφαλισμένους.