Από την ταινία «Βαμμένο Πέπλο»

Είναι βαθιά απογοητευτικό να μην υπάρχει ούτε μια νέα ταινία τη βδομάδα που διανύουμε (και κάποιες άλλες προηγούμενες βδομάδες), η οποία να μπορεί να μπει στις διακρίσεις της εφημερίδας μας. Ωστόσο, η εικόνα που παρουσιάζει η διακίνηση νέων ταινιών στην πατρίδα μας, είναι εικονική! Δεν είναι ο παγκόσμιος κινηματογράφος δύστοκος, χωρίς να σημαίνει πως και αυτός ευτυχεί! Δύστοκα είναι τα γραφεία εισαγωγής ταινιών στον τόπο μας. Τα οποία είναι δεμένα με τον αμερικάνικο εμπορικό κινηματογράφο και μόνον. Με αποτέλεσμα όταν αυτός «στομώνει», να «στομώνει» και η επιλογή. Κάποιες εξαιρέσεις κάποιων ευρωπαϊκών ή κάποιων ασιατικών ταινιών, που μπαίνουν στη χώρα μας, δε σημαίνουν τίποτα! Και άλλες χώρες, σχεδόν όλες οι χώρες του πλανήτη μας, παράγουν ταινίες. Ταινίες που οι Ελληνες θεατές δε θα δούνε ποτέ...

Ξανά, λοιπόν, θα ζητήσουμε βοήθεια από τις επαναλήψεις! «Αμερική Εναντίον Τζον Λένον», των Ντέιβιντ Λιφ και Τζον Σάινφελντ.Ενα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στα πιο ώριμα χρόνια του γνωστού τραγουδοποιού και ακτιβιστή για τα ζητήματα της ειρήνης (περίοδος Βιετνάμ). Το ντοκιμαντέρ δεν είναι μνημόσυνο. Είναι ένα επίκαιρο κινηματογραφικό έργο, το οποίο καταδείχνει το ρόλο που μπορούν και πρέπει να παίξουν οι καλλιτέχνες.

«Το Χρονικό μιας Απόδρασης», του Ισραελ Αντριάν Καετάνο. Καλή και αξιόπιστη κινηματογραφική μεταφορά μιας αληθινής ιστορίας, της απόδρασης μιας ομάδας κρατουμένων, η οποία συνέβη στο Μπουένος Αϊρες, στα άγρια και αιματοβαμμένα χρόνια της τελευταίας χούντας της Αργεντινής (1972).

«Προσωπικοί Φόβοι σε Δημόσιους Χώρους», του 86χρονου εφήβου Αλέν Ρενέ. Ενα εξαιρετικής αισθητικής κινηματογραφικό ερωτικό και κοινωνικό ποίημα του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη.

«Daisy», του Αντριου Λάου. Μια αστυνομική ερωτική Ασιατική ταινία, που διαδραματίζεται σε ένα θαυμάσιας ομορφιάς Αμστερνταμ. Μια ταινία που χρησιμοποιεί τη δράση για να προσφέρει τρυφερότητα και πάθος.

«Ζωή Σαν Τριαντάφυλλο», του Ολιβερ Νταάν. Βιογραφική ταινία, καμωμένη με απόλυτο σεβασμό, για τη μεγάλη Γαλλίδα τραγουδίστρια Εντίθ Πιάφ. Με μια θαυμάσια ηθοποιό (Μαριόν Κοτιγιάρ).

«Βαμμένο Πέπλο», του Τζον Κιουράν, από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Σόμερεστ Μομ.Μια ερωτική και φεμινιστική ιστορία με φόντο την αποικιοκρατούμενη Κίνα του 1920.

Τέλος, κάπου θα υπάρχει πάντα η ανήσυχη ταινία του Ράιαν Φλεκ «Half Nelson». 'Η η εξαιρετικής αισθητικής, αλλά τρομερής ιδεολογικής σύγχυσης, ταινία του Ντέιβιντ Λιντς, «Inland Empire». 'Η, έστω, και η ταινία της Μαργκαρέτε Φον Τρότα, «Είμαι η Αλλη Γυναίκα» (για την αισθητική της και την παρακμή της).