Στα «Κεριά θυέλλης» ο Γ.Π. εκφράζει με ιδιαίτερη ευαισθησία τις θέσεις του για τη ζωή, τη μοναξιά, τα όνειρα. Γι' αυτά που ζει, που περιμένει και που ονειρεύεται να ζήσει. Με απλό, καθάριο λόγο και ποιητική φωνή που δε φαλτσάρει, ο Γ.Π. απολογείται γιατί: «Κανένα λουλούδι δε θ' αλλάξει χρώμα / επειδή πονάς / μάθε πως οι πεθαμένοι / κατοικούν στο δικό τους άστρο / που δεν ανοίγει καμιά πόρτα για σένα / κανέναν ουρανό/ και τότε ήρθε κοντά μου / το άλλο χελιδόνι. / Η ποίηση του Γ.Π. διαθέτει λυρικούς τόνους, τρυφερές στιγμές απαντοχής, πλούσιο συναισθηματισμό, και προβληματισμό που απασχολεί και τον αναγνώστη. (Εκδόσεις«Οδός Πανός»).

Ο Κ.Ε. με τη συλλογή του «Η ροπή της μνήμης», κάνει ποίηση τη μνήμη του ψιθυρίζοντας: «Ανάγλυφα τυπώνω παραστάσεις / συνεύρεσης εφήβου με την Τέχνη». Ποιητής της ψυχής, αναλύει λειτουργίες που οδηγούν σε ποιητικές αναζητήσεις. Ζωή, θάνατος, υπαρξιακές απορίες κι ένα γιατί για όλ' αυτά, αφού: «Σιτάρι χειμωνιάτικης αυγής / πλεούμενο γοργό της απουσίας. / Υδάτινος ο έρωτας ζυμώνει / σαθρό ψωμί του χωρισμού».

Ο Κ.Ε. καθώς είναι και εικαστικός, θα παντρέψει την ποίηση με τη ζωγραφική και καταθέτει μια συλλογή άρτια εικονογραφημένη και με πλούσιο ποιητικό υλικό. (Εκδόσεις«Απόπειρα»).