Οι αποκαλύψεις του «Ρ» για το ναυάγιο του κρουαζερόπλοιου «SEA DIAMOND», αποδεικνύουν ότι κυρίαρχη αιτία είναι η «δίψα» του εφοπλιστικού κεφαλαίου για όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη. Αυτή η «δίψα για κέρδος» ώθησε το συγκεκριμένο πλοιοκτήτη να προχωρήσει σε πολλά «εγκλήματα»:

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ καμπίνες επιβατών και κάτω από την ίσαλη γραμμή του κρουαζερόπλοιου, παρά τη ρητή απαγόρευση των σχετικών κανονισμών. Από την εκμετάλλευση των «υπόγειων κλουβιών» εισέπραττε επιπλέον χρήματα. Το γεγονός ότι δεν το επιτρέπουν οι κανονισμοί, λίγο τον ενδιέφερε και είχε τον τρόπο να το «ξεπεράσει». Οπως δεν τον ένοιαζε αν αυτά τα «κλουβιά» μπορεί να γίνουν «υγρός τάφος» για κάποιους από τους «πελάτες» του, όπως και έγινε με τους δυο Γάλλους τουρίστες, τον πατέρα και τη μικρή κόρη του.

ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ για την ασφαλή στεγανοποίηση των διαμερισμάτων και τη διασφάλιση των απαραίτητων σωστικών μέσων, θέλοντας να μειώσει τα έξοδα για την ασφάλεια του πλοίου. Γνώριζε ότι αυτή η «εξοικονόμηση» συνεπάγεται σοβαρούς κινδύνους για τη ζωή των εργαζομένων και των επιβατών - όπως κι αποδείχτηκε - αλλά δεν το έλαβε υπόψη.

ΕΠΕΒΑΛΛΕ την υπερεντατικοποίηση της εργασίας των ναυτεργατών και ναυτολόγησε πολλούς αλλοδαπούς, οι οποίοι, εκτός του ότι δε διαθέτουν τις απαραίτητες ναυτικές γνώσεις, έχουν και πρόβλημα γλωσσικής συνεννόησης με τους συναδέλφους τους. Ηξερε ότι αυτή η «σύνθεση» υπονόμευε την ασφαλή λειτουργία του πλοίου, ιδιαιτέρως σε κρίσιμες στιγμές, αλλά ουδόλως τον απασχόλησε.

Ολα αυτά τα «εγκλήματα» και πολλά άλλα, που θα βγουν αργότερα στον «αφρό», ο πλοιοκτήτης τα διέπραξε στηριζόμενος στις πλάτες των κυβερνώντων. Ιδού, λοιπόν, οι ένοχοι...