Σε κρεσέντο υποκρισίας και εξύμνησης της ευρωενωσιακής πολιτικής επιδόθηκε χτες η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να συγκαλύψει την απόλυτη στήριξή του στους αντεργατικούς σχεδιασμούς που προωθούνται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσω και της προωθούμενης αναμόρφωσης του Εργατικού Δίκαιου.

Σε κείμενο που απέστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντώντας στα ερωτήματα που θέτει αυτή σχετικά με τη λεγόμενη «Πράσινη βίβλο», χαρακτηρίζει τις θέσεις της Βίβλου «συντηρητική αναδίπλωση σε σχέση με τη στρατηγική της Λισαβόνας», η οποία θεωρεί ότι έχει ως κριτήριο την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων! Προσφέρει έτσι απλόχερη στήριξη στη στρατηγική επιλογή του Ευρωενωσιακού κεφαλαίου, την οποία βέβαια υιοθέτησε και σαν κυβέρνηση.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η «Πράσινη βίβλος» έρχεται σαν φυσική συνέπεια των κατευθύνσεων που θέτει η Στρατηγική της Λισαβόνας. Κατευθύνσεις που το ΠΑΣΟΚ στήριξε και στηρίζει σε επίπεδο λόγων αλλά και εμπράκτως όταν ως κυβέρνηση προώθησε μια σειρά αντεργατικών νόμων που γενίκευσαν τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης σε βάρος του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλιά.

Στις απαντήσεις που δίνει το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνει ότι στηρίζει πλήρως τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τη μερική και προσωρινή απασχόληση, τη διά βίου κατάρτιση, τα δουλεμπορικά γραφεία «ενοικίασης» εργαζομένων, τον «κοινωνικοεταιρισμό», μέσω του οποίου θα καταρτίζονται συλλογικές συμβάσεις και οι οποίες «είναι το κατάλληλο μέσο για την επιτυχή προσαρμογή των όρων εργασίας στις ανάγκες των επιχειρήσεων». Ακόμα στηρίζει «τη μετάβαση από την απασχόληση στην αυτοαπασχόληση», δηλαδή να βαφτίζουν τον εργαζόμενο αυτοαπασχολούμενο (που τάχα θα γίνεται σε «εθελοντική» βάση) προς όφελος του εργοδότη.

Την ίδια στιγμή, αποφεύγει να δώσει συγκεκριμένη απάντηση για την οδηγία Μπολκεστάιν, ενώ προβάλλει την άποψη ότι οι διοικητικές αρχές και οι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί για την εφαρμογή και τήρηση της εργατικής νομοθεσίας πρέπει να «απεξαρτηθούν από την ασφυκτική κρατική παρέμβαση» και να περάσουν, ουσιαστικά, στα χέρια των «κοινωνικών εταίρων», δηλαδή των εργοδοτών!