Δίνουν ρέστα εδώ και μια βδομάδα οι αστικές φυλλάδες, για να εκτελέσουν η μια μετά την άλλη την παραγγελία: Να «δικαιολογήσουν» με το δικό τους τρόπο την αλλαγή Γραμματέα στην ΚΝΕ ανακαλύπτοντας προβλήματα και τριγμούς στο εσωτερικό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και στη γραμμή τους στο φοιτητικό κίνημα. Τους έπιασε ο πόνος για την πολιτική του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και για την επιρροή τους στο κίνημα. Φαίνεται πως ξαφνικά μας «αγάπησαν» τόσο οι υπηρέτες του αστικού πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του, που ψάχνουν να βρουν «τα στραβά και ποιος τα 'κανε» για να μας «διορθώσουν»! `Η να αποτιμήσουν αν θα «πάμε καλύτερα στη συνέχεια»! Τόσο ενδιαφέρον για την εργατική τάξη και το κόμμα της, τη νεολαία και το σωστό προσανατολισμό του κινήματός της από τα φερέφωνα των αστών... Μόνο που κάνουν φανερή και την αγωνία τους να κρίνουν, να αποτιμήσουν τις αποφάσεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ με τα μέτρα και τα σταθμά των αστικών κομμάτων, της «καρέκλας», της «φαγωμάρας», της «ανανέωσης». Αυτή η αγωνία μπορεί να οδηγήσει συχνά σε αστεία κατασκευάσματα. Γιατί η «μυωπική» προσέγγιση της δράσης μας στο κίνημα τους κάνει να παρουσιάζουν ως και ανύπαρκτες πραγματικότητες, όπως ότι η ΚΝΕ και οι δυνάμεις της ΠΚΣ είναι έξω από το κίνημα!

Ετσι, τα τελευταία δημοσιεύματα για την αλλαγή του Γραμματέα της ΚΝΕ αποκαλύπτουν την εμπάθεια αυτών των εφημερίδων, και των δημοσιογράφων που ασχολήθηκαν, απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, που τους οδηγεί στην κατασκευή πλαστών γεγονότων (τάχα αποχωρήσεις μελών της ΚΝΕ από την Οργάνωση σε πανεπιστημιακές σχολές της Αθήνας) και στη διόγκωση ή τη διαστρέβλωση άλλων, ώστε να βγαίνει το επιθυμητό γι' αυτούς αποτέλεσμα, που στην προκειμένη περίπτωση λέει ότι, σύμφωνα με πληροφορίες τους, υπάρχει πρόβλημα στη γραμμή της ΚΝΕ (άρα και του ΚΚΕ) στα πανεπιστήμια. Αλήθεια, από ποια επιτελεία ή κέντρα αντλούν τις πληροφορίες τους;

Θα αναρωτηθεί, επίσης, καθένας που τους διαβάζει, πώς και τους πήρε ο πόνος έτσι ξαφνικά για τη γραμμή της ΚΝΕ, για το πώς θα διοχετευτεί αυτή στις σχολές και για την αποτελεσματικότητά της; Δηλαδή, τους πήρε ο πόνος για την ΚΝΕ και θέλουν την ισχυροποίησή της; Αμ δε νοιάζονται για την ισχυροποίηση της ΚΝΕ. Τους πόνεσε πραγματικά γιατί η ΚΝΕ και οι δυνάμεις της ΠΚΣ έβαλαν τη σφραγίδα τους σ' αυτούς τους αγώνες. Γιατί ήταν οι δυνάμεις, που πριν καν ξεσπάσουν οι αγώνες, για το νόμο - πλαίσιο, πάσχιζαν για τη συσπείρωση των φοιτητών και σπουδαστών και του κινήματός τους ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έφερνε η κυβέρνηση με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Ηταν η ΚΝΕ και η ΠΚΣ που επέμεναν στη μαζικοποίηση των αγώνων, στη συστράτευση με τους εκπαιδευτικούς και κυρίως με το εργατικό κίνημα, όταν οι άλλες δυνάμεις στο φοιτητικό κίνημα πάσχιζαν να κρατήσουν στεγανά από μια τέτοια συμπόρευση και κοινή πάλη με τους εργάτες.

Γι' αυτό και η επίθεσή τους στην ΚΝΕ, όχι για τη «λάθος» γραμμή που ήθελαν οι καημένοι να διορθωθεί για να πάρει η ΚΝΕ το πάνω χέρι στο κίνημα, αλλά ακριβώς επειδή τους πονάει που το αγωνιστικό πλαίσιο της ΚΝΕ και της ΠΚΣ μέσα στις σχολές βρήκε ανταπόκριση σε μεγάλες μάζες φοιτητών και σπουδαστών. Γιατί εδώ και χρόνια το ΚΚΕ εντόπισε τις αναδιαρθρώσεις που θα έρχονταν στην ανώτατη εκπαίδευση και η ΚΝΕ ενημέρωνε πλατιά και ξεσήκωνε τους φοιτητές. Γιατί όλο αυτό το διάστημα των κινητοποιήσεων η ΠΚΣ και η ΚΝΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, παλεύουν για τη συνέχειά του, την περιφρούρησή του, τη σύνδεσή του με το εργατικό κίνημα, βρίσκονται κάθε μέρα στους δρόμους και έξω από χώρους δουλιάς και στις ίδιες θέσεις, στις επάλξεις του αγώνα, θα βρίσκονται και αύριο.

Είναι όμως τόσος ο καημός τους να στηρίξουν τις «αντιδεξιές δυνάμεις», λες και το ΠΑΣΟΚ είναι «αριστερό», που δε διστάζουν να μιλήσουν για υποστήριξη από την ΠΚΣ μαζί με τη ΔΑΠ της άποψης για «ανοιχτά πανεπιστήμια», όταν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ πάσχιζαν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν τον αγώνα, μιλώντας για επιτακτική ανάγκη να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, και έκαναν τα πάντα για να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις, και να αρχίσει ο διάλογος, έχοντας εκφρασμένη τη θέση τους για μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια που ελάχιστα διέφεραν από τις κυβερνητικές. Την ίδια ώρα που το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και η ΠΚΣ όχι απλά στήριζαν τις κινητοποιήσεις στο περιεχόμενο και στη μορφή πάλης αλλά πρωτοστατούσαν στις συνελεύσεις των συλλόγων για να γίνουν υπόθεση των φοιτητών. Ετσι - οι «ανησυχούντες» για τη γραμμή της ΚΝΕ - όχι απλά εκτίθενται ως προς τις εκτιμήσεις τους, κάνοντας τάχα πως δε γνωρίζουν ότι τα στελέχη της ΚΝΕ περνάνε σε στελεχική ευθύνη στο Κόμμα την περίοδο των εκλογοαπολογιστικών διαδικασιών των Οργανώσεων, σύμφωνα με το καταστατικό του, αλλά αυτοαποκαλύπτονται κιόλας ως προς τις πηγές των «αξιόπιστων πληροφοριών τους». Οπως, για παράδειγμα, ο «Κόσμος του Επενδυτή», συμμετέχοντας στην παραφιλολογία που αναπτύχθηκε αυτό το χρονικό διάστημα, στήριξε ως εξής τη βαρύγδουπη εκτίμησή του: «Πηγές της Κουμουνδούρου, και αυτό έχει από μόνο του μια πολιτική σημασία, σχολιάζοντας το νέο γραμματέα της ΚΝΕ έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο... ανοιχτό σε ζητήματα που αφορούν την ευρύτερη Αριστερά...». Αυτό λοιπόν είναι το κλου της ιστορίας τους. Αλλά, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...