Πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο μακαρίτης πλέον δημοσιογράφος Γιάννης Κάτρης έγραψε ένα καταπληκτικό βιβλίο, με τον τίτλο «Η δημοκρατία στο απόσπασμα», για την κατάλυση της δημοκρατίας από τους αμερικανοκίνητους συνταγματάρχες, που θέλησαν να «σώσουν» την Ελλάδα από τους κομμουνιστές και τους ...συνοδοιπόρους τους. Χιλιάδες πολίτες ...«φιλοξενήθηκαν» στους «ξενώνες» της χούντας, όπως θα χαρακτήριζαν τα κολαστήρια των Απριλιανών οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί του εκσυγχρονισμού, και εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους. Τριάντα τρία χρόνια κύλησαν από τη μεταπολίτευση με την εναλλαγή των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και υποτίθεται ότι ορισμένα πράγματα αυτονόητα είχαν επιλυθεί, στο πλαίσιο πάντα της αστικής δημοκρατίας. Οπως λ.χ. η ελευθερία του Τύπου. Το δικαίωμα άσκησης της κριτικής στην εξουσία, χωρίς να επικρέμαται ο πέλεκυς της δικαιοσύνης, όταν θίγονται άτομα και φορείς της εξουσίας.

Ομως δεν είναι έτσι. Κατ' αρχήν η συγκέντρωση του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου έχει περάσει στα χέρια μιας μικρής ομάδας επιχειρηματιών, οι οποίοι όχι απλά ελέγχουν την πληροφόρηση και κατασκευάζουν τις ειδήσεις κατά το δοκούν, αλλά ασχολούνται παράλληλα με την ανάληψη και την κατασκευή των μεγάλων έργων, τα οποία συνήθως αναλαμβάνουν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τις οποίες αναλαμβάνουν να «προμοτάρουν» ως αντάλλαγμα. Το έχουμε ξαναγράψει, εξάλλου, πολλές φορές. Το να χέρι νίβει τ' άλλο.

Από την άλλη πλευρά, για το φόβο των Ιουδαίων και να μην ξεφεύγουν ειδήσεις και πληροφορίες που κρίνονται «επιβλαβείς» για το σύστημα, το καθεστώς του τ. καταλληλότερου, διά χειρός του επίζηλου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, φρόντισε να ψηφίσει έναν τυποκτόνο νόμο διά του οποίου ο καθείς που θεωρεί τον εαυτό του θιγόμενο μπορεί να επιζητά τεράστιες χρηματικές αποζημιώσεις, επειδή εθίγη η τιμή του ή επειδή έτσι θεώρησε, με αποτέλεσμα τεράστια πρόστιμα να έχουν επιδικαστεί, ακόμα και σε υποθέσεις που βοούσαν. Είδαμε και σατυρικά κείμενα να οδηγούνται στον εισαγγελέα κι αν εμπλέκονται οι συνήθεις «καταφερτζήδες» δικηγόροι, τότε η ευχή «καλά ξεμπερδέματα» μάλλον είναι άνευ αντικρίσματος.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις η υπόθεση του περιοδικού «ΑΝΤΙ», το οποίο κινδυνεύει με λουκέτο. Τέσσερις αράδες, στο περσινό καρναβαλικό τεύχος, για το Μουσείο Φρυσίρα, κοστολογήθηκαν από τη δικαιοσύνη με 81.000 ευρώ! Μάλιστα, επιδόθηκε κατασχετήρια έκθεση και στις 18 Απρίλη (τρεις μέρες πριν την επέτειο της δικτατορίας) βγάζουν σε πλειστηριασμό το κτίριο του περιοδικού, που αδυνατεί να πληρώσει το δυσανάλογο για τις δυνατότητές του ποσό. Ενα περιοδικό με συνεχή παρουσία από το 1974, με 890 τεύχη και που διέκοψαν την έκδοσή του μόνο στην περίοδο της χούντας, οδηγείται σε φίμωση διά ασήμαντον αφορμή. Ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει κανείς για το περιοδικό και την πολιτική του, δεν μπορεί παρά να θλίβεται και να αγανακτεί με παρόμοιες μεθοδεύσεις. Η δημοκρατία που μας έταξαν, όπως έλεγε κι ο ποιητής Μ. Κατσαρός, είναι ανάπηρη...