Ενας νοσοκόμος, μια νοσηλεύτρια, ένας υπάλληλος, ένας φυσικοθεραπευτής, ένας άνεργος, ένας μαθητής. Απλοί εργαζόμενοι, διαβάζουν, κάνουν πρόβες, φτιάχνουν σκηνικά, μοιράζονται με τον κόσμο τις ανησυχίες τους, δίνοντας το παράδειγμα, αναδεικνύοντας τη σημασία που έχει η ενασχόληση των νέων μας με το θέατρο. Το ερασιτεχνικό θέατρο είναι μια πολύπλοκη διαδικασία κοινωνική και μορφωτική που αγγίζει τις αρχέτυπες ανάγκες του ανθρώπου για επικοινωνία, δράση και θέαση του κόσμου. Παρέχει την ευκαιρία να αναπτύξουν και να προβάλουν τη δημιουργική ανάγκη και διάθεση, γυρίζοντας την πλάτη σε ρηχές θεάσεις, αντιδρώντας στην απομόνωση που επιβάλλει η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Και καθώς το αποτέλεσμα απαιτεί σκληρή και επίμονη προσπάθεια, καλλιεργείται η συλλογική δράση, η συνεργασία και η ομαδικότητα.

Η ερασιτεχνική ομάδα «Εκτός Σχεδίου», έχοντας μια επιτυχημένη πορεία με την περσινή του παράσταση «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο, επανέρχεται με διασκευή του μυθιστορήματος του Γιάροσλαβ Χάσεκ «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ», το οποίο παρουσιάζει κάθε Σάββατο και Κυριακή (8.30μ.μ.), στο χώρο που του παραχωρεί, προσφέροντας ιδιαίτερα σημαντική στήριξη, ο Σύλλογος Οικιστών Εργατικών Κατοικιών Αγ. Σπυρίδωνα, στο Καματερό (οδός Θεοτόκου, στο ύψος της Κ. Παλαμά, κρατήσεις θέσεων στο τηλ. 6944.935221).

Η επιλογή των έργων για το θίασο, δεν είναι τυχαία. Είναι ο λόγος για τον οποίο κάνουν θέατρο. Θέλουν να μιλήσουν με το λόγο προοδευτικών συγγραφέων, φέρνοντας σε επαφή τον κόσμο της γειτονιάς, τον απλό εργάτη, που ίσως δεν έχει τη δυνατότητα να δει θέατρο, με σπουδαία έργα που μιλούν για την ειρήνη, το δίκιο, την καταπίεση, την αξία του αγώνα. Δίνοντας την ψυχή τους, θυσιάζοντας χρόνο από την ξεκούρασή τους, μήνες μελετούν το έργο, κάνουν πρόβες, στήνουν τα σκηνικά, δρομολογούν την παρουσίαση του έργου.

Τη διάσημη αντιπολεμική σάτιρα του Γιάροσλαβ Χάσεκ «O καλός στρατιώτης Σβέικ», διασκευή από το τετράτομο έργο του, που έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καυστικότερες σάτιρες στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το κοινό την αγκάλιασε με ενθουσιασμό, καθώς απολάμβανε τη στάση του ήρωα απέναντι στην καταρρέουσα Αυστροουγγαρία. Μέσα στον αχό ενός άδικου πολέμου, η φωνή του καλού στρατιώτη Σβέικ δεν είναι η απλή φωνή ενός αγαθού, ασήμαντου ανθρωπάκου. Είναι η διαμαρτυρία ενός ολόκληρου λαού ή μάλλον όλων των λαών ενάντια στη βαρβαρότητα του πολέμου, στο χάος της γραφειοκρατίας, στην κάθε λογής κατάχρηση εξουσίας.