Τα προβλήματα της αγροτιάς που συνεχώς οξύνονται, για τη μεγάλη μάζα των μικρομεσαίων αγροτών είναι γνωστά. Ο γενικός προσανατολισμός της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και παρανοήσεις. Στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος οι αγρότες - κύρια του μικρού και μεσαίου κλήρου - στην Ελλάδα, αποτελούν βαρίδι για την οικονομική ολιγαρχία. Ο μεμονωμένος αγρότης, που θέλει να καλλιεργήσει και να πουλήσει τα προϊόντα του για να ζήσει την οικογένειά του, είναι ...ασύμφορος και μη ανταγωνιστικός. Ανταγωνιστικές, για τη λογική τους, είναι οι μεγάλες πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα, που εισάγουν φτηνά, αμφίβολης ποιότητας προϊόντα και τα πωλούν σε τιμές σύμφωνα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους όπως και τα μονοπώλια στη βιομηχανία τροφίμων. Ανταγωνιστικές θα μπορούσαν να αποδειχθούν και επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα, που θα βάλουν στο χέρι τις εκτάσεις από όπου σήμερα διώχνονται μαζικά οι αγρότες και θα βάλουν τους μέχρι σήμερα καλλιεργητές στη δούλεψή τους για ένα κομμάτι ψωμί.

Οι αγώνες των αγροτών που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη φανερώνουν ότι υπάρχουν τμήματα της αγροτιάς, που συνειδητοποιούν το μέγεθος της καταστροφικής πολιτικής και βγαίνουν στο δρόμο της διεκδίκησης. Οι κινητοποιήσεις για την αναπλήρωση των χαμένων εισοδημάτων, για σωστές και έγκαιρες αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ, για καλύτερες τιμές και για ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και των αγροτών και για άλλα αιτήματα, κινούνται σε θετική κατεύθυνση.

Το ζητούμενο, όμως, για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, για τους ξωμάχους που έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν άμεσα τον κλήρο τους, είναι να βγάλουν τα αναγκαία και ουσιαστικά συμπεράσματα, για τις πραγματικές αιτίες των δεινών που αντιμετωπίζουν. Συμπεράσματα για τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης, αλλά και συμπεράσματα για το πώς θα πορευτούν από εδώ και πέρα. Η τριετία της κυβέρνησης Καραμανλή αποδεικνύει ότι οι προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για ...καλύτερες διαπραγματεύσεις και ...αποτελεσματικότερες παρεμβάσεις της ΝΔ, στα πλαίσια της ΕΕ και της ΚΑΠ, ήταν σκέτος αποπροσανατολισμός. Μια αυταπάτη, με αρχή, μέση και τέλος, που δείχνει ότι οι αγρότες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τη ΝΔ. Οι αγρότες, παράλληλα, από την πείρα της τελευταίας δεκαπενταετίας γνωρίζουν ότι ούτε από το ΠΑΣΟΚ έχουν να περιμένουν κάτι διαφορετικό, αφού την πολιτική της ΚΑΠ εφάρμοζε ως κυβέρνηση και συνεχίζει να την ενστερνίζεται. Πρόκειται, λοιπόν, για κόμματα που, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, ταυτίζονται στη γενική στρατηγική. Και στο βαθμό που η στρατηγική είναι η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, η ΕΕ και η ΚΑΠ, η κατάσταση για τους μικρομεσαίους αγρότες, όσο περνάει ο καιρός, θα επιδεινώνεται περισσότερο.

Ενας είναι ο τρόπος να ξεφύγει η αγροτιά από τη δίνη της κρίσης και της συνεχούς υποβάθμισης. Η συνειδητοποίηση της ανάγκης να συμπορευτούν με τις δυνάμεις που πραγματικά δίνουν τη μάχη για μια ριζικά διαφορετική πολιτική σε όλο το φάσμα των κοινωνικο-πολιτικών σχέσεων και, ταυτόχρονα, για μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση του τομέα της αγροτικής οικονομίας και των αγροτών. Και η δύναμη αυτή στις σημερινές συνθήκες είναι οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ, που με αποφασιστικότητα, συνέχεια και συνέπεια δίνουν όχι μόνο τη μάχη της αντίστασης στα σχέδια της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά προτείνουν και συγκεκριμένες λύσεις για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της ανατροπής.