«Υπάρχουν πολλά νησιά που βρίσκονται στην ηπειρωτική Τουρκία, των οποίων το καθεστώς δεν έχει διευκρινιστεί, μετατρέποντας το πρόβλημα του Αιγαίου σε μια από τις σημαντικότερες τρέχουσες ή πιθανές εστίες σύγκρουσης στις θάλασσες του κόσμου».

Η θέση αυτή, που, σε γενικές γραμμές, οδήγησε στην κρίση της Ιμιας, επαναλαμβάνεται και, μάλιστα, από έναν εκ των ισχυρών ανδρών της Τουρκίας, τον αρχηγό του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, Ατίλα Ατές.

Αυτή η τοποθέτηση περιλαμβάνεται στον πρόλογο μελέτης για το νομικό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου, που εκδόθηκε με ευθύνη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Υπό την έννοια αυτή, είναι προφανές πως οι τοποθετήσεις του αρχηγού του Τουρκικού Στρατού δεν αποτελούν προσωπικές σκέψεις ή ιδέες, αλλά επίσημες θέσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Σε άλλο σημείο του κειμένου του Τούρκου στρατηγού, σημειώνεται πως «καμία νομική αντίληψη και κανόνας δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τα χωρικά της ύδατα και την απομόνωσή της από τη θάλασσα, την οποία επί εκατοντάδες χρόνια χρησιμοποιούσε μόνη της και με την οποία έχει άρρηκτους δεσμούς γεωγραφικής, ιστορικής, οικονομικής, κοινωνικής υφής και δεσμούς ασφάλειας».

Σε άλλο σημείο, ο Ατίλα Ατές επισημαίνει το ενδεχόμενο σύρραξης Ελλάδας και Τουρκίας για τις «διαφιλονικούμενες νήσους». Κατά τα γραφόμενά του, αυτό αποτελεί μια ισχυρή πιθανότητα, καθώς «η υπάρχουσα διαφωνία καθίσταται ακόμη πιο ζωτική, επειδή στο πλαίσιο των διατάξεων της Σύμβασης Διεθνούς Θαλάσσιου Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών, τα κατοικημένα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες έχουν χωρικά ύδατα και τα κατοικημένα, εκτός αυτού, έχουν υφαλοκρηπίδα και ιδιαίτερες οικονομικές περιοχές».

Οι θέσεις αυτές, αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από τις πάγιες τουρκικές θέσεις. Μάλιστα, έχει ενδιαφέρον, επίσης, ότι τα κείμενα αυτά γράφτηκαν και τυπώθηκαν προ οκταμήνου, όταν ο υπουργός Εξωτερικών και η κυβέρνηση «έπλεαν» σε πελάγη ευτυχίας για την «πρόοδο» των ελληνοτουρκικών σχέσεων.