Eurokinissi

Οι αντιδραστικές αυτές μεταρρυθμίσεις προωθούνται σ' όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης. Τα μέτρα αυτά αποτυπώνονται στη «Λευκή Βίβλο για την εκπαίδευση και την κατάρτιση» και εξειδικεύονται με αποφάσεις του ΟΟΣΑ και των υπουργών Παιδείας της ΕΕ. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που υιοθέτησε τη «Στρατηγική της Λισαβόνας» και ιδιαίτερα μετά την έναρξη της «διαδικασίας της Μπαλόνια», η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς του κεφαλαίου επιταχύνεται.

Οι αντιεκπαιδευτικές αυτές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται σε αρμονία με τις ρυθμίσεις της Γενικής Συμφωνίας Εμπορίου και Υπηρεσιών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και δηλώνουν την άμεση σχέση που προωθείται μεταξύ εκπαίδευσης και οικονομίας και την αναζήτηση νέων χώρων για να αποκομίσει περισσότερα κέρδη το κεφάλαιο.

Οι αναδιαρθρώσεις αυτές στη χώρα μας προωθούνται από το 1997 (νόμοι 2525/97 και 2640/98) και έχουν χρονικό ορίζοντα το 2010. Καθιστούν την εκπαίδευση έναν από τους πιο βασικούς συντελεστές για:

• Αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και ενδυνάμωση της εξουσία τους.
• Αμεση σύνδεση της εκπαίδευσης με την οικονομία και την παραγωγή, εισβολή της ιδιωτικοποίησης.
• Συμβολή της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή της ευέλικτης και φτηνής εργατικής δύναμης, όπως την απαιτούν οι επιχειρήσεις.
• Την πλήρη υποταγή της επιστήμης στο σχεδιασμό των οικονομικών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών (NATO, ΕΕ), με τον καθορισμό για το συμφέρον τους του ερευνητικού έργου των Πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων, εξοβελίζοντας κάθε ιδεολογία που ανατρέπει τα σχέδιά τους και το κοινωνικό σύστημα στο οποίο αυτοί ευδοκιμούν.

Ετσι η Παιδεία υποτάσσεται στη γραμμή της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους των επιχειρήσεων. Σχολεία και Πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως Ανώνυμες Εταιρείες.

Δημιουργείται μέσω της «διαδικασίας της Μπολόνια» μια αγορά ανοιχτή στον ανταγωνισμό στον τομέα της Παιδείας. Με το πρόσχημα της «αναβάθμισης της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης» και της «κινητικότητας» αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός και εμφανίζεται από τη μια ένας μικρός αριθμός υψηλού επιπέδου Πανεπιστημίων και σχολείων που συγκεντρώνει τους οικονομικά πιο εύρωστους και πιο «ανταγωνιστικούς» σπουδαστές και από την άλλη η μεγάλη πλειοψηφία των ιδρυμάτων και σχολείων, χαμηλότερης στάθμης με ελάχιστη χρηματοδότηση. Το αποτέλεσμα; «Κινητικότητα» και «ποιότητα» για τους πλούσιους και ακινησία και χαμηλή ποιότητα για τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και φυσικά για την πλειοψηφία των γυναικών που ανήκουν σ' αυτά τα στρώματα.

Οι φορείς της «διά βίου εκπαίδευσης» είναι το ΥΠΕΠΘ, τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων, η ΓΣΕΕ, τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, ο ΟΑΕΔ, Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση, που τις περισσότερες φορές συνεργάζονται με επιχειρήσεις που επενδύουν προς όφελός τους στην Εκπαίδευση. Ολα τα προγράμματα είναι ενταγμένα στη λογική της αγοράς και του κέρδους.

Τα προγράμματα, που προωθούνται από την ΕΕ, ΞΕΡΙΖΩΝΟΥΝ τον κοινωνικό ρόλο της εκπαίδευσης και της επιστήμης. Γιατί ενισχύεται η σχέση σχολείων και επιχειρήσεων, με στόχο την εύκολη ένταξη των νέων σ' αυτές ως απασχολήσιμων με μηδενικό κόστος.

- Οι μαθητές αναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε διάφορες δραστηριότητες - διαδικασίες υποταγής.

- Οι επιχειρήσεις ωφελούνται πολλαπλά από τις δράσεις των προγραμμάτων, ενώ οι μαθητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς μετατρέπονται σε άβουλα και άψυχα εξαρτήματα της σύγχρονης βαρβαρότητας.

Σ' αυτό το νέο ρόλο του σχολείου και στη διά βίου κατάρτιση η γυναίκα υφίσταται τις μεγαλύτερες συνέπειες. Είναι απασχολήσιμη, καταρτίσιμη, μισοάνεργη, μισοαναλφάβητη, φτηνό εργατικό δυναμικό στα χέρια των εργοδοτών. Αλλωστε, η λέξη «ευελφάλεια», γένους θηλυκού, αναφέρεται στη διά βίου κατάρτιση και επανακατάρτιση, στις ευέλικτες σχέσεις εργασίας και στη δουλιά εφ' όρου ζωής.