Ως πρόοδο χαρακτηρίζει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η χτεσινή «Καθημερινή» την προωθούμενη απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αναθεώρηση του άρθρου 16 και οπισθοδρομικούς όλους όσοι την αντιστρατεύονται. Και δε λέμε, για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, τα οποία εκπροσωπεί και υπηρετεί η προαναφερόμενη εφημερίδα, η αναθεώρηση του άρθρου 16, μαζί με όλα όσα αυτή σηματοδοτεί, θα σημάνει «εξέλιξη προς το καλύτερο, βελτίωση, προκοπή» (έτσι ερμηνεύει τη λέξη «πρόοδος» το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη) για τα συμφέροντα των λίγων «εχόντων και κατεχόντων». Στην πραγματικότητα, όμως, η προωθούμενη αναθεώρηση και όλα όσα τη συνοδεύουν αποτελούν μια βαθιά αντιδραστική και οπισθοδρομική πολιτική. Κι όχι μόνον επειδή τα μέτρα αυτά κάθε άλλο παρά σημαίνουν «εξέλιξη προς το καλύτερο, βελτίωση, προκοπή» για τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού γενικότερα. Επίσης, γιατί «μυρίζουν» Μεσαίωνα, όταν η μόρφωση και οι επιστήμες ήταν αποκλειστική υπόθεση των τότε λίγων «εχόντων και κατεχόντων» και των παρατρεχάμενων στις αυλές τους.

Στις σημερινές συνθήκες, μόνον η πλήρης ικανοποίηση του δικαιώματος στην ουσιαστική και ολοκληρωμένη μόρφωση για όλους, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις, αποτελεί πρόοδο και βήμα προς τα μπρος. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε μια δημόσια, δωρεάν και ενιαία εκπαίδευση. Το γεγονός, πως οι κυρίαρχες δυνάμεις βαδίζουν στην αντίθετη κατεύθυνση, αποδείχνει απλά και μόνο το βαθμό της αντιδραστικοποίησης του σύγχρονου καπιταλισμού.