«Διαρκή διεύρυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων στις ΗΠΑ καταγράφουν πρόσφατες έρευνες (...) οι καθηγητές Τ. Πικέτι και Ε. Σάεζ του πανεπιστημίου του Μπέρκλευ υπολόγισαν τη μεταβολή των πραγματικών εισοδημάτων των αμερικανικών νοικοκυριών την περίοδο 1990-2004 (...) βρήκαν ότι το μέσο πραγματικό εισόδημα του φτωχότερου 90% (δηλαδή της συντριπτικής πλειονότητας) αυξήθηκε κατά 2%. Το εισόδημα του πλουσιότερου 1% (πλούσιοι) αυξήθηκε κατά 57%, εκείνο του πλουσιότερου 0,1% (πολύ πλούσιοι) κατά 85%, ενώ του πλουσιότερου 0,01% (πάρα πολύ πλούσιοι) κατά 112% (...) όσον αφορά τις ανισότητες μεταξύ των ίδιων των πλουσίων η έντασή τους συνδέεται με την εμφάνιση νέων δραστηριοτήτων εξαιρετικά ελπιδοφόρων. Για παράδειγμα ένας γιατρός αντί να απασχολείται σε κλινική και να απολαμβάνει έναν ιδιαίτερα υψηλό μισθό, προτιμά να εργάζεται με πολλαπλάσιες απολαβές, για λογαριασμό μεγάλων χρηματοοικονομικών οίκων, αξιολογώντας ποια έρευνα για νέα φάρμακα αξίζει να χρηματοδοτηθεί. Συχνά ακαδημαϊκοί προτιμούν να εγκαταλείψουν το πανεπιστήμιο και να εργαστούν για λογαριασμό μεγάλων χρηματοοικονομικών οίκων, απολαμβάνοντας μεγαλύτερα εισοδήματα» (το ρεπορτάζ στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

«Επιτέλους βρήκα κι εγώ μια στέγη. Και τροφή, αλλά και παρέα. Κανένας μέσα δε διεκδικεί κάτι από μένα. Μου λένε καλημέρα και το εννοούν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που νιώθω ήρεμη. Ισως και ευτυχισμένη (...) αν θέλετε να με βοηθήσετε στείλτε με πάλι στη φυλακή. Σας παρακαλώ καταδικάστε με (...) το μόνο που θέλω είναι να επιστρέψω στο κελί μου. Θέλω να με καταλάβετε. Αλλιώς, εάν με αφήσετε ελεύθερη, θα φροντίσω να κλέψω κι άλλο πορτοφόλι για να γυρίσω πάλι στο "σπίτι μου". Στις φίλες μου. Και να κλείσω τα μάτια μου εκεί. Στη θαλπωρή της φυλακής!» (η Ελλη Κωνσταντουδάκη καταγράφει την κατάθεση μιας 62χρονης κατηγορούμενης γιατί έκλεψε ένα πορτοφόλι / «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).