Σε ακόμα πιο επικίνδυνες και αντιδημοκρατικές ατραπούς - με το πρόσχημα της πάταξης, φαινομένων βίας - επιχειρούν να οδηγήσουν το λαό, οι επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου και η κυβέρνηση. Στα πλαίσια του «θατσερικού μοντέλου» (υποτιθέμενης αντιμετώπισης της βίας), στην εφαρμογή του οποίου έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση και Σούπερ Λίγκα (ΣΛ), η δεύτερη αποφάσισε να προτείνει το ρόλο της αστυνομίας να υποκαταστήσουν πλήρως, ιδιωτικές εταιρείες. Δηλαδή να αναλάβουν τον απόλυτο έλεγχο και την αστυνόμευση στα γήπεδα οι ιδιώτες.

Στη σύσκεψη υπευθύνων ασφαλείας των ΠΑΕ με τους διοικούντες τη ΣΛ, ύστερα από πρόταση της ΠΑΕ ΑΕΚ, αποφασίστηκε να εισηγηθούν, την παραπάνω πρόταση, στο ΔΣ της λίγκας. Αυτό, με τη σειρά του («πιθανοσίγουρα» θα την υιοθετήσει και) στη συνέχεια θα την υποβάλλει στην κυβέρνηση. Ζητώντας την - απαραίτητη - αλλαγή του θεσμικού πλαισίου.

Πρόκειται για μια απαράδεκτη και επικίνδυνη προοπτική, η οποία εντάσσεται στη γενικότερη λογική των κυβερνώντων. Αφ' ενός της επιβολής πλαισίου που επιτρέπει τη μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, νέοι όροι προσαρμοσμένοι στις σύγχρονες απαιτήσεις και τα σχέδια των κατεχόντων). Αφ' ετέρου της επέκτασης στην αστυνομοκρατία και την καταστολή εντάσσοντας μαζί με τους κρατικούς μηχανισμούς και ιδιωτικές εταιρείες. Το γήπεδο αποτελεί (και σ' αυτή την περίπτωση) χώρο - πιλότο, για μέτρα που θα επεκταθούν και στα υπόλοιπα τμήματα της κοινωνίας.

Με την εφαρμογή (και) αυτού του μέτρου, επιπλέον, θα μεγιστοποιηθεί η ασυδοσία των «ΠΑΕαρχών» που θα μετατρέψουν - και τυπικά - την επιχείρησή τους σε «κράτος εν κράτει». Γίνονται οι απόλυτοι και ανεξέλεγκτοι «άρχοντες», με τον επίσημο στρατό τους. Ο οποίος, προφανέστατα, θα υπερασπίζεται τα «δίκαια» του αφεντικού του. Είναι μέτρο που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη περιστολή των δικαιωμάτων και ελευθεριών, του κάθε φιλάθλου. Και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους ακόμα και για την ασφάλειά τους. Ποιος και πώς θα ελέγξει τους «χτιστούς φύλακες»; Οχι πάντως η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής που - όπως αποδεικνύουν τα πεπραγμένα - συμφωνεί με τη φιλοσοφία των επιχειρηματιών και (σχεδόν) πάντα μετατρέπει τις απαιτήσεις τους σε θεσμικό πλαίσιο.

Τα φαινόμενα βίας αποτελούν προϊόν της κοινωνικής ανισότητας, των αδιεξόδων και της παθογένειας του καπιταλιστικού συστήματος. Οι αντιλήψεις της «ελεύθερης αγοράς» και του απάνθρωπου ανταγωνισμού μετατρέπουν όλο και περισσότερο την κοινωνία μας σε μια πραγματική ζούγκλα. Η επιχείρηση ελέγχου, περιορισμού ή μετατόπισης (π.χ. από το γήπεδο στη γειτονιά) και όχι εξάλειψη του φαινομένου (στη βάση αιτίας - αιτιατού) θα έχει τα αντίθετα - από τα προβαλλόμενα - αποτελέσματα. Ο αυταρχισμός αλληλοτροφοδοτεί και αναπαράγει καταστάσεις βίας, κυρίως σε αποπροσανατολισμένους νέους. Μήπως όμως αυτό είναι που επιδιώκουν, οι κρατούντες;