«Με την ψυχή στο στόμα»

Από την πρώτη κιόλας μέρα του Φεστιβάλ, οι ελληνικές ταινίες είχαν την τιμητική τους. Με την παλιά ταινία του Σταύρου Τσιώλη «Ο μικρός δραπέτης» (1968) - ταινία με την οποία ουσιαστικά ξεκίνησε η δεύτερη δημιουργική περίοδος αυτού του πολύ σημαντικού Ελληνα σκηνοθέτη, μια αναδρομή στο παρελθόν με μια όμορφη ταινία - αλλά και με μια άλλη, συνέχεια μιας παλιότερης, τη «Λούφα και παραλλαγή», «Σειρήνες στο Αιγαίο», μια ταινία που έχει ήδη δοκιμαστεί στις αίθουσες, και έχει κόψει αρκετά εισιτήρια, ξεκίνησε το Φεστιβάλ.

Από την τηλεόραση στον κινηματογράφο, η ταινία του γνωστού κινηματογραφιστή, φωτογράφου, μοντέρ, σκηνοθέτη, Νίκου Καβουκίδη «Απόστολος και μόνος», όπου ο πολύ καλός ηθοποιός Γιώργος Μιχαλακόπουλος ερμηνεύει τον κεντρικό ρόλο. Η ταινία δοκιμάστηκε στη μικρή οθόνη, με μεγάλη ακροαματικότητα. Στη μεγάλη οθόνη προσπάθησε να κάνει μια μεταφορά του τηλεοπτικού στον κινηματογραφικό λόγο, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Θα αναφερθούμε ακόμη σε δύο ελληνικές ταινίες, τους «Ικέτες» του Σταύρου Ιωάννου, και «Το πέρασμα» του Δημήτρη Σταύρακα. Η πρώτη, ντοκιμαντέρ, γυρισμένο στην Εύβοια, μιλά για τον απάνθρωπο τρόπο μεταφοράς των λαθρομεταναστών και την υποκρισία των Αρχών που θέλουν να τους «βοηθήσουν», χωρίς να το εννοούν... Στην ταινία του Σταύρακα, έχουμε την ίδια θεματική. Είναι μια μυθοπλαστική ταινία, όμως πίσω από την ντοκιμαντερίστικη αφήγηση φανερώνεται το προσωπικό δράμα αυτών των ανθρώπων, όπως και αυτών που αφήνουν πίσω τους. Θα θέλαμε όμως, και στις δύο ταινίες, η εικόνα να λειτουργεί πιο αφαιρετικά, να υπονοεί για να κινεί τη φαντασία του θεατή.

Αφήνουμε τελευταία την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Η ψυχή στο στόμα». Μια ταινία που μιλά για τη βία που ασκείται σε ένα άτομο από την οικογένειά του αλλά και από τον εργασιακό του χώρο. Ο Οικονομίδης αποδίδει με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο αυτή την κατάσταση, αφήνοντας, σε δεύτερη ανάγνωση, την ψυχολογική κατάσταση του πρωταγωνιστή του, ο οποίος τελικά αντιδρά και φτάνει στο έγκλημα. Μια αυξομείωση σε κάποια χρονικά διαστήματα θα έκανε την ταινία πιο εύκολα αναγνώσιμη.

Περιμένουμε ακόμα την ελληνική ταινία που θα ασχοληθεί με τα τρέχοντα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες, με μοντέρνα αφήγηση και καλλιτεχνικό τρόπο. Ισως τις επόμενες μέρες, τώρα που η ομίχλη εξαφανίστηκε από την πόλη, να έχουμε κάποια δείγματα.