«Το καλοκαίρι του '89, άλλωστε κανένα καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη δεν έλειπαν οι ταραχές», σημειώνει η Σώτη Τριανταφύλλου στον πρόλογο του καινούριου της μυθιστορήματος «Κινέζικα κουτιά: τέσσερις εποχές του ντετέκτιβ Μαλόουν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη». Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, μια ομάδα λευκών επιτίθεται εναντίον τεσσάρων μαύρων νεαρών που πήγαιναν σε μια μάντρα, με την πρόθεση να αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Ο δεκαεξάχρονος Γιούσεφ Χόκινς βρίσκει το θάνατο. Τη στιγμή που τα βίαια επεισόδια συνεχίζονται και συγκλονίζουν την πόλη ...29 (!) αστυνομικοί με πολιτικά αναζητούν πορτοφολάδες! Τότε αρχίζει η ιστορία.

Κεντρικός ήρωάς της, ο Στούαρτ Μαλόουν. Ενας πρώην αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο οποίος πάσχει από χρόνιο αϋπνία και βαριά κατάθλιψη. Η αναδουλιά του γραφείου του είναι το τελευταίο πράγμα που τον απασχολεί, φτάνει να έχει, αραιά και πού, καμιά υπόθεση για να μπορεί να καλύπτει το νοίκι του βρώμικου διαμερίσματός του στην Τσάινατάουν και να καταβάλλει το μισθό της Ντήνι, της γραμματέως του, στην οποίαν έχει αναθέσει την εύκολη υπόθεση μιας εξαφάνισης... Και ξαφνικά, στην έτσι κι αλλιώς ταραγμένη συνοικία, ο ένας φόνος διαδέχεται τον άλλον. Κινέζοι, Μαύροι και Εβραίοι, άνθρωποι που δεν έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους, βρίσκουν το θάνατο από το ίδιο χέρι. Η αστυνομία ανησυχεί σε βαθμό υστερίας. Ο Μαλόουν, όμως, μοιάζει αδιάφορος. Είναι, άραγε, τόσο κυνικός; Κατά τη γνώμη μου, ο άνθρωπος αυτός είναι τραγικά ευαίσθητος. Γι' αυτό και δεν μπορεί να κλείσει μάτι τη νύχτα, γι' αυτό και δε λαδώθηκε ποτέ, γι' αυτό και έβγαλε «άσχημο» όνομα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο Βιετνάμ και δεν ξεπάστρεψε ένα τσούρμο άμαχου πληθυσμού. Ο Μαλόουν ζει και εργάζεται στην πιο επικίνδυνη περιοχή της πιο επικίνδυνης μεγαλούπολης - αν και τώρα πια όλες οι μεγαλουπόλεις όμοιες είναι. Στην ουσία όμως, ούτε ζει ούτε εργάζεται, απλώς περιφέρεται σέρνοντας την αϋπνία του και τη μελαγχολία του μαζί του.

Προσπαθεί να λησμονήσει, να κοιμηθεί, να ελπίσει. Και μονάχα στην τελευταία σελίδα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πια τόσο νέος ώστε να υποφέρει. Πρόκειται για μια έξυπνη αστυνομική, αλλά και κοινωνική ιστορία γραμμένη με τρυφερότητα, χιούμορ, οξυδέρκεια και καλοσύνη.