Παρά την εμφανή πρόθεση της κυβέρνησης να μοιράσει "χαμόγελα" και "φροντίδα" στα λαϊκά στρώματα, βγάζοντας σε πρώτο πλάνο το "κοινωνικά ευαίσθητο" προσωπείο της, ο πρωθυπουργός - και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της Κυριακής - δεν παρέλειψε να είναι σαφής και στα ώτα των μεγαλοκεφαλαιούχων. Οπως υποσχέθηκε, δεν πρόκειται να επιτρέψει να τεθεί σε δοκιμασία η πορεία προς την ΟΝΕ. Θέλησε, μέσα από την κινδυνολογία και τους σαθρούς εκβιασμούς του τύπου "προτιμάτε την αναταραχή των εκλογών και το χάος ή θέλετε τη νηνεμία του "μονόδρομου" και την ευημερία της ΟΝΕ", να κατοχυρωθεί ως ο "εκλεκτός" του μεγάλου κεφαλαίου. Η δική μου κυβέρνηση - είπε σε απλά ελληνικά ο πρωθυπουργός - θέτει νυν υπέρ πάντων την ΟΝΕ. Εσείς, κατηγόρησε τη ΝΔ, το ΣΥΝ και τους κάθε απόχρωσης ευρωλάγνους, δεν είστε πραγματικοί υπασπιστές της Κομισιόν. Θέτετε υπεράνω το κομματικό σας συμφέρον. Ως εκ τούτου, θα σας... μαρτυρήσω στα (κοινά μας) αφεντικά, ήταν η απειλή του κ. Σημίτη προς τους, ποικίλων αποχρώσεων, ομοϊδεάτες του. Ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να εξαγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από την τακτική του πρωθυπουργού. Μπορεί, παράλληλα, να εκτιμήσει το είδος της "αντιπολίτευσης" και το μέγεθος των "διαφορών" που χωρίζουν το ΠΑΣΟΚ με τα κόμματα της... ευρωενωσιακής προοπτικής.

Το ίδιο όμως ξεκάθαρος, έως... "αμείλικτος", εμφανίστηκε ο Κ. Σημίτης απέναντι σε όσους αρνούνται να συμβιβαστούν με την αντιλαϊκή του πολιτική. Γι' αυτό, μέσα στις τόσες "φιλολαϊκές" εξαγγελίες, φρόντισε να διαμηνύσει στα λαϊκά στρώματα ότι οι λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις δεν τον τρομάζουν... "Σπάσαμε ρεκόρ στις κινητοποιήσεις τα προηγούμενα τρία χρόνια" (!), διαπίστωσε ο πρωθυπουργός που φάνηκε να το χαίρεται... Αλλά, αμετανόητα προσηλωμένος σε μια πολιτική που αναγκάζει τα λαϊκά στρώματα να "συνεχίσουν" και να "εντείνουν" τις διαμαρτυρίες τους - που ο ίδιος βέβαια τις θεωρεί υποκινούμενες - τόνισε με έμφαση: "Δε μας φοβίζουν" οι κινητοποιήσεις...

Αυτό το τελευταίο είναι και το μεγαλύτερο ψέμα της κυβέρνησης. Μεγαλύτερο ακόμα και από τα "φιλολαϊκά φύκια" που πουλά το τελευταίο διάστημα. Η κυβέρνηση όχι απλώς "φοβάται", αλλά στην πραγματικότητα τρέμει μπροστά στους λαϊκούς αγώνες. Η προοπτική να βρεθεί αντιμέτωπη με ακόμα πιο μαζικές και ενωτικές λαϊκές αντιδράσεις, να συναντήσει στους δρόμους του αγώνα τους εκμεταλλευόμενους εργάτες, τους περιθωριοποιημένους ανέργους, τους... "αναλφαβητίσιμους" μαθητές, τους ξεριζωμένους αγρότες, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να της συμβεί. Γιατί γνωρίζει ότι μπροστά σε τέτοιες συναντήσεις, το ανιαρό παραμύθι της "φιλόστοργης" ΟΝΕ αποκαλύπτεται καθαρά ως μια τραγική για τη χώρα ιστορία, γεμάτη πραγματικούς "δράκους", αληθινή φτώχεια και πολλά... "κεντροαριστερά" κλομπ.