ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Καταθρυμμιατίστηκε και επίσημα ο μύθος ότι η Ουάσιγκτον θα ασκούσε την επιρροή της στην Τουρκία για τη λύση του Κυπριακού, όπως διαδιδόταν κατά κόρον καιρό τώρα. Το αμερικανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο "Ασοσιέιτεντ Πρες" (ΑΠ) μετέδωσε (15/7) σχετικά από την Αγκυρα: "Ενθαρρημένες από τις σχεδιαζόμενες συνομιλίες ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα τις πιέσουν απευθείας στη φιλονικία τους για την Κύπρο, είπε ο υπουργός Αμυνας Ο. Κόεν".

Αφού κατόπιν το ΑΠ ανέφερε ότι "ο κ. Κόεν, που πρόσφατα είχε συνομιλίες στην Ελλάδα, συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Αμυνας της Τουρκίας για θέματα όπως η φιλονικία με την Ελλάδα για την Κύπρο", εξηγούσε (σ.σ. το ΑΠ και όχι ο Κόεν): "Η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι έχουν αρνηθεί να επαναλάβουν τις συνομιλίες με τους Ελληνοκύπριους, που έχουν διακοπεί από το 1997, μέχρις ότου αναγνωριστεί διεθνώς το τουρκικό κρατίδιο στη Νήσο". "Θα αφήσουμε στην ελληνική κυβέρνηση και στην τουρκική κυβέρνηση να λύσουν τις διαφορές τους" κατέληγε το ΑΠ. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι η Τουρκία παραμένει ελεύθερη να συνεχίσει την αδιαλλαξία της απέναντι στο Κυπριακό πρόβλημα, όπως ακριβώς και στο Κουρδικό.

Σχετικά με την όλη αυτή διφορούμενη στάση της Ουάσιγκτον, ο συνεργάτης της δεξιάς εβδομαδιαίας εφημερίδας "New York Press" George Szamuely, σε άρθρο του με τον τίτλο "Τουρκικό λουκούμι" έγραφε (20/7), ότι τον Απρίλη του 1995 ο Νίκολας Μπερνς, εκπρόσωπος τότε του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ - και σήμερα πρεσβευτής στην Αθήνα - ανακοίνωσε: "Εμείς έχουμε ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όπως έχει και η τουρκική κυβέρνηση, να γίνει βέβαιο πως τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα των Κούρδων προστατεύονται και, μάλιστα, προωθούνται".

Τόνιζε κατόπιν ο Szamuely: "Επί χρόνια τώρα η Τουρκία επιδίδεται σε ένα κτηνώδη πόλεμο κατά του Εργατικού Κόμματος των Κούρδων (ΡΚΚ), που ο ηγέτης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, μόλις τελευταία καταδικάστηκε σε θάνατο. Υπολογίζεται ότι ο πόλεμος αυτός έχει κοστίσει 30.000 ζωές. Οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν ατελείωτα ότι θεωρούν το ΡΚΚ μια "τρομοκρατική οργάνωση". Ακόμα βοήθησαν τους Τούρκους να συλλάβουν τον Α. Οτσαλάν στην Κένυα".

Ερχόμενος στο λεγόμενο απελευθερωτικό στρατό του Κοσσόβου ο Szamuely υπενθυμίζει ότι το 1998 ο ειδικός απεσταλμένος της κυβέρνησης Κλίντον στο Κόσσοβο, Robert Gelard, πρώην στέλεχος της αμερικανικής κατασκοπευτικής υπηρεσίας, είχε πει: "Αυτή είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, μια τρομοκρατική οργάνωση". "Ωστόσο, σημείωνε ο Szamuely, τελευταία ο Gelant δεν ακούστηκε να λέει τίποτα, ενώ ο KLA κυριαρχεί στο Κόσσοβο, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ δε δίνουν δεκάρα για το τι γίνεται στους Κούρδους της Τουρκίας".

Και υπογραμμίζει: "Τα αδιάντροπα αυτά δύο μέτρα και σταθμά δεν είναι βέβαια κάτι νέο. Οι Αμερικανοί θεωρούν αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Τουρκία έχει ζωτική στρατηγική σπουδαιότητα. Η όποια αίσθηση αξιοπρέπειας πρέπει να εγκαταλειφθεί, ώστε η Τουρκία να βρίσκεται "στο κατάστρωμα". Οι Βρετανοί επινόησαν την αντίληψη αυτή του απαραίτητου Τούρκου. Χωρίς την Τουρκία η Δύση είναι τελειωμένη"...

Παρ' όλα αυτά, οι Τούρκοι τάχθηκαν με τη Γερμανία στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν πολέμησαν άσχημα γιατί ο στρατός τους ήταν πλαισιωμένος και διοικούνταν από Γερμανούς αξιωματικούς. Οι Τούρκοι άνοιξαν ένα είδος φλεγόμενου μονοπατιού. Σφαγιάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιους, έδειξαν στον υπόλοιπο κόσμο πώς να διαπράττει γενοκτονία κάτω από το κάλυμμα του πολέμου.

Υστερα, το 1945, έγιναν ο ευνοούμενος πελάτης των ΗΠΑ. Αν και μέλος του ΝΑΤΟ δεν είχαν πυρηνικά όπλα και δε διέθεταν τα μέσα να εμποδίσουν τη δίοδο Σοβιετικών σκαφών από τα στενά του Εύξεινου Πόντου. Η μόνη επίδειξη στρατιωτικής παλικαριάς τους ήταν η εισβολή στην Κύπρο και η αποβολή 200.000 Ελληνοκυπρίων από τη Βόρεια Κύπρο. Οι ΗΠΑ επίμονα επιπλήττουν τους Ευρωπαίους για το ότι δεν προσκαλούν την Τουρκία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης".

Και κλείνει με έκδηλο σαρκασμό ο Szamuely: "Εγώ έχω μια καλύτερη ιδέα. Αφού οι Ευρωπαίοι δεν είναι πιθανόν να υποχωρήσουν - γνωρίζουν το λευκό από το μη λευκό - γιατί οι ΗΠΑ δεν προσκαλούν την Τουρκία να γίνει η 51η πολιτεία της συμπολιτείας";

Ακόμη και οι "New York Times", σε κύριο άρθρο τους (24/6), λίγο πριν από τη θανατική ποινή κατά του Οτσαλάν, επέκριναν την εξοντωτική τακτική της Αγκυρας - φυσικά με τις γνώριμες επιφυλάξεις τους - γράφοντας: "Στο πέρασμα των χρόνων η σκληρή απάντηση της Τουρκίας ακόμα και στη μη βίαιη κουρδική δραστηριότητα, οδήγησε σε σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συγγραφείς, δημοσιογράφοι και εκλεγμένοι αξιωματούχοι έχουν συλληφθεί και ειρηνόφιλα πολιτικά κόμματα απαγορεύτηκαν. Οι παραβιάσεις αυτές έχουν κάνει την Τουρκία έναν παρία στην Ευρώπη και ανέκοψαν τις φιλοδοξίες της να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σαν απάντηση στη βία του κ. Οτσαλάν, οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας κατέστρεψαν περιοχές κατοικούμενες από Κούρδους στη νοτιοανατολική Τουρκία, ισοπεδώνοντας χωριά και εξωθώντας δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες προς την Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη".

Ενώ όμως επισήμανε αυτά η μεγαλόσχημη εφημερίδα δεν εκστόμισε, στο άρθρο της αυτό, ούτε λέξη για την ευθύνη της Ουάσιγκτον, η οποία όχι μόνο δε σπεύδει να αντιταχθεί έμπρακτα στην εξοντωτική πολιτική της Αγκυρας, αλλά και τη βοηθάει ιδιαίτερα με σύνεργα θανάτου.

Αυτό το χρέος εκπλήρωσε ένα άλλο αμερικανικό έντυπο, το δελτίο του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Πόλεμος και Ειρήνη της Νέας Υόρκης, το οποίο με άρθρο της διευθύντριάς του Selmas Brackman κατάγγειλε ανοιχτά ότι, ενώ το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε ανελέητα τους Σέρβους, στο μέλος του - την Τουρκία - "πωλούνται περισσότερα όπλα από τις ΗΠΑ από ό,τι σε όποια άλλη χώρα του κόσμου", παρά την εξοντωτική συμπεριφορά της έναντι της κουρδικής μειονότητας.