Πρώτο σημείο που μπορεί να επισημανθεί είναι ότι από τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών προέκυψε με σαφήνεια η αντίληψη των κομμάτων για τη φύση και το χαρακτήρα της ΕΕ. Τόσο ο Κ. Σημίτης, όσο και ο Κ. Καραμανλής δεν απέκρυψαν πως, πέρα από τις "αρνητικές" της πλευρές (σ.σ.: στη συνέχεια θα δούμε πώς τις αντιλαμβάνονται αυτές τις "αρνητικές" πλευρές), θεωρούν την ΕΕ ως μια "αναγκαιότητα", εξαιρετικά ωφέλιμη και χρήσιμη για το λαό και τον τόπο και το ζήτημα έγκειται στο πόσο "ικανός" και "καπάτσος" θα είναι ο εγχώριος διαχειριστής για να αντλήσει αυτά τα οφέλη για την Ελλάδα. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος εξέφρασε και πάλι την άποψη πως η ΕΕ αποτελεί χώρο ευεπίφορο σε "διορθώσεις", χώρο ανοιχτό σε κινήσεις αντιμετώπισης των όποιων "ανεπαρκειών" τη χαρακτηρίζουν και, τελικά, υποστήριξε ότι η ΕΕ αποτελεί οργανισμό που μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τα λαϊκά στρώματα, εφόσον καλυφθούν κάποια "δημοκρατικά ελλείμματα" στη θεσμική της συγκρότηση. Οσο για τον Δ. Τσοβόλα, κινήθηκε και πάλι στη λογική πως η σημερινή και "κακή" ΕΕ, μπορεί αύριο, αυτή η ίδια ΕΕ, να μεταλλαχθεί και να γίνει "καλή", οπότε και δε θα συμπεριφέρεται σαν "πολιτικός νάνος" έναντι των ΗΠΑ.

***

Η καθαρή, ταξική τοποθέτηση του ΚΚΕ είναι σκόπιμο να συγκριθεί με την επίσης ταξική, αλλά καθόλου καθαρή θέση των υπόλοιπων κομμάτων. Ας βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Και για εκείνους που εμφανίζουν ως όφελος τη συμμετοχή σε έναν οργανισμό, που βομβαρδίζει τα Βαλκάνια και ταυτόχρονα έχει στείλει στη φτώχεια και την ανεργία πάνω από 70 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες. Ας βγουν συμπεράσματα και για εκείνους που υποστηρίζουν ότι η παραπάνω πραγματικότητα αντιμετωπίζεται με "μερεμέτια" και "διορθώσεις". Ας βγουν συμπεράσματα και για εκείνους, τους κομμουνιστές, οι οποίοι δεν εννοούν να συμπλεύσουν με μια πραγματικότητα, που βάζει τα μονοπώλια πάνω από το λαό.

***

Πώς θα προέλθει, όμως, η "άλλη" ΕΕ, η "άλλη" Ευρώπη, όπως υποστηρίζουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ; Μήπως δεν είναι ευκρινές ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συναγωνίζονται μπροστά σε βιομήχανους, εφοπλιστές και τραπεζίτες για το ποιος θα αποδειχτεί πιο πιστός διαχειριστής της λογικής του "μονόδρομου"; Ποια αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι κ. κ. Σημίτης και Καραμανλής, όταν τη στιγμή που η ΕΕ ενεργεί ως ο ΝΑΤΟικός βραχίονας των ΗΠΑ και σε απόλυτη σύμπνοια μαζί τους, εκείνοι ομιλούν για μια ΕΕ που θα λειτουργεί σαν "αντίπαλο δέος" (!) απέναντι στις ΗΠΑ; Τούτη είναι κατ' αυτούς η "αρνητική πλευρά" της ΕΕ... Οτι "σύρεται" από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ! Για τον ομφάλιο λώρο, όμως, που δένει τις ευρωενωσιακές και τις αμερικανικές βόμβες πάνω από τη Γιουγκοσλαβία, ούτε κουβέντα.

Μήπως, παράλληλα, δεν είναι ευκρινές ότι ο ΣΥΝ ασελγεί στο όνομα της Αριστεράς, υποστηρίζοντας ότι η ΕΕ των φονιάδων και των "συμφώνων σταθερότητας" θα... μεταλλαχτεί σε "Ευρώπη των λαών";! Οτι το ΔΗΚΚΙ, μέσα από τις αναλύσεις του τύπου "πρώτα η πολιτική και μετά η οικονομική ενοποίηση", διακατέχεται και σπέρνει αυταπάτες αντίστοιχες με εκείνου που ισχυρίζεται ότι μια πολυκατοικία χτίζεται από τα παράθυρα;...

***

Βεβαίως, δε θα περιμέναμε από τα κόμματα της ολιγαρχίας ούτε να παλεύουν, ούτε να υποκρίνονται ότι παλεύουν για το γκρέμισμα της ΕΕ. Δε θα περιμέναμε από αυτά τα κόμματα να υιοθετούν στην καθημερινή τους πρακτική δράση και προπαγάνδα τη θέση για ρήξη με την ΕΕ και τις κοινωνικές δυνάμεις της Ελλάδας που ικανοποιούν τα συμφέροντά τους από τη συμμετοχή σ' αυτήν, ούτε τη θέση για διάλυσή της. Ομως, το γεγονός ότι δεν το πράττουν είναι μια σαφής απόδειξη του πόσο πραγματικά και με πόσο αποφασιστικό τρόπο στέκονται στο πλευρό του λαού. Είναι απόδειξη της απουσίας τους, τελικά, από τη λαϊκή πάλη κατά των δεινών που πρεσβεύει η ΕΕ και η πολιτική που εκπορεύεται απ' αυτήν σε βάρος της χώρας μας.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Αντίσταση, αντεπίθεση, πολιτική ρήξης με την ΕΕ και ανατροπής, διάλυσης αυτού του οργανισμού. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για μια Ελλάδα που χτίζει πραγματικά προοδευτικές μορφές συνεργασίας, μια Ελλάδα που διεκδικεί, μια Ευρώπη που αντιμάχεται τα μονοπώλια, μια Ευρώπη δίχως μονοπώλια και κεφάλαιο, τελικά μια Ευρώπη του σοσιαλισμού