Εικόνες φρίκης. Συνάδελφοι τρομαγμένοι. Σοκαρισμένοι. Γιουγκοσλάβοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί έχουν γίνει κομμάτια. Διαμελισμένα πτώματα. Χέρια κομμένα, κρατώντας στυλό και κασέτες.

Οι ανταποκρίσεις που φτάνουν από το σημείο της σφαγής είναι συγκλονιστικές. Πολλοί νεκροί. Μεγάλες καταστροφές. Τα δάκρυα μετατρέπονται σε οργή. Ηταν στρατιωτικός στόχος είπαν...

Και εμείς καλούμαστε, σήμερα, να γράψουμε μερικές αράδες για τη χτεσινή Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου.

* * *

Οι αρμόδιοι έχουν ήδη μιλήσει. Εχουν εκφράσει τις ευχές τους και τα "πρέπει" τους... Σύμφωνα με το εθιμοτυπικό της ημέρας.

Κι εμείς πρέπει να γράψουμε για την Ελευθερία του Τύπου.

Τι είναι αυτό; Μήπως ξέρεις εσύ, Ντάνκο;

Ο Ντάνκο είναι νεκρός... Ηταν στόχος. Στρατιωτικός. Εκείνη την ώρα που τα γεράκια τον στόχευαν, ήταν στον "κεντρικό έλεγχο".

* * *

Ψάξαμε να βρούμε στοιχεία για τους νεκρούς δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο.

Ψάξαμε στο Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου.

Την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων.

Την Παγκόσμια Ενωση Εφημερίδων.

Στα γρήγορα ρίξαμε και μια ματιά στην ενημέρωση του ΟΗΕ...

* * *

Ο Μπράνκο και οι άλλοι νεκροί συνάδελφοι της γιουγκοσλαβικής τηλεόρασης δεν υπήρχαν ΠΟΥΘΕΝΑ!

Τα ονόματά τους δε συμπλήρωσαν τον μακρύ κατάλογο...

Κι έτσι τα στοιχεία - παρά το γεγονός ότι θα γέμιζαν ένα ωραίο αφιέρωμα - δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους συναδέλφους μας που ήταν στρατιωτικοί στόχοι.

* * *

Αφήσαμε τα στοιχεία για άλλους...

Κι επιλέξαμε μια δήλωση.

"Χτες βράδυ σταμάτησα να φοβάμαι το θάνατο και τρομοκρατήθηκα από την αμερικανική δημοκρατία και την ιδέα της περί δημοσιογραφίας. Τι διεστραμμένος τρόπος να φέρνεις τάχα τη δημοκρατία με βόμβες!"

Το σχόλιο αυτό του Μίλαν Μπέσετζιτς,αρχισυντάκτη της εφημερίδας "ΓΚΛΑΣ ΤΖΑΒΝΟΣΤΙ", για το βομβαρδισμό της κρατικής τηλεόρασης (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 24.4.1999) είναι ίσως το καταλληλότερο για αυτή τη μέρα.

Τη μέρα της Ελευθερίας του Τύπου.