Μαχήτριες και μαχητές της ειρήνης, βρισκόμαστε στην εβδομάδα που οδηγεί στην Κυριακάτικη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Τώρα είναι χρέος τιμής. Είναι "όρκος στον Λαμπράκη, χρέος στη ζωή... ". Αμέσως μετά την περσινή Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, είπαμε ότι "τώρα πια το κίνημα στήθηκε ξανά στα πόδια του από ποιότητα κι από συμμετοχή. Τώρα μπορεί να πορεύεται". Στο χρόνο που πέρασε, διαβάσαμε, μιλήσαμε, σκεφθήκαμε και ζήσαμε την εμπειρία πρωτόγνωρων γεγονότων, με αποκορύφωση τη συνεχιζόμενη δολοφονική επίθεση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Γίναμε περισσότεροι και σοφότεροι. Τις μέρες που απομένουν μέχρι την κυριακάτικη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης δεν υπάρχει χώρος ούτε χρόνος για εσωστρεφείς διαλογισμούς. Υπάρχει μόνο η πολιτική πράξη. Το πολιτικό και φιλοσοφικό μας οπλοστάσιο είναι ατελείωτο. Η φαρέτρα μας είναι γεμάτη με τα βέλη της γνώσης του ήλιου. Είναι χρέος τιμής να γεμίσει, κυριολεκτικά, το πανάρχαιο μονοπάτι της ελευθερίας, το μονοπάτι του Μαραθώνα από τα σώματα και τις ψυχές των οδοιπόρων της ειρήνης. Είναι χρέος τιμής να μετατρέψουμε τις γειτονιές σε ένα απέραντο μετερίζι αγώνα. Είναι χρέος τιμής να εξηγήσουμε και να πείσουμε κάθε απλό άνθρωπο, κάθε απλό Ελληνα να δώσει "παρών" στο μονοπάτι της ειρήνης.

Μπορούμε! Χρειάζεται μόνο να μιλήσουμε με απλές κουβέντες, με παρρησία και θάρρος. Να πούμε όλα όσα γνωρίζουμε για τη ζωή και τον άνθρωπο. Να μιλήσουμε για το δικαίωμα στη ζωή και στον αγώνα της. Να μιλήσουμε στις λαϊκές φτωχογειτονιές για τα βάσανα του ανθρώπου και να τα δέσουμε χάντρες στο κομπολόι της ειρήνης. Να μιλήσουμε και στις λιγότερο λαϊκές συνοικίες, εκεί που οι άνθρωποι διακατέχονται από το σύνδρομο μιας κατά φαντασία ανωτερότητας και να τους εξηγήσουμε την καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από την απειλή της παγκόσμιας δικτατορίας του ΝΑΤΟ και των ισχυρών. Προπάντων να τους πείσουμε να βγάλουν τις αξιοπρεπείς τους παντούφλες και να βγουν στον ήλιο για να συμπαραταχτούν με το ανθρώπινο ποτάμι της ζωής και του αγώνα. Στην προσπάθειά μας αυτή, πιθανόν να συναντήσουμε τους γνωστούς χαχάνους που άλλοι θέλουν να διακωμωδήσουν κι άλλοι να ελεεινολογήσουν. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που βρίσκουν την ευκαιρία να φιλοσοφήσουν για να βγάλουν κρυμμένα τους απωθημένα. Περιφρονείστε τους μετά μανίας. Με σταθερότητα και ψυχραιμία γυρίστε τους τα νώτα. Οι διακηρύξεις υπάρχουν, το ενημερωτικό υλικό υπάρχει. Ενημερώνουμε κάθε πολίτη που με σύνεση και σοβαρότητα ζητά να τον πληροφορήσουμε για τις σκέψεις μας.

Μαχήτριες και μαχητές του ειρηνιστικού κινήματος, τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν τα κρούσματα αρνητικής παρουσίας μιας χούφτας ανθρώπων που γίνονται απολογητές του ΝΑΤΟ και της διεθνούς ιμπεριαλιστικής μιλιταριστικής τρομοκρατίας. Χλευάστε τους, απομονώστε τους, διαπομπεύστε τους, εξοστρακίστε τους από το λαϊκό κίνημα. Θυμηθείτε τη βασική μας αρχή που λέει: "Οταν η ειρήνη περνά, ο πόλεμος πρέπει να υποκλίνεται και να παραμερίζει". Πηλιογούσηδες υπήρχαν πάντα. Εμείς ακούμε και τιμούμε τη φωνή του Γέρου του Μοριά, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να λέει επιτακτικά: "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Η εβδομάδα αυτή δεν είναι σαν τις άλλες. Είναι εβδομάδα που θέλει να ξεσηκώσει το ανθρώπινο πάθος σε μεταλλαγμένη σιδερένια θέληση κατά του πολέμου. Είναι εβδομάδα που θέλει να φωτίσει την αξία της ζωής κόντρα στη σκοτεινιά ενός διεφθαρμένου ακήρυχτου πολέμου.

Μαχήτριες και μαχητές της ειρήνης, όλοι αυτοί που απεργάζονται αυτό το έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας είναι δειλοί. Μαζεύτηκαν όλοι, μα όλοι, σε μια σιδερόφραχτη στρατοκρατική μηχανή και εξαπέλυσαν τον πόλεμο κατά ενός λαού χωρίς να έχουν το θάρρος να το ομολογήσουν. Αυτή η δειλία τους ας γίνει το νέο εφαλτήριο του αγώνα μας. Ας αφιερώσουμε με την ψυχή και τη σκέψη μας, αυτή τη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης στην αντίσταση του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Είναι χρέος τιμής να τους χαρίσουμε τη μεγαλύτερη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Εμπρός, λοιπόν! Πόρτα την πόρτα, σοκάκι το σοκάκι, μαγαζί το μαγαζί, εργοστάσια και γιαπιά, κάθε βήμα κι ένα μετερίζι αγώνα. Μην ξεχνάμε: "Ορκος στον Λαμπράκη χρέος στη ζωή...".