Με αφορμή το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς, αναδεικνύεται με ιδιαίτερη εκρηκτικότητα, το πρόβλημα της ανεργίας,σαν ένα από τα μεγαλύτερα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά και οι εργαζόμενοι στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και των άλλων καπιταλιστικών χωρών. Υπολογίζεται ότι οι άνεργοι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι από 500 χιλιάδες ή το 10,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Στην ΕΕ οι άνεργοι είναι περίπου 20 εκατομμύρια. Πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι εκτός των 500 χιλιάδων ανέργων στη χώρα μας, υπάρχει και η συγκαλυμμένη μορφή ανεργίας, η υποαπασχόληση και η προσωρινή απασχόληση.

Η εκτίμηση για τις αιτίες που γεννούν το πρόβλημα και το οξύνουν συνεχώς είναι διαφορετική, ανάλογα με τη θέση του κάθε κόμματος ή του κάθε προσώπου, δηλαδή, το ποια ταξικά συμφέροντα υπηρετεί.

Για το πρόβλημα αυτό έχουν ειπωθεί πολλά. Γίνεται μια τεράστια προσπάθεια από την κυβέρνηση, την ΕΕ και τους καπιταλιστές να αποκρυφτούν οι πραγματικές αιτίες του προβλήματος, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και οι πολιτικές των κυβερνήσεων και να παρουσιαστούν σαν αιτίες ή τεχνολογική εξέλιξη ή το ότι οι άνεργοι δεν έχουν την ανάλογη ειδίκευση.

Εδώ, στο ποιος δηλαδή, ευθύνεται για την ανεργία, βρίσκεται και η πρώτη βασική διαφωνία των κομμουνιστών με τις άλλες δυνάμεις. Η δεύτερη κύρια διαφωνία βρίσκεται στο ποια πολιτική, ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει μια χώρα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Και σ' αυτό το ζήτημα λέγονται ένα σωρό ψέματα. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και θα εκλείψει όταν εκλείψει και αυτός.

Δεν ευθύνεται η τεχνολογική εξέλιξη, η πρόοδος της επιστήμης, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του καπιταλισμού, αλλά αυτοί που έχουν ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Αυτοί που αξιοποιούν για δικό τους όφελος την τεχνολογική εξέλιξη και την πρόοδο της επιστήμης. Η απάντηση λοιπόν πρέπει να είναι η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η ανατροπή δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος.

Παρουσιάζουν τα διάφορα προγράμματα εκπαίδευσης, μετεκπαίδευσης ή την πολιτική "επιδότηση της εργασίας", σαν τα μέσα που θα δώσουν λύση στο πρόβλημα. Πρόκειται για απάτη και ψέματα συνειδητά που λέγονται για να παραπλανήσουν τους άνεργους.

Λένε ορισμένοι ότι υπάρχει έλλειψη σύγχρονων γνώσεων στους άνεργους και γι' αυτό δε βρίσκουν δουλιά. Είναι ψέμα! Αν εκεί βρισκόταν το πρόβλημα, αυτό θα φαινόταν. Θα είχαμε εμφανή έλλειψη εργατικών χεριών σε επιχειρήσεις και κλάδους.

Οταν μιλούν οι καπιταλιστές και η κυβέρνηση για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, κρύβουν αυτό που πραγματικά θέλουν να πετύχουν. Δηλαδή να έχουν εργαζόμενους που να ξέρουν μια και δυο δουλιές να κάνουν, να έχουν δηλαδή περισσότερες από μια ειδίκευση, ώστε οι καπιταλιστές να μπορούν να τους χρησιμοποιούν, ανάλογα κάθε φορά, με τις ανάγκες της δουλιάς. Υλοποιούν, δηλαδή, αυτό που λέει το "Λευκό Βιβλίο", δηλαδή "τέρμα η μια ειδικότητα"!

Περισσότερα από 20 προγράμματα για την "επιδότηση της εργασίας" βρίσκονται σε εξέλιξη από το υπουργείο Εργασίας και τον ΟΑΕΔ. Τα αποτελέσματά τους είναι προδιαγεγραμμένα, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να πάνε στις τσέπες των καπιταλιστών δεκάδες δισεκατομμύρια δραχμές. Και αυτό, γιατί κανένας καπιταλιστής δεν παίρνει εργάτη αν δεν τον χρειάζεται. Κανένας καπιταλιστής δεν έχει ανάγκη πρόσληψης εργάτη και δεν την κάνει, αφού από αυτόν βγάζει υπεραξία, κερδίζει.

Ετσι, όταν κάποιος καπιταλιστής κάνει πρόσληψη μέσω των προγραμμάτων "επιδότησης της εργασίας" του ΟΑΕΔ, την κάνει αφού προηγούμενα έχει απολύσει άλλον εργαζόμενο. Κάνει πρόσληψη σε θέση που έτσι ή άλλως θα την έκανε, γιατί έχει ανάγκη. Επιδοτείται για κάθε πρόσληψη με 4.000 δραχμές τη μέρα έως 140 χιλ. δρχ. το μήνα από τον ΟΑΕΔ, πολλαπλασιάζοντας έτσι τα κέρδη του. Λένε ψέματα ότι πέρυσι μέσω αυτών των προγραμμάτων φτιάχτηκαν 85.000 θέσεις εργασίας και φέτος στοχεύουν να γίνουν 110.000. Ας μας πουν ποιες είναι οι επιχειρήσεις που φτιάχτηκαν αυτές οι νέες θέσεις εργασίας, λόγω των προγραμμάτων.

Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι πρέπει να μειωθούν τα μεροκάματα και το μη μισθολογικό κόστος εργασίας για να γίνουν επενδύσεις από τους καπιταλιστές. Είναι γνωστό όμως ότι τα μεροκάματα και οι μισθοί στη χώρα μας είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, σε αντιδιαστολή με την κερδοφορία των καπιταλιστών, που είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.

Οι μισθοί και τα μεροκάματα βρίσκονται στα επίπεδα του 1982.

Οι λόγοι που γίνονται από τους καπιταλιστές λίγες επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι άλλοι. Εχει να κάνει με το γεγονός ότι οι καπιταλιστές ενδιαφέρονται να έχουν μεγάλα κέρδη και δυνατότητες για να έχουν κέρδη, τους δίνονται από τις πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις.

Η μεγάλη επίθεση των καπιταλιστών ενάντια στους εργαζόμενους και στις κατακτήσεις τους, γίνεται με την προσπάθεια που κάνουν για εφαρμογή του αντεργατικού νόμου 2639/98 που στόχο έχει, μαζί με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ), την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Επίθεση, που γίνεται όχι μόνο για να εκτονωθεί η ανεργία και ο κίνδυνος που αυτή συνεπάγεται για το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και για την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Στοχεύει ακόμα στο να δώσει καίριο πλήγμα στην εργατική τάξη, να την κάνει ανήμπορη να μπορεί να παλεύει, να αντιστέκεται, αλλά και να μπορέσει να αμφισβητήσει και να ανατρέψει τελικά το καπιταλιστικό σύστημα.

Η θεωρία του απασχολήσιμου εργαζόμενου που πρόβαλε ο Σημίτης, δείχνει ακριβώς το τι εργαζόμενους θέλουν η κυβέρνηση και η αστική τάξη. Θέλουν εργαζόμενους χωρίς σταθερή δουλιά, με μερικά οικονομικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επιδιώκουν, δηλαδή, να παρουσιάσουν τεχνικά, με κόλπο, μειωμένη την ανεργία, αυξάνοντας παράλληλα τη φτώχεια σε πολλές χιλιάδες εργαζόμενους. Με το νόμο 2639/98, ακριβώς αυτό επιδιώκουν. Δηλαδή, να μοιράσουν τη μια θέση εργασίας και τον ένα μισθό σε δύο και τρεις εργαζόμενους. Ετσι θα παρουσιάσουν τεχνικά μείωση των ανέργων, αφού ένας που θα υποαπασχολείται, π. χ. 4ωρο, θα διαγράφεται από τα μητρώα των ανέργων. Αυτό θα σημάνει, πέρα από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, κατακτήσεων κλπ., γενίκευση της φτώχειας σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από τη σημερινή κατάσταση, δηλαδή πολύ περισσότερο από το 25% του λαού να "ζει" κάτω από το όριο της φτώχειας. Χρειάζεται πάντως προσοχή γιατί αυτά τα μέτρα μπορεί να"πιάσουν" σε ορισμένους άνεργους, οι οποίοι μπορεί να τα κρίνουν θετικά, αφού, μπορούν να σκέφτονται "δεν έχω ολόκληρο μεροκάματο, ας έχω, έστω το μισό". Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να τους πείσουμε ότι δε βρίσκεται η λύση στο να είναι μισοάνεργοι όλοι.

Φυσικά αυτή η κατάσταση θα 'χει τεράστιες συνέπειες για τους εργαζόμενους στα κοινωνικά, ασφαλιστικά τους δικαιώματα και στην προσωπική και οικογενειακή ζωή.

Κάνουν μήπως λάθος όσοι θέλουν να περάσουν αυτά τα μέτρα και όσοι βάζουν πλάτη για να περάσουν; Οχι πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Πρόκειται για μέτρα που επιδιώκουν να τα πάρουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είναι μέτρα που στοχεύουν σε όλες τις χώρες τους ίδιους αντεργατικούς στόχους.

Οι πλειοψηφίες των τριτοβάθμιων οργανώσεων αλλά και πολλών δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων, γνωρίζουν πολύ καλά τι επιδιώκουν η ΕΕ, η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές. Αρνούνται όμως να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων, να κάνουν τέτοιους αγώνες που θα μπουν φραγμός σ' αυτή την πολιτική και να διεκδικήσουν λύσεις, όπως αυτές απαιτεί το συμφέρον της εργατικής τάξης. Συνειδητά προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους. Επιδίωξή τους είναι να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα με το λιγότερο κόστος για την κυβέρνηση και τους καπιταλιστές. Ακόμα και το ώριμο και δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για τη μείωση των ωρών δουλιάς, θέλουν να το διαπραγματευτούν και να το χρησιμοποιήσουν σαν το εργαλείο για να περάσει η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Αποκρύπτοντας βέβαια ότι 35 ώρες δουλιάς με ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή κατάργηση του σταθερού ωραρίου, μισθού κλπ., δεν μπορεί να υπάρξουν. Ακριβώς γι' αυτές τους τις υπηρεσίες προς το σύστημα, αμείβονται, με την τοποθέτηση πολλών από αυτών σε διάφορες αμειβόμενες θέσεις και με τη συνταξιοδότησή τους από το ταμείο των εργατοπατέρων.

Οταν ο υπουργός Εργασίας δηλώνει κυνικά ότι θα επιδιώξει τη γενίκευση σε όλη την Ελλάδα των ΤΣΑ, μέσω τον οποίων θέλουν να περάσουν την κατάργηση των σταθερών σχέσεων εργασίας και την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΝ κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Είναι οι ίδιοι φυσικά που αποφάσισαν στη διοίκηση της ΓΣΕΕ να δεχτούν τα ΤΣΑ, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας.