Τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας (ΟΕΕ), συγκροτήθηκε τελικά σε σώμα την περασμένη Τρίτη η νέα 15μελής Κεντρική του Διοίκηση. Πρόεδρος του ΟΕΕ επανεκλέγη ο Π. Αλεξόπουλος (ΠΑΣΚ - Ο), αντιπρόεδρος ο εκπρόσωπος της Συνεργασίας (πρόσκειται στο ΣΥΝ) ενώ τις άλλες 2 θέσεις του άτυπου προεδρείου (γενικός γραμματέας και οικονομικός επόπτης), κατάλαβαν οι εκπρόσωποι των δύο "ανεξάρτητων" σχημάτων με συντεχνιακή προέλευση και αντίληψη.

Ο εκπρόσωπος της "Δημοκρατικής ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ Κίνησης" (ΔΠΚ) Α. Ντρέκος, κατήγγελλε τις ηγεσίες όλων των άλλων δυνάμεων, οι οποίες αν και συμφώνησαν στην ουσία των ζητημάτων που απασχολούν το ΟΕΕ, καταδίκασαν τον Φορέα σε πολύμηνη πλήρη ακινησία, διαφωνώντας στην κατανομή των αξιωμάτων του προεδρείου (κυρίως εκείνου του προέδρου...). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ - Ο είχε δηλώσει κατά την έναρξη των διαδικασιών συγκρότησης σε Σώμα της νέας κεντρικής διοίκησης, ότι η θέση της παράταξής τους είναι "η συμμετοχή στο προεδρείο όλων των δυνάμεων, στη βάση της (υπαρκτής) σύγκλισής τους πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα εκτός της ΔΠΚ"...

Τελικά και με την επισήμανση ότι η πολύμηνη αδυναμία συγκρότησης (που οδήγησε ακόμα και σε έκτακτη συνέλευση των αντιπροσώπων που εξέλεξε τους.. ίδιους 15) πήρε πλέον διαστάσεις εκφυλισμού του ΟΕΕ, ο εκπρόσωπος της ΔΠΚ κατέθεσε τη σκέψη για εκλογή των μελών του προεδρείου (προκειμένου να αρχίσει επιτέλους να λειτουργεί στοιχειωδώς το Επιμελητήριο) με μοναδικό κριτήριο την εκλογική δύναμη των παρατάξεων.

Η σκέψη αυτή υιοθετήθηκε ως "λύση ανάγκης" από τις υπόλοιπες δυνάμεις εκτός της προσκείμενης στη ΝΔ παράταξης (της δεύτερης σε εκλογικό ποσοστό), η οποία επέμενε μέχρι τέλους στη διεκδίκηση της θέσης του προέδρου και δεν αποδέχτηκε το αξίωμα που της αναλογούσε (τη θέση του αντιπροέδρου).

Τέλος ο εκπρόσωπος της ΔΠΚ ψηφίζοντας "λευκό" και στις τέσσερις σχετικές ψηφοφορίες, υπογράμμισε πως θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η προσπάθεια της παράταξης μέσα και έξω από τα όργανα της διοίκησης του ΟΕΕ, ώστε να γίνει υπόθεση όλο και περισσότερων οικονομολόγων η ανάγκη μιας άλλης, διαφορετικής από σήμερα, πορείας του Επιμελητηρίου. Τέτοιας που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των μελών του αλλά και που να έχει ως μοναδικό στόχο, το αληθινό λαϊκό συμφέρον.